กาดคนเตว ถนนคนเดินเมืองลำปาง.....

กาดคนเตว ถนนคนเดินเมืองลำปาง.....

เรามักคุ้นๆ ถนนคนเดินของเชียงใหม่เป็นหลักใช้ไหมครับ วันนี้เลยนำเสนอถนนคนเตว(ถนนคนเดินเมืองลำปาง) ที่บรรยากาศดีไม่แพ้ใคร และที่สำคัญยังคงประวัติศาสตร์กลิ่นอายเก่าของเมืองลำปางอยู่ ทั้งบ้านเรือน อาหาร และอื่นๆที่บางคนเห็นแล้วประทับใจ ผมเองก็ยังประทับใจมากๆเลย (ปล.เพราะเป็นบ้านเกิดตัวเองไงครับ 555) แต่จะหาว่าผมโม้ลองชมภาพที่ผมถ่ายมาให้ทุกท่านและบรรยายในแต่ละภาพไปแล้วกันนะครับ ไม่รู้ทุกท่านจะรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า จะทำหน้าที่ฉายภาพถนนคนเดินเมืองลำปางให้ดีที่สุดครับ

ปล. ถนนคนเดินผมใช้เวลาเดินประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้นเพราะ ในช่วงเย็นวันดังกล่าวผมต้องเดินทางกลับ กทม. แต่ใจจริงอยากเดินให้นานมากกว่านั้น เพราะผมเป็นคนลำปางแท้ๆยังไม่ได้ซึมซับเท่าที่ควร (เกร็ดเล็กน้อยคือ ถนนคนเดิน หรือ ข่วงวัฒนธรรมเหล่านี้ เป็นการพยายามของคนลำปางในหลายกลุ่มร่วมกัน อาทิ กลุ่มล้านคำลำปาง ที่พยายามสรางพื้นที่เพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมและสรางสิ่งน่าอยู่ขึ้นมา นับเป็นประโยชน์กับส่วนรวมมากๆ ครับ)

สะพานรัษฎาภิเศก (สะพานคู่เมืองลำปาง สมัยบะเก่า)

สะพานนี้มีมานานมากเท่าที่ผมเกิดผมก็เห็นสะพานนี้แล้ว เดิมทีเป็นสะพานที่มีบทบาทมาก ทั้งในเรื่องการสัญจร การขนส่งค้าขาย ที่เชื่อม 2 ฝั่งเมืองลำปางให้เดินและเชื่อมหากัน ปัจจุบันสะพานนี้ก็ยังคงทำหน้าที่อยู่ และแฝงด้วยความสวยงามและศิลปวัฒนธรรมการออกแบบของตะวันตกที่เข้ามา ณ ช่วงนั้น (อยู่ใกล้ๆกาดกองต้า ถนนคนเดิน)

บรรยากาศกาดคนเตว ถนนคนเดิน

บรรยากาศกาดกองต้า (ถนนคนเดินปัจจุบัน) ที่ยังคงความเป็นตัวเอง สรางพื้นที่วัฒนธรรมของคนลำปาง ปรับเล็กประสมน้อยให้คนลำปางรู้รากเหง้าประสบความเพลิดเพลินของคนที่ได้มายลมาเที่ยว เพราะมาทั้งซื้อของ มาเที่ยว(แอ่ว) เห็นการแสดงร้องรำ และบ้านเก่าๆของเก่า ยังคงอยู่ท่ามกลางลำปางที่เปลี่ยนไป

ไอติมมะพร้าวอ่อน (เจ้านี้เด็ดอร่อยจริงๆๆ)

ผมเดินไปๆมา สิ่งที่ผมรู้สึกมากๆคือว่า หิวน้ำอยากกินของหวานขึ้นมาทันใจ เดินไปๆมา เจอไอติมเจ้านี้ครับ ผมยืนยัน นอนยันว่าอร่อยมากๆ สมบูรณ์ไอติมมะพร้าวอ่อน ที่มีเครื่องใส่ 1 อย่าง ราคาก็แค่ 10 บาทเอง ผมซื้อไป 1 แก้วนั่งกินพร้อมเดินเล่นดื่มด่ำบรรยากาศกาดกองต้าไปเรื่อย

บ้านบริบูรณ์ ศิลปะสมัยเก่าที่ยังเห็นที่ลำปาง

เดินไปเดินมา ตรงเรื่อยทางซ้ายประมาณซอย 2 ผมเดินไปเจอบ้านหนึ่งผมทึ่งมากๆๆครับ (ปล.ไม่ใช่โรงแรมผีสิง) แต่เป็นบ้านที่มีศิลปะขนมปังขิงสวยงามมากๆ ที่เป็นศิลปะเก่า และบ้านที่เรียกว่าบ้านบริบูรณ์ เป็นที่มาเดียวกับชื่อ ตลาดบริบูรณ์ ตลาดที่มีประวัติศาสตร์ของคนลำปาง ผมเลยถ่ายรูปมาแบ่งปันทุกท่าน

พ่ออุ๊ย แม่อุ๊ย นั่งขายของ

พอเดินมาหน่อย ผมเจอ 2 ผู้เฒ่านั่งขายเครื่องสาน ถามไปถามมาแกสานเองครับ เอามานั่งขายแล้วได้ทั้งเงิน และได้ทั้งความสุขของแก 2 ท่านมองผมเขมงเลย ผมเห็นแล้วผมรู้สึกประทับใจ ถนนแห่งนี้ไม่ได้ตกแต่งวัฒนธรรมอะไรมากมายมีทั้งคนหลายเพศ หลายวัย เป็นพื้นที่เรียนรู้และให้ผมเห็นวิถีชีวิตจริงๆ

สะล้อ ซอซึง ข้างทางคนเตว

มาครึ่งทาง ผมแว่วเสียงสะล้อ ซอ ซึง เสียงนั้นคือ เสียงขับกล่อมที่เด็กกำลังเล่นให้ผมฟังอยู่ข้างทางเดิน เด็กรวมกลุ่มกันเรียนและมาแสดงให้ทุกคนเห็นว่า เขาเหล่านี้เป็นศิลปินตัวน้อย ผมว่าดีกว่าเด็กที่อื่นนะ ที่เดินห้าง ไปเล่นเกมส์ หรืออื่นๆ อีกมากมาย นานาจิตตัง เพราะไม่ได้ว่าเด็กกลุ่มนั้นไม่ดีนะครับ

หอศิลป์ (เมืองลำปาง)

ใกล้ท้ายซอย ผมเหลือบไปเห็นบ้านนี้สวยจริงๆเลย เอ เห็นคนเดินเข้าไปได้ด้วย พอไปถึงผมเห็นที่นี่ คือ หอศิลปเมืองลำปาง ผมดีใจมากและตื่นเต้นด้วย เพราะเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ผมเดินเข้าไปลงทะเบียนพร้อมทั้งเข้าไปดูงาน ศิลปะในนี้สวยงามมากและมีหลายชิ้นเหลือเกิน ปล.ทุกท่านลองเข้ามาแวะชมนะครับ

ป๋อง ขะหนมเส้นและที่ผมสั่งกิน ราคาไม่แพงแถม รำขนาดครับ

ท้ายสุดของ การเดินแอ่วกาดแล้วนะครับ คือการกิน ผมตัดสินใจกินร้านป๋อง ขะหนมเส้น เพราะมีหลายอย่างที่ผมอยากกิน ดูเอาจากรูปนะครับ น่ากินหรือเป่า นี่แค่ถ่ายบางส่วนยังไม่หมดที่ผมสั่งเลย ผมนั่งกินไปก็ถามถ้ามีที่ กรุงเทพฯก็ดีอร่อยๆก็อร่อย แถมถูกอีกต่างหาก แต่ไม่เป็นไรครับ งานนี้หลักคือมาทำงานไม่นึกเลยว่าจะได้มาดุกดุ๋ยอยู่ถนนคนเดินครับ

ยังมีอีกหลายอย่างกาดคนเตว อาทิ ไข่ป่ามไข่มดแดงสุดยอดไปเลย (ต้องลองไปกินครับ) ผมหวังว่าทุกคนไปลำปางช่วงเสาร์อาทิตย์คงไม่พลาด (กาดกองต้า ถนนคนเตว) แหล่งเรียนรู้ที่แสนเพลิดเพลินเมืองลำปาง ที่ฝรั่งเรียก edutainment

บันทึก ณ เมืองเขลางค์

Moodang