Skip to main content

นายยืนยง


เมื่อการอ่านประวัติศาสตร์ อันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตนั้น ฉันว่าควรมีการเขียนหนังสือแนะนำ
(How to)
เป็นขั้นเป็นตอนเลยจะดีกว่าไหม เพราะมันนอกจากจะปวดเศียรเวียนเกล้ากับผู้แต่งแต่ละท่านแล้ว (ผู้แต่งบางท่านก็ชี้ชัดลงไปเลย เจตนาจะเข้าข้างฝ่ายไหน แต่บางท่านเน้นวิเคราะห์วิจารณ์ โดยที่หากผู้อ่านมีความรู้เชิงประวัติศาสตร์น้อยกว่าหางอึ่งอย่างฉัน ต้องกลับไปลงทะเบียนเรียนวิชานี้อีกหลายเล่ม) ยังทำให้ใช้เวลาอย่างมหาศาลไปกับหนังสือที่เกี่ยวเนื่องกันอีกหลายเล่ม

ไม่เป็นไร ๆ เราไม่ได้อ่านเพื่อพิพากษาใครเป็นถูกเป็นผิดมิใช่หรือ อ่านเพื่อได้อ่าน แบบกำปั้นทุบดินก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา บางทีการอ่านแบบนี้ทำให้เรามองเห็นหน้าตาตัวเองชัดขึ้น อาจจะเกือบ ๆ ทำความเข้าใจตัวเองได้ด้วยซ้ำ ว่าไอ้ที่เราถือข้างนี้ ถือข้างโน้น มันก่อกำเนิดมาจากอะไร หรือใคร เอาล่ะ ขอนำส่วนหนึ่งที่กล่าวถึงทัศนะอันเกี่ยวกับ ปี 2475 แห่งสยามประเทศ ซึ่งคัดมาจากหนังสือ 2475 การปฏิวัติสยาม (1932 Revolution in Siam) ชาญวิทย์ เกษตรศิริ จัดพิมพ์โดย มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ ที่มีอนุทินในหน้าปกด้านในว่า

แด่ นายปรีดี พนมยงค์ และคณะราษฎร

ผู้ก่อกำเนิดรัฐธรรมนูญและระบอบประชาธิปไตย

 

ส่วนคำนำหน้า 26

ไม่ว่าจะถกเถียงกันว่า “2475” คืออะไร...ในที่นี้เราน่าจะมาดูกันว่าสิ่งที่เรียกว่า “สปิริต” หรือ

จิตวิญญาณ” ของ 24 มิถุนายน 2475 นั้นคืออะไรกันแน่... ฯลฯ... ผู้เขียนมีความเห็นว่าสิ่งที่ชัดเจนที่สุด และเป็นรูปธรรมที่สุดของ 24 มิถุนายน 2475 ก็คือการเปลี่ยน “ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์” มาเป็นระบอบกษัตริย์(ที่มีพระราชอำนาจ) จำกัด ภาษาอังกฤษ absolute monarchy มาเป็น limited monarchy ซึ่งก็มีความหมายเดียวกันกับ constitutional monarchy หรือ ระบอบกษัตริย์รัฐธรรมนูญนั่นเอง

 

จากการอ่านมาบ้าง อย่างฉัน จึงขอหยิบประเด็นที่เห็นว่าสำคัญและมีส่วนพลิกผันสัก 4 ข้อ

ข้อแรก การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองในวันที่ 24 มิถุนายน 2475

ข้อสอง เจตนาที่แท้จริงการก่อกบฏของพระองค์เจ้าบวรเดช

ข้อสาม เค้าโครงเศรษฐกิจที่เขียนโดย นายปรีดี พนมยงค์ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์

ข้อสี่ การสละราชย์สมบัติของในหลวงรัชกาลที่ 7

 

