ชื่อภาพ : ห่วง...รัก
เป็นภาพแห่งความทรงจำของผม
ในวันออกศาลเพื่อฟังคำตัดสิน 13 ปี ในคดี ม.112
วันนั้นลูกชายผมนอนหนุนตัก ในขณะที่ผมใส่ชุดนักโทษ
และขาถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน
คำตัดสิน 13 ปี แม้จะดูยิ่งใหญ่
มากมายสำหรับผม หรือใครบางคน
ซึ่งน่าจะทำให้ผมทุกข์ใจ เศร้าเสียใจ
แต่ในวันนั้นการที่ได้กอดลูก ลูกนอนหนุนตัก
ผมได้สัมผัสไออุ่นของเขา ทำให้ผมลืมความเสียใจ
ลืมทุกสิ่งอย่าง... การจากกัน
การได้สัมผัสกันครั้งสุดท้ายนี้
ยังอยู่ในความทรงจำของผมจนถึงวันนี้
ในวันออกศาลเพื่อฟังคำตัดสิ
วันนั้นลูกชายผมนอนหนุนตัก ในขณะที่ผมใส่ชุดนักโทษ
และขาถูกพันธนาการด้วยโซ่ตร
คำตัดสิน 13 ปี แม้จะดูยิ่งใหญ่
มากมายสำหรับผม หรือใครบางคน
ซึ่งน่าจะทำให้ผมทุกข์ใจ เศร้าเสียใจ
แต่ในวันนั้นการที่ได้กอดลู
ผมได้สัมผัสไออุ่นของเขา ทำให้ผมลืมความเสียใจ
ลืมทุกสิ่งอย่าง... การจากกัน
การได้สัมผัสกันครั้งสุดท้า
ยังอยู่ในความทรงจำของผมจนถึงวันนี้
...หนุ่มเรดนนท์...
บล็อกของ นายหัว ส. และมิตรสหาย
นายหัว ส. และมิตรสหาย
โดย ... นายหัว ส.
ชื่อบทความเดิม: สถานการณ์ประเทศไทย ...ยุทธศาสตร์ยังไม่เปลี่ยน การปรองดองเป็นเพียงยุทธวิธีเท่านั้น
นายหัว ส. และมิตรสหาย
มีคำกล่าวที่ว่า “คุกเจริญสังคมเสื่อม คุกเสื่อมสังคมเจริญ” เป็นดัชนีชี้วัดสังคมไทยปัจจุบันอย่างหนึ่ง เพราะเวลานี้คุกของประเทศไทยเจริญรุ่งเรืองมาก มีผู้ต้องขัง 240,000 คน ล้นทุกคุก ทั้งๆ ที่เพิ่งมีการพระราชทานอภัยทาเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2554 ที่เพิ่งผ่านมา 3 เดือนเท่านั้น