Skip to main content

n the future of disruptive world,if I am able to make the documentary film about Sergeant Major Chakaphan Thomma who committed the worst Mass shooting in Thai history , what will the title of this film I have already made be ? Perhaps I will give it not so uncanny name like 'In a Mind of Monster' or 'On the Way to Psychopathy' with the poster of his selfie picture focusing on his eyes below some part of Chakaphan's helmet in front of the blaze of explosion.

Chakapan was a psychopath.Most of the psychopaths used to endure the troubled childhood beleaguered by the various kinds of abuse from even their parents.That's why they are always emotionally detached from anyone.They are never aware of life worthiness, and consider other people as merely 'a thing' to exploit or destroy.The famous Psychopath before this was the con man who disguised himself as a millionaire and successfully tricked anyone ,even the beautiful woman to marry him ,though they had just met for only 2 days.

This leads to my semi research of life belonging to the most prolific Spree Killer of Thailand by the in-depth interviews with Chakaphan's acquaintance for the profound view for my documentary film.One of the benefits of this film will be preventing a person with such state of mind to inflict the catastrophe on the public again.

First ,I must wait for the time to heal the wounds ,and search for the address of Chakaphan's mother which might be not like searching for a needle in haystack,but need the extraordinary courage to do so.If I succeed and she consents for a full interview, I can ask her about his family background and childhood ,whether he grew up to be a normal adult or ,whether he found his father or other male relative as his role model ,whether he used to face the abuses ,the sexual abuses, or at least the bullies.Furthermore, I must go to interview his childhood friend and girlfriend (if he had) for these issues too. Most impossible of all , I will be mercifully granted for some intimate investigation with his other senior officers and colleagues in the army.

The problems for the interviews in such a notorious case ,if not rejected, are that they tend to lie or tell me with their own versions of truth because they might avoid sharing the blame in this hideous crime.But more serious problem is about my inability to make the film, the following is my sole fictitious analysis.If Chakapan's life is not so, please imagine that's someone else's that could happen in any part of the Thai society.

Chakaphan presumably was a timid and weak boy ,constantly pushed around by the friends .He might experience the violent domestic fight .So the decision to join the army seemed to compensate for his ideal manhood and his well-built body along with the brilliant skill of Marksmanship might help him to cover his unpleasant past. Chakaphan's increasing psychopathic tendencies were still indiscernible as it overlapped with a mind of rank and file trained to be a killing machine.His instinct of destruction had been aroused by some sorts of psychiatrist's cliche like an addiction to the computer games, and the 'Copy Cat' from the Hollywood's action films and the restless crime news.His Facebook ,already banned, implied that he had been fantasized with the Mass Shooting in Norway and the teacher killing the innocent people, while committing the gold shop robbery.These kinds of post are not unusual among the Thai Netizens who hope their posts will attract as much Like clicking as possible.

The military career finally disillusioned Chakapan and he was thrown into the troubled life like when he was young.The rampant corruptions and abuses by his superior offices threatened to diminish his long cherished manhood.That was the last straw.The Psychopathic symptoms were that he didn't just stop after killing his superior officer and the people involved.

As Chakapan had tremendously despised his army for a long time ,and blamed them for his downfall.He couldn't drag the arms he had robbed to blow off the beautiful head of best protected Commander-in Chief in Bangkok, so his sick mind transferred the hatred to the ordinary folks ,most were relishing in the Department Store.I try to re-enact the scene the depressed Sergeant Major used to hang around there for many times.He might pose the question of the crowd nearby to himself like 'Why on earth is everyone feeling so happy ,while I am only one who feels the opposite ?'

Moreover, I presume he never had the opportunities of participating with the real war which he long considered the symbol of utmost manhood, except in the computer games.With this mindless carnage,he finally fulfilled his desire for being the bravest soldiers via his comments and lives from Facebook, before departing from this earth.

Apart from talking about the corruptions in Army and its embarrassing failure to protect the public safety (I am sure I will never be allowed to do so), my film should lead to the discussion whether the Psychiatry in Thai Royal Army has been officially supported ,and whether the personnel have been open with their mental problems.The Chauvinism in Thai style plausibly hinders these as they are interpreted as exhibiting their vulnerability.In addition,Thailand has never experienced the major armed conflicts for a long time ,so Thai authority might be unable to catch up with the mental problems like the PTSD (Post Traumatic Stress Disorder) ubiquitous among the US veterans from the Iraq and Afghanistan wars.

