ชีวิตสั้น ต้นไม้มีราก : ต้นโพธิ์วัดหมื่นสาร

 

คุณสุนทรีเคยเล่าให้ฟังว่าตอนเข้าห้องอัดเพลงนี้ ร้องม้วนเดียวจบ แล้วน้าหงาใส่เสียงซึง เคยมีโอกาสฟังเธอร้องสดในคอนเสิร์ตสายน้ำสามัญชน ที่หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กับคาราวานวงใหญ่ รู้สึกว่าเวอร์ชั่นนั้นเธอร้องได้ผ่อนคลายแต่มีพลัง และดนตรีในวันนั้นเรียบง่ายและสมบูรณ์แบบ

ส่วนเวอร์ชั่นนี้ฟังทีไรก็รู้สึกว่าต้องปีนกระไดฟัง เพราะเสียงเธอสูงปรี๊ด ฟังยากเหลือเกิน แต่อย่างไรก็ตามฉันก็ชอบฟังเพลงนี้เวลาคิดถึงทุ่งหญ้า ลมหนาว และต้นไม้ใหญ่บนสันภู คิดถึงกลิ่นดิน กลิ่นใบไม้แห้ง ฝุ่นที่มากับสายลม ฉันเคยขับรถเลียบแม่น้ำโขง บนเส้นทางแม่สาย-สามเหลี่ยมทองคำ-เชียงแสน เปิดเพลงนี้คลอไปด้วย รู้สึกเข้ากับบรรยากาศดีนัก

เคยได้ยินเรื่องเล่าว่า เพลงนี้น้าหงาแต่งที่เมืองน่านเมื่อครั้งอยู่ในป่า เพื่อนของเขาตายไปกับการสู้รบ หลุมฝังศพของเพื่อนอยู่ใกล้ตัว

คิดถึง...แต่ไปหาไม่ได้