ดูแล้วมีแต่เรื่องใหญ่เกินตัวทั้งนั้นเลย ใช่ไหม ครั้นจะนำเอาข้อความจากหนังสือต่าง ๆ ที่ดั้นด้นอ่านจนกองท่วมหัวมาตัดแปะให้เกิดมโนภาพก็ถือเป็นเรื่องหยาบเกินไป เพราะฉะนั้น หากใครสนใจประเด็นเหล่านี้ ฉันเห็นว่าควรไปอ่านเองตามสะดวก ที่แน่ ๆ .๒๗ฯ นั้นอ่านสนุกไม่แพ้นิยายเลยล่ะ

 

มาถึงข้อสังเกตของชาญวิทย์ เกษตรศิริ ที่ยกเอา 2475 ที่อยู่ในสำนึกของคนไทยมาเขียนอธิบายไว้ในหนังสือเล่มดังกล่าว ฉันถือว่าเป็นการคิดอย่างสร้างสรรค์ มิได้เหยียบเรือแคมใดแคมหนึ่งจนเรือเอียงกะเท่เร่จวนจะคว่ำแหล่ไม่คว่ำแหล่ จะว่าเป็นกลางหรือก็ถูก ท่านเองได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การเมืองการปกครองไทยหลายเล่ม เช่น ประวัติการเมืองไทย 2475 -2500 ชาญวิทย์ เกษตรศิริ จัดพิมพ์โดย มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ พิมพ์ครั้งที่ 3 แก้ไขปรับปรุง 1 ตุลาคม 2544

ในเล่มนี้ ท่านออกตัวในบทนำว่า

 

บทนำในฐานะอาจารย์และนักประวัติศาสตร์อาชีพ ก็รู้ดีว่าสิ่งที่นักประวัติศาสตร์พยายามอ้างว่า “เป็นกลาง” หรือ “ปราศจากอคติ” นั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นยิ่ง

 

ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ไม่อาจเป็นภววิสัยบริสุทธิ์ได้ ทั้งนี้เพราะมันกลายเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ขึ้นมาได้ก็โดยคุณสมบัติสำคัญที่นักประวัติศาสตร์ให้กับมัน.

 

เล่มหลังนี้มีเนื้อหาคล้ายคลึงกับเล่มแรก แต่ได้เขียนให้เห็นถึงสภาพสังคมที่ค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนกระบวนไปตามสภาวะ ยกตัวอย่างหน้า 19

 

.19 เปิดการค้าเสรีทำให้ชาวสยามส่วนหนึ่งกับชาวสยามเชื้อสายจีนที่มีมาแต่สมัยเก่าแล้วได้ก่อตัวขึ้นเป็น “คนชั้นกลาง” ขนาดเล็ก และคนชั้นกลางที่มีลักษณะเป็นปฏิปักษ์ต่อระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ บุตรหลานของคนชั้นกลางที่จำนวนไม่น้อย ได้รับการศึกษาแผนใหม่ และได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของระบบราชการใหม่ ในขณะเดียวกันนอกเหนือจากการศึกษาแบบใหม่ภายในประเทศแล้ว รัฐบาลสยามก็ยังได้คัดเลือกบรรดานักเรียนที่เรียนเก่งเป็นพิเศษส่งไปศึกษาต่อในต่างประเทศ สมาชิกส่วนหนึ่งของคณะราษฎรดังกล่าวเป็นนักเรียนที่ได้รับการศึกษาในฝรั่งเศส แล้วเริ่มคบคิดวางแผนที่จะเปลี่ยนแปลงการปกครองกันตั้งแต่สมัยที่อยู่ในกรุงปารีส เมื่อปลาย คริสต์ศตวรรษ 1920 หรือต้นรัชกาลที่ 7

 