My documentary film will end with the news footage of our dear Commander-in-Chief shedding the tears ,accepting the blame on only himself , but will never resign (that's easy because other powers that be are let off the hook and no one can literally bring General Aphirat to the justice).And I will pose the question whether the psychopaths in the Army should be exclusively the non-commissioned officers.

....Or probably including the big one who tried to conceal his symptoms with the idiotic smile and the mini heart gesture ?

 

 

 

                        กราดยิงโคราช

 

บล็อกของ อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์

อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
เขียนงานเขียนในรูปแบบต่างๆ  คือนวนิยาย เรื่องสั้นหรือแม้แต่บทละครมานานก็เลยอยากจะชี้แจ้งให้ท่านผู้อ่านเข้าใจว่าเนื่องจากเป็นงานเขียนแบบงานดิเรกหรือแบบนักเขียนสมัครเล่นอย่างผม จึงต้องขออภัยที่มีจุดผิดพลาดอยู่ เพราะไม่มีคนมาตรวจให้ ถึงผมเองจะพยายามตรวจแล้วตรวจอีกก็ยังมีคำผิดและหลักไวยากรณ์อยู่
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
The Spook Radio (part 2)ภาค 2 ของดีเจอ้นซึ่งเป็นดีเจรายการที่เปิดให้ทางบ้านมาเล่าเรื่องสยองขวัญหรือเรื่องเหนือธรรมชาติ ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก The Shock และ The Ghost  (Facebook คนเขียนคือ Atthasit Muang-in)
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
(เรื่องสั้นสยองขวัญภาษาอังกฤษเรื่องนี้ลอกมาจากเรื่องสั้นของราชาเรื่องสยองขวัญของเมืองไทย ครูเหม เวชากร ตัวเอกคือนายทองคำ เด็กกำพร้าอายุ 12 ขวบที่อาศัยอยู่กับยายและญาติในชนบทของไทยในช่วงเวลาประมาณ พ.ศ.2476)
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
The lingering sunlight from the dawn kissed my eyelids and I could hear faintly the flock of big birds, whose breed was unbeknownst to me, chirping merrily outside window ,as if to greet the exuberant face of a new day.
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
นวนิยายภาษาอังกฤษเกี่ยวกับนักเขียนวัยกลางคนที่มีความหลังอันดำมืดและความสัมพันธ์กับดาราสาวผู้มีพลังจิต 
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
เรื่องของรปภ.หนุ่มผู้ค้นหาภูติผีปีศาจในตึกที่ลือกันว่าเฮี้ยนที่สุด  เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากรายการ The Ghost Radio(the altered version)
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
เรื่องของผู้ชาย 3 คนที่ขับรถบรรทุกแล้วต้องเผชิญกับผีดูดเลือด 3 Friends and The Ghosts                                                (1)
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
This short novel is about a guy who works as a DJ for the radio program 'The Spook Radio', famous for its allowing audience to share their thrilling experiences or tales about the superstitious stuffs, especially the ghosts, via telephones.
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
นวนิยายภาษาอังกฤษเรื่องนี้เกี่ยวกับคนไทยที่ใช้ชีวิตในเยอรมันช่วงพรรคนาซีเรืองอำนาจ  เขียนยังไม่จบและยังไม่มีการ proofreading แต่ประการใด                     Chapter 1  
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
บทความนี้มาจาก facebook  Atthasit Muangin สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล มหาศาสดาผู้ลี้ภัยอยู่ที่กรุงปารีส ฝรั่งเศส ในฐานะเป็นเอตทัคคะหรือผู้เป็นเลิศในเรื่องเจ้า (The royal affairs expert)  พบกับการวิพากษ์วิจารณ์และโจมตีอย่างมากมายจากบรรดาแฟนคลับหรือคนที่แวะเข้ามาในเ
อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์
 (มีบทความอื่นอีกมากมายในเฟซบุ๊คของผมคือ Atthasit Muang-in) 1.สลิ่มไม่ชอบอเมริกาและตะวันตกซึ่งคว่ำบาตรและมักท้วงติงไทยหลังรัฐประหารปี 2557  ในเรื่องประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน โดยพวกสลิ่มเห็นว่าทั้งสองฝ่ายเป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอกเช่นเคยบุกประเทศอื่น