ความปรารถนา
อย่าหยุดยั้งข้า
ด้วยหัวใจข้าปรารถนาในการเดินทาง
ลัดเลาะไปตามเวิ้งอ่าว ทุกหนทุกแห่งของแก่งเกาะ
ฝ่ามรสุมอันคลั่งบ้าซึ่งเกรี้ยวกราด
ขอบฟ้าของข้า คือ ที่ข้าที่จักไป
เมืองท่าสักเมือง หญิงคนรักที่รักชายพเนจรอย่างข้า
อย่ากวาดต้อนข้าไว้ในสายลมอันหม่นเศร้า
เพราะแม้ข้าจะอ่อนไหว
แต่นาวาของข้าจะแล่นฝ่าไป ด้วยหัวใจของคนหนุ่ม
อย่าจมเรือของข้า
เพราะข้าอดทนพอที่ฝืนต้าน
อย่าแม้แต่ปลอบประโลมข้า
เพราะนั่น!ไม่ใช่สิ่งที่ข้าพึงปรารถนา
เหยียบย่ำไปบนฝั่งทราย
ให้คลื่นสาดซัดรอยเท้า
กลบฝังความทรงจำของข้าไว้ในทุกที่ๆ
อย่าตัดท่อนขาของข้า เพื่อหยุดชีพจรเหล่านั้น
เพราะหัวใจของข้าจะกลายเป็นดั่งนกนางนวลที่อิสระ
แหละนั่น! มันจะกลายเป็นทุกสิ่งที่ข้าต้องการ
..........................................................
ปราชญ์ อันดามัน