ดังนั้นเราจึงได้รู้ว่านักเรียนทุนของกษัตริย์นั้น ได้นำแก่นแท้ของวิชาความรู้มาใช้พัฒนาประเทศอย่างแท้จริงไม่ใช่หรือ หากจะกล่าวหาว่านายปรีดี นักเรียนทุนเป็นคนเนรคุณเพราะนำความรู้มาล้มล้างสถาบันกษัตริย์ย่อมไม่ถูกเป็นแน่ เป็นการใส่ร้ายกันอย่างไร้สามัญสำนึกที่สุด หรือแม้กระทั่งกรณีเค้าโครงเศรษฐกิจแห่งชาติ หรือสมุดปกเหลือง ที่นายปรีดี เป็นคนร่าง จะมี “ความคิด” อย่างที่เรียกกันว่าคอมมิวนิสต์นั้น หนังสือหลายเล่มได้เขียนไว้อย่างละเอียด รวมทั้งเล่มนี้ด้วย ใครอยากศึกษาย่อมไม่ยากเกินกำลังความสามารถ แต่ที่ส่วนที่สำคัญไม่แพ้เนื้อหาการวิเคราะห์ของชาญวิทย์ เกษตรศิริแล้ว ยังมีส่วนหลังที่เป็น ภาคผนวกเอกสารประวัติศาสตร์ ที่รวบรวมโดย ธำรงศักดิ์ เพชรเลิศอนันต์ เช่น

ประกาศคณะราษฎร (ฉบับที่ 1)

พระบรมราโชวาท พระราชทานในที่ประชุมนายทหาร เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2474 เรื่องการเงินฝืดเคือง

หนังสือกราบบังคมทูล ร. 7

คณะราษฎรประกาศแก่หนังสือพิมพ์

สำเนาวิทยุ โทรเลข

พระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองแผ่นดินสยามชั่วคราว พุทธศักราช 2475

ฯลฯ ที่น่าจะนำมาพิจารณาควบคู่ไปกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ด้วย

 

มาถึงอีกเล่มหนึ่งที่ว่าให้รายละเอียดชนิดผู้เขียนอยู่ในเหตุการณ์เลยทีเดียว นั่นคือ

พลิกแผ่นดิน โดย ประจวบ อัมพะเศวต

ประวัติการเมืองไทย 24 มิถุนายน 2475 – 14 ตุลาคม 2514 สำนักพิมพ์สุขภาพใจ พิมพ์ครั้งที่ 1 กันยายน 2543 ขอยกตอนสนุก ๆ มาให้อ่าน หากใครสนใจก็เชิญหามาอ่านได้

 

เหตุการณ์ตอนเกิดปฏิวัติคณะราษฎร์ เมื่อเช้าตรู่วันที่ 24 มิถุนายน 2475

มีการจับขุนนาง ราชวงศ์ไปขังรวมไว้ที่พระที่นั่งอนันตสมาคม มีเจ้านายพระองค์หนึ่งยังอยู่ในชุดใส่ผ้า

ขะม้าผืนเดียว พระองค์ถามว่าใครเป็นคนก่อเหตุ พอได้รับคำตอบ ก็เกิดอาการกลั้นไม่อยู่ถึงขั้นลุกขึ้นมาจะเตะกันโดยไม่คำนึงสายตาใครเลย ทั้งนี้ผู้แต่งได้ใส่ชื่อบุคคลลงไปด้วย

หรือ

.29 หลวงศุภชลาศัยได้รับคำสั่งจากผุ้รักษาพระนครฝ่ายทหาร นำเรือรบสุโขทัยไปหัวหิน พร้อมทูลเชิญเสด็จพระราชดำเนินกลับพระนคร หลวงศุภชลาศัยสั่งผบ.เรือรบสุโขทัยว่า ถ้าตนไม่กลับมาจาก

ไกลกังวล” ภายใน 1 ชั่วโมง ก็ให้สั่งปืนเรือสุโขทัย ระดมยิงเข้าไปที่พระราชวังโดยไม่ต้องห่วงชีวิตตน

 

ขณะที่เหตุการณ์ปฏิวัติดังกล่าวมีคนเขียนไว้หลายสำนวน แล้ว พ.๒๙ ของเราเขียนไว้อย่างไร ลองอ่านดู

 

หน้า 152 การปฏิวัติเปลี่ยนระบอบการปกครองจากราชาธิปไตยมาสู่ประชาธิปไตย เมื่อ 24 มิถุนายน 2475 นั้นได้มีผู้เขียนไว้มากแล้วในสำนวนความและแง่มุมต่าง ๆ กัน ซึ่งเมื่อสรุปเรื่องแล้ว ก็ปรากฎว่าเป็นความจริงตรงกันว่าความสำเร็จอย่างง่ายดายของการปฏิวัติด้านทหารที่ลานพระบรมรูปทรงม้าในเช้าวันนั้น เกิดจากการใช้เล่ห์กระเท่หลอกลวงกันอย่างห้าวหาญเป็นประวัติการณ์ของการ “ต้มหมู” นายทหารกลุ่มใหญ่ถูกหลอกให้ไปชุมนุม แล้วผู้ก่อการฝ่ายทหารก็ใช้กำลังของนายทหารเพียงไม่กี่คนบังคับให้ร่วมทำการกบฏยึดอำนาจการปกครองตามแผนการอันเป็นกลวิธีที่แนบเนียนอย่างยิ่ง กว่าบรรดาผู้ถูก “ตุ๋น” จะรู้สึกตัวก็ถึงขนาดเปื่อยยุ่ย จนต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของฝ่ายผู้ก่อการอย่างดิ้นไม่หลุดเสียแล้ว

 

ขณะที่เล่มอื่นได้เขียนกันไปตามสำนวนและทัศนคติอย่างที่ได้กล่าวมาแล้ว ลองมาดูผลงานของสุพจน์ ด่านตระกูล กันบ้าง

 

จากหนังสือเรื่อง นายปรีดี พนมยงค์ กับ ในหลวงอานันท์ฯ และ กรณีสวรรคต โดย สุพจน์ ด่านตระกูล

พิมพ์ครั้งแรก ธันวาคม 2541 จัดพิมพ์โดย สถาบันวิทยาศาสตร์สังคม (ประเทศไทย)

ซึ่งเน้นบทบาทของนายปรีดี พนมยงค์ระหว่างเหตุการณ์รัชกาลที่ 7 ทรงสละราชย์สมบัติ กระทั่งถึงรัชกาลที่ 8 ทรงเสด็จสวรรคต

 

สุพจน์ ด่านตระกูล ก็เป็นอีกท่านหนึ่งที่มีผลงานด้านประวัติศาสตร์หลายเล่ม และเล่มนี้เขาเขียนเหมือนได้แก้ต่างให้นายปรีดีในทางหนึ่ง เพราะหากอ่านแล้วเราจะได้รู้ซึ้งว่า การแย่งชิงอำนาจที่แท้จริงนั้น ไม่ใช่พระมหากษัตริย์เป็นฝ่ายลงมายื้อแย่งแต่อย่างใด แต่หากเป็นการฉุดกระชากกันระหว่างอำมาตยาเสนาบดีและเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ผู้มักใหญ่ใฝ่สูงเกินตัว มีการใส่ร้ายป้ายสี เล่นเกมการเมือง ใช้สื่อหนังสือพิมพ์เป็นเครื่องมือทั้งสิ้น ซึ่งไม่ผิดกับสมัยนี้เลย สุพจน์ยังได้เท้าความไปถึงการขึ้นเสวยราชย์ของรัชกาลที่ 8 โดยอ้างบันทึกฉบับหนึ่งด้วย ผู้สนใจสามารถหามาอ่านได้

 

จำได้แม่นเลยว่าเมื่อหลายปีก่อนที่ยังเป็นนักศึกษา ฉันเป็นเคยคุยกับพ่อเรื่องกรณีสวรรคตรัชกาลที่ 8

พ่อแนะนำว่าถ้าอยากรู้เรื่องให้ไปหาอ่านหนังสือเอาเอง แต่เน้นให้เลือกอ่านเล่มที่ไม่ใส่ร้ายป้ายสี และไม่บิดเบือนข้อเท็จจริงเพื่อสร้างประวัติศาสตร์ฉบับยกยอปอปั้นใคร โดยเฉพาะพวกฝ่ายขวา (พ่อเน้นย้ำตาแดง ๆ ) ฉันจำได้ พ่อเอ่ยชื่อสุพจน์ ด่านตระกูล เพียงชื่อเดียว และฉันก็เชื่อพ่อ ครั้งนั้นนานมาแล้ว ถึงวันนี้ก็ยังศรัทธาผลงานของสุพจน์ ด่านตระกูล ซึ่งอันที่จริง ในฐานะยุวชนรุ่นหลัง ฉันควรเรียกท่านว่าคุณลุงด้วยซ้ำไป ส่วนอีกเล่มที่เก็บไว้เป็นหนังสือเก่า ปกแข็งสีขาว ชื่อว่า ชีวิตและผลงานของปรีดี พนมยงค์

 

วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2552 ที่ผ่าน คุณลุงสุพจน์ ด่านตระกูลได้แก่กรรมลงแล้วอย่างสงบด้วย โรคมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง ฉันขอร่วมคารวะดวงวิญญาณแห่งความเป็นมนุษย์ของท่าน ขอไว้อาลัย ณ ที่นี้ ขอท่านได้โปรดรับรู้ด้วยว่ายังมีผู้คนอีกจำนวนมากที่ได้รับประโยชน์คณานับจากผลงานเขียนของท่าน

 

สำหรับฉันผู้กลายเป็นคนงงงวยตลอดกาลไปแล้วเมื่อเจอเข้ากับหนังสือประวัติศาสตร์หลายเล่มและหลายผู้แต่ง ยังไม่สามารถหาข้อสรุปอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้ จึงบอกตัวเองว่า อ่านต่อไปเถอะ ผู้แต่งเขาเขียนสนุกดี แถมยังทำให้สืบสาวไปถึงหนังสือเล่มอื่นได้อีกเป็นร้อย (เหมือนจดหมายลูกโซ่ยังไงยังงั้น) และแม้ข้อสังเกต 4 ข้อที่ได้ให้ไว้กับตัวเอง จะไม่ได้ไขความให้กระจ่าง ฉันยังรู้สึกยินดีและสำนึกในบุญคุณที่นักประวัติศาสตร์ยังไม่ลดละความพยายามที่จะดำเนินหน้าที่นักวิชาการของท่านต่อไป ทั้งนี้เพื่อประโยชน์แก่อนุชนรุ่นหลัง ผู้ซึ่งยังไม่รู้ว่าชะตากรรมในอดีตของบรรพบุรุษพวกเขาถูกเล่นงานด้วยน้ำมือของฝ่ายใดบ้าง.

 

 

 

บล็อกของ สวนหนังสือ

สวนหนังสือ
นายยืนยง ชื่อหนังสือ : ถอดรหัสอ่านเร็ว HI-SPEED READING ผู้แต่ง : ลุงไอน์สไตน์ พิมพ์ครั้งที่ 1 : สำนักพิมพ์บิสคิต ตุลาคม 2551
สวนหนังสือ
นายยืนยงชื่อหนังสือ           :           824ผู้เขียน               :           งามพรรณ เวชชาชีวะประเภท              :           นวนิยาย  พิมพ์ครั้งที่ 2 มีนาคม 2552จัดพิมพ์โดย        :      …
สวนหนังสือ
ป่านนี้แล้ว (พ.ศ. 2552) ใครไม่เคยได้ยินเสียงขู่ หรือคำร้องขอเชิงคุกคามให้ร่วมชุบชูจิตวิญญาณสีเขียว ให้ร่วมรณรงค์ลดภาวะโลกร้อน ให้ตระหนักในปัญหาวิกฤตอาหารถาวร โดยเฉพาะปัญหาสิ่งแวดล้อมทั้งหลาย ฉันว่าคุณคงมัวปลีกวิเวกนานเกินไปแล้ว
สวนหนังสือ
นายยืนยง   ชื่อหนังสือ : ลิงหลอกเจ้า ลอกคราบวัตถุนิยมทางศาสนา ผู้เขียน : เชอเกียม ตรุงปะ รินโปเช ผู้แปล : วีระ สมบูรณ์ และ พจนา จันทรสันติ จัดพิมพ์โดย : สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง พิมพ์ครั้งแรก : ตุลาคม พ.ศ.2528   เวลานี้เราต้องยอมรับเสียแล้วละว่า หนังสือธรรมะ เป็นหนังสือแนวสาระที่ติดอันดับขายดิบขายดี และมีทีท่าว่าจะคงกระแสความแรงอย่างต่อเนื่องอีกด้วย   เดี๋ยวนี้ ฉันเจอใครเข้า เขามักสนทนาประสาสะแบบปนธรรมะนิด ๆ มีบางคนเข้าขั้นหน่อย ก็เทศน์ได้ทุกสถานการณ์ อย่างนี้ก็มี ไม่แน่ว่าถ้าคนนิยมอ่านหนังสือธรรมะกันหนาตาเข้า สังคมไทยอาจแปรสภาพเป็นสังคมแห่งนักบวชนอกเครื่องแบบก็เป็นได้…
สวนหนังสือ
  เรียน คุณสุชาติ สวัสดิ์ศรี บรรณาธิการ ช่อการะเกด ที่นับถือฉันผู้ใช้นามแฝงว่า นายยืนยง คนเขียนคอลัมน์ สวนหนังสือ ในเว็บไซต์ประชาไท ที่มีบทความชื่อ ช่อการะเกด 45 เวลาช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้นจริงหรือ? อยู่ในรายการของบทความทั้งหมด ได้อ่าน กถาบรรณาธิการ ใน ช่อการะเกด 47 ฉบับวางแผงปัจจุบันแล้ว ทราบว่าคุณสุชาติ บรรณาธิการนิตยสารเรื่องสั้นช่อการะเกดได้ให้ความสนใจต่อบทความนี้ ฉันในนามของนายยืนยงจึงเขียนจดหมายแล้วจัดพิมพ์ส่งตู้ ป.ณ. 1143 เพื่อเล่าถึงความเป็นมาคร่าว ๆ…
สวนหนังสือ
นายยืนยง ชื่อหนังสือ :       เดอะซีเคร็ต ผู้เขียน :            รอนดา เบิร์นผู้แปล :             จิระนันท์ พิตรปรีชาพิมพ์ครั้งที่ 54 :  มีนาคม 2551จัดพิมพ์โดย :    สำนักพิมพ์อมรินทร์
สวนหนังสือ
ใกล้เปิดภาคเรียนใหม่ ปีการศึกษา 2552 แล้ว ภายใต้นโยบายเรียนฟรี 15 ปี ของรัฐบาลนี้ ถ้าใครได้ดูทีวีคงได้เห็นข่าวประชาสัมพันธ์ หรือได้เห็นสำนักข่าวไปสัมภาษณ์ผู้ปกครองที่ได้รับเงินอุดหนุนค่าเครื่องแบบนักเรียนแล้วไปเลือกซื้อชุดนักเรียนให้ลูก ๆ เป็นที่น่าชื่นอกชื่นใจสำหรับคนเป็นพ่อแม่ที่มีโอกาสเป็นครั้งแรกในการได้รับ "ของฟรี" จากรัฐบาล แม้จะไม่สามารถซื้อได้ครบทั้งชุดก็ตาม เช่น นักเรียนประถม 5 ได้รับเงินเพื่อการนี้คนละ 360 บาทต่อปี คือ 2 ภาคเรียน ๆ ละ 180 บาท บางคนอาจจะได้กางเกงนักเรียน 1 ตัว และ ถุงเท้า 1 คู่ ก็ยังดีฟะ.. กำขี้ดีกว่ากำตดไม่ใช่เรอะ
สวนหนังสือ
นายยืนยง   นิตยสารรายเดือน             :           ควน ป่า นา เล  4 เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์ตั้งแต่ปลายมีนาคมจนถึงวันนี้ 9 เมษายน ฉันอาศัยทีวีและหนังสือพิมพ์ อันเป็นสื่อกระแสหลักที่นำเสนอข่าวสารที่เป็นกระแสหลัก คือ ข่าวการเมือง เหมือนกับทุกครั้งที่อุณหภูมิการเมืองเดือดขึ้น ฉันดูข่าวเกินพิกัด อ่านหนังสือพิมพ์จนแว่นมัวหมอง ตื่นระทึกไปกับทุกจังหวะก้าวย่างของมวลชนเสื้อแดง มีอารมณ์ร่วมกับภาคการเมืองส่วนกลางในฐานะผู้เสพข่าวสารเท่านั้นเองจริง ๆ เท่านั้นเองไม่มากกว่านั้น …
สวนหนังสือ
นายยืนยง ชื่อหนังสือ : เราติดอยู่ในแนวรบเสียแล้ว แม่มัน! วรรณกรรมการเมืองรางวัลพานแว่นฟ้า ครั้งที่ 6 จัดพิมพ์โดย : สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร พิมพ์ครั้งแรก : กันยายน 2551 ก่อนอื่นขอแจ้งข่าว เรื่องวรรณกรรมการเมือง รางวัลพานแว่นฟ้า ประจำปี 2552 นี้ สักเล็กน้อย งานนี้เป็นการจัดประกวดครั้งที่ 8 เปิดรับผลงานวรรณกรรมการเมือง 2 ประเภท คือ เรื่องสั้น และ บทกวี ตั้งแต่วันที่ 2 กุมภาพันธ์ – 30 เมษายน 2552
สวนหนังสือ
นายยืนยง   ชื่อหนังสือ : เด็กเก็บว่าว The Kite Runner ผู้เขียน : ฮาเหล็ด โฮเซนี่ ผู้แปล : วิษณุฉัตร วิเศษสุวรรณภูมิ ประเภท : นวนิยาย พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม พ.ศ.2548 จัดพิมพ์โดย : สำนักพิมพ์ The One Publishing เด็กเก็บว่าว นวนิยายสัญชาติอเมริกัน-อัฟกัน ขนาดสี่ร้อยกว่าหน้า ที่โปรยปก มหัศจรรย์แห่งนวนิยายที่สร้างปรากฏการณ์ปากต่อปากจนติดอันดับเบสต์เซลเลอร์ เล่มนี้ กล่าวถึงเรื่องราวของอะไรหรือ ทำไมผู้คนจึงให้ความสนใจกับมันมากมายนัก ฉันถามตัวเองก่อนจะหยิบมันมาอ่าน
สวนหนังสือ
นายยืนยง ชื่อหนังสือ : อ่าน (ไม่) เอาเรื่อง ผู้เขียน : ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์ ประเภท : วรรณกรรมวิจารณ์ พิมพ์ครั้งแรก พฤษภาคม 2545 จัดพิมพ์โดย : โครงการจัดพิมพ์คบไฟ การตีความนัยยะศัพท์แสงทางวรรณกรรมจะว่าเป็นศิลปะแห่งการเข้าข้างตัวเอง ก็ถูกส่วนหนึ่ง ความนี้น่าจะเชื่อมโยงกับเรื่อง “รสนิยมส่วนตัว” หรือ อัตวิสัย หากมองในแง่ดี เราจะถือเป็นบ่อเกิดของกระบวนการสร้างสรรค์ได้ด้วย มิใช่หรือ
สวนหนังสือ
นายยืนยงเมื่อการอ่านประวัติศาสตร์ อันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตนั้น ฉันว่าควรมีการเขียนหนังสือแนะนำ (How to) เป็นขั้นเป็นตอนเลยจะดีกว่าไหม เพราะมันนอกจากจะปวดเศียรเวียนเกล้ากับผู้แต่งแต่ละท่านแล้ว (ผู้แต่งบางท่านก็ชี้ชัดลงไปเลย เจตนาจะเข้าข้างฝ่ายไหน แต่บางท่านเน้นวิเคราะห์วิจารณ์ โดยที่หากผู้อ่านมีความรู้เชิงประวัติศาสตร์น้อยกว่าหางอึ่งอย่างฉัน ต้องกลับไปลงทะเบียนเรียนวิชานี้อีกหลายเล่ม) ยังทำให้ใช้เวลาอย่างมหาศาลไปกับหนังสือที่เกี่ยวเนื่องกันอีกหลายเล่ม ไม่เป็นไร ๆ เราไม่ได้อ่านเพื่อพิพากษาใครเป็นถูกเป็นผิดมิใช่หรือ อ่านเพื่อได้อ่าน แบบกำปั้นทุบดินก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา…