ปรัชญาโคบาล

เชียงใหม่ แม่สอด ตาก กันยายน ๕๑ พม่าไล่ หนีเข้าไทย ไทยไม่รับ จะหนีกลับไปตายหรือไรเล่า สู้ปักหลักกลางเกาะนี้ พอทำเนา “โนแมนแลนด์”แดนคนเน่าไร้เหย้าใจ เด็ก-เด็ก ไม่มีโรงเรียนเข้า คนแก่เฒ่าตายลงขาดโลงใส่ หนุ่มสาวเปลือยกายขายตัวไป มีชีวิตรอดได้พอใจแล้ว

นี่คือเส้นรถราง สายทางเก่า คนผู้เฒ่าบอกกล่าวแก่ลูกหลาน ภาพอดีตยังชัดเด่นเช่นเมื่อวาน ปัจจุบันสิ แล่นเร็วผ่านวารวันไป รถรางโค้ง รถเมล์ขับ คับถนน เกือบจะชนเอาอดีตแดดับได้ นี่ขนาดรถหลอก-หลอกยังยอกใจ ช่วยจอดป้าย ไม่ไหว.. ลุงขอ ลง... รถรางชมเมือง สร้างเลียนแบบรถรางจริง แต่วิ่งด้วยล้อรถยนต์ หัวโค้งถนนท่าพระจันทร์ พฤษภาคม ๕๑

ปากกีดตีนถีบรีบและร้อน วณิพกเร่ร่อนกระไรได้ ไม่มีที่มีทางให้วางใจ เทศกิจผู้ยิ่งใหญ่ไล่ทั้งนั้น จึงเกาะโต๊ะ นั่งจักรยาน บนอาน-เล่น ไวโอลิน เพลงเตรียมเผ่น เป็นแม่นมั่น มือจับคันชัก เท้าพักยัน สร้างสีสันบาทวิถีดนตรีจร ท่าพระจันทร์ กรุงเทพฯมหานคร พฤษภาคม ๕๑

พระดีนะ คนขายพระ บอกกับพระเลือกเลยนะ พระเพิ่งมาก่อนหน้านี่คราบยังเขรอะโคลนยังครองรับรองดีตื่นตีสี่ เที่ยวงมร่อน เสาะช้อนมาเชิญหลวงพี่ เดินดูได้ แผงไหนมีพระขุนแผนเลยนะนี่เซียนเสาะหาจับไว้ปล่อยเอากำไรไม่ผิดนาอย่างขี้-ขี้ก็หลักห้า ถ้าพูดดี แผงพระแบกะดินข้างวัดมหาธาตุ กรุงเทพฯพฤษภาคม ๕๑

ถนนพระจันทร์ นำความฝันของข้ามาที่นี่ จากทุ่งแล้งแอ่งไร้คนใยดี ฝันริบหรี่ก็ต้องฝันด้นดั้นมา บางกอกกรุงไกรใหญ่กว้าง เคว้งคว้างล้าโรยโหยหา วันพรุ่งนี้เป็นอย่างไรไม่นำพา วันนี้ข้าขอนอนพักก่อนเอย ริมทางเท้าถนนพระจันทร์ ข้างมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ค.๕๑

ปลดถง ลงพิง อิงเสาห้าง เกิบคู่เก่ง ถอดวางเรียง เคียงคู่ใกล้ เปิดวิทยุ ฟังซอ ขับคลอไป ลมวอย-วอย พัดไหว จากปลายนา ไผจะรวยล้นฟ้า ข้า บ่ ขอย เลี้ยงควายหน้อย หื้อดี หน้าที่ข้า อิ่มข้าวตอน นอนสักตื่นจื่นนี้กา.. แลงลงมา ฆ่าพยาธิ ฟาดเหล้าตอง ห้างคนเลี้ยงควายบ้านเหล่า อ.แม่ใจ จ.พะเยา เมษายน ๕๑

จากใบตองใบไม้ถึงใบหญ้า เฟืองฟางกลางนานำมาสิ้น ไม่ต้องซื้อต้องหามาแต่ดิน เป็นทรัพย์สินภูมิปัญญาชาวป่าไพร ครั้นวันหนึ่งกระเบื้องเฟื่องฟูลอย ใบตองตึงตูบน้อยเปลี่ยนมุงใหม่ กระเบื้องลอนกระเบื้องสีศิวิไลซ์ นักท่องเที่ยวบอกไม่ ชอบใบตอง รีสอร์ทริมปาย แม่ฮ่องสอน ธันวาคม ๕๐

หมดยุคสามล้อแล้วแก้วตาพี่ อยากจะขี่ก็ได้ไม่หวงห้าม เพราะเขามีเพื่อให้ถ่ายรูปงาม เป็นจุดขายอย่ามองข้ามสามล้อไทย คือตำนานการพึ่งพาแข้งขาคน ทุกแห่งหน บอกสารถี ไปที่ไหน เดี๋ยวนี้ น่องโป่งปั่นไม่ทันใจ จอดสามล้อทิ้งไว้รับใช้ทัวร์ รีสอร์ทริมปาย แม่ฮ่องสอน กุมภาพันธ์ ๕๑

  แอ่วนวดข้าว ระเห็จขึ้น มุงหลังคาห้องสุขา คนยุคใหม่ เข้าใจแต่งแทนแป้นเกล็ด สมัยเก่า แบบเบาแรงกระเบื้องแกร่ง สมัยใหม่ ไม่เท่าทันทุ่นเงินทุ่นแรงแข่งความคิดปรับชีวิต เปลี่ยนชีวา ค่าแปรผันประยุกต์แก่นกับมักง่าย เปลือกคล้ายกันมองมุมขัน แต่อดขื่น ชื่น-ไม่ชม  ห้องน้ำรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เมืองปาย แม่ฮ่องสอนธันวาคม ๕๐