ปายกลางฝน : เรื่องหมา ๆ

ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป
 

ระหว่างพัก บางคนก็พบรัก ทั้งสาวไทย หนุ่มไทย กับชาวต่างชาติ รักกัน อยู่ด้วยกัน ระหว่างช่วงเวลาอันแสนโรแมนติกนั้น คู่รักหลายคู่ก็เลี้ยงหมาแทนลูก แต่หมาที่ปายไม่ได้โชคดีอย่างลีอองของหมอเกต์ และแพนด้าน้อย ตอนคนรักกันก็รักหมาไปด้วย เลี้ยงดูอย่างดี ให้อาหารดี ๆ แลดูน่าร้าก++คู่รักและลาบาดอร์ แต่พอเลิกกันพลันลาบาดอร์หลาย ๆ ตัวก็กลายเป็นไอ้ดอ อีดอ อยู่ข้างถนน บางตัวก็โชคดีอย่างเจ้าสุกี้ ที่น้องแอ้ เจ้าของร้าน Buffalo Exchange เลี้ยงดูจนกลายเป็นหมาของเธอ พาไปว่ายน้ำที่ในแม่น้ำทุกวัน หรืออีกหลาย ๆ ที่ หลาย ๆ ตัว ที่คนปายเลี้ยงดูต่อ ๆ มา หลาย ๆ ตัวจากเคยได้ปลากระป๋องเป็นอาหาร ก็เปลี่ยนมาเป็นข้าวคลุกอะไรต่ออะไรตามมีตามเกิด

ที่เป็นปัญหาสุด ๆ คือ หมาจำนวนหนึ่งถูกทิ้งไว้ตามวัด จนเป็นเรื่องยุ่งยากที่พระต้องจัดการในเรื่องอาหาร การเลี้ยงดู สุขภาพ และการคุมกำเนิด ยