Skip to main content

1_9_01

 

http://am.fenixz.net/song/20/0201.html


ขอแนะนำเพลงของคุณจรัล มโนเพ็ชร อีกหนึ่งเพลงค่ะ เนื่องในวาระครบรอบวันจากไปของเขา 3 กันยายน 2544 เพลงนี้ชื่อเพลงสัญญา คุ้น ๆ ว่าเคยอ่านที่ไหนสักแห่งถ้าจำไม่ผิดคุณมานิด อัชวงศ์ ผู้จัดการส่วนตัวของคุณจรัล บอกว่า เพลงสัญญาคือภาค 2 ของเพลงรางวัลแด่คนช่างฝัน (ถ้าผิดขออภัยค่ะ) เป็นอีกบทเพลงหนึ่งที่ชอบอารมณ์เพลง และเนื้อหาที่อหังการ์ในความเหงา ปลอบใจ และให้กำลังใจผู้คน ฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกว่าเสียงคุณจรัลมีสีฟ้า และกว้างเหมือนท้องฟ้า

1_9_02

สัญญากับฟ้าคราม เมื่อยามที่เธอเหงา ไร้เงาคนปลอบขวัญ

ว่าเธอจะฟันฝ่า เพียงคลายความขื่นขม ระทมอ่อนล้า สัญญาไม่ถดถอย

 

ลมพัดมาอีกแล้ว หลังจากสงบไปพักหนึ่ง คราวนี้แรงขึ้นเรื่อย ๆ คนชอบรับลมอย่างฉันมีอันต้องขยับเนื้อขยับตัวหลบแรงลมบ้างเหมือนกัน เพราะคราวนี้ลมมาหลายสายเหลือเกิน แต่ละคนก็รับลมต่าง ๆ กันไป

 

1_9_03

สัญญากับแสงดาว เมื่อคราวที่ใจช้ำ ไร้คำพูดต่อใคร

ว่าเธอจะไม่ปล่อย ดวงใจที่ใฝ่ฝัน ให้มันหลุดลอย เพราะรอคอยเกินไป

 

สำหรับฉันคิดว่าเมื่อเราอยู่ใต้ฟ้า เราก็ไม่ควรกลัวฝน ในกระแสลมเราก็ควรปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของลม แม้ว่าพายุฝนบางครั้งอาจจะเป็นไต้ฝุ่นหรือทอร์นาโดที่พร้อมจะพัดพาให้มนุษย์ใต้ฟ้าพังพินาศไป ความรู้เท่าทันกระแสลมอย่างมีสติและใช้ปัญญาในการอยู่กับลม ก็น่าจะประคับประคองชีวิตไปจนกว่าพายุจะพัดผ่านไปได้

 

แต่ผู้อยู่เหนือลมต่างหากที่ลอยตัว เมื่อพายุสงบพวกเขาก็ยกแก้วขึ้นดื่ม มองดูประชาชนที่โซซัดโซเซอยู่กลางซากปรักหักพังหลังพายุสงบ…อาจจะถอนหายใจนิดหน่อย

 

1_9_01

กับชีวิตที่ผ่าน ร้าวรานเพียงใด สู้ทนมาได้ แล้วใยต้องกลัว

ความลำเค็ญความปวดร้าว ความเลว ความชั่ว

ใช่ว่าจะเกลือกกลั้ว เปื้อนไปถึงใจ

 

ฉันไม่ชอบฝืนฟ้าฝืนฝนและไม่ฝืนคนเช่นกัน เพราะฉะนั้นฉันไม่มีปัญหาถ้าใครจะชมชอบลมแบบไหน จะค่อยเป็นค่อยไปแบบลมโชย หรือจะไปแบบพายุพัดก็ต้องยอมรับว่ามีลมกระแสหนึ่งที่พัดพาเราไป นั่นคือลมกระแสใหญ่ที่เกิดจากการรวมตัวกัน

 

ลมที่ไม่เห็นด้วยเมื่อพยายามฝืนกระแสก็ต้องเหนื่อยหนักเป็นธรรมดา กลางพายุใหญ่นี้ ลมที่ไม่ใช่ลมกระแสหลัก ก็พยายามรวบรวมตัวเองให้เป็นกระแสใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ บางลมเป็นลมบริสุทธิ์ มาด้วยความคิดและหัวใจแท้ ๆ ของตัวเอง ลมอีกส่วนหนึ่งเป็นลมซื้อมา แม่ของฉันมีคนมาชวนไปรับลมบนสะพาน มีรถมารับถึงบ้าน มีเงินให้คนละสองพันบาท เป็นเรื่องที่น่าเสียใจนัก ว่ากลางกระแสลมนี้ไม่ว่าจะเป็นลมดี ๆ หรือพายุร้ายก็เลือกใช้วิธีการซื้อลม

 

1_9_05

สัญญากับฟ้าคราม เมื่อยามเธอเหน็บหนาว สัญญากับแสงดาว

ว่าเธอคือคนใหม่ ดวงใจที่ใฝ่ฝัน ให้มันสดใส พร้อมใจจะสัญญา.

 

ฉันพึมพำกลางสายลมอันว้าเหว่ เพราะไม่รู้จะคุยกับใคร จะกระซิบบอกเพื่อนที่เป็นลมบริสุทธิ์ ก็พูดไม่เต็มปาก กลัวเขาผิดหวังในเพื่อนผู้ถือเงิน อีกทีก็กลัวใจว่าเขาอาจมองข้ามวิธีการนี้ไปแล้ว เพราะมองว่าขอให้จับหนูได้เถอะ จะเป็นหมาหรือเป็นแมวก็ไม่สนใจ วิธีไหนก็ตามจับหนูฆ่าให้ตายไปกับสายลมได้ ไม่เป็นบาป เหมือนที่คนถือเงินคิด

 

1_9_06

ฉันอาจกลายเป็นคนขี้ขลาดตาขาวเมื่อฝันถึงลมสงบอันแผ่วเบา

ควรค่าแก่การคารวะถึงโลกอันสงบสุข

 

ฉันอาจกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวเมื่อคิดว่าครรลองของกระแสลม

จะพัดพาสิ่งที่ถูกต้องมาให้ และพัดพาสิ่งเลวร้ายออกไป

ฉันรอลมพัดผ่านได้

 

ดินแดนที่แสนสงบสุขเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งนี้

จะมีที่ว่างและที่ยืนสำหรับความหวังถึงสายลมแผ่วเบาและอ่อนโยน

ต่อประชาชนที่ร้อนอบอ้าวบ้างไหมนะ

 

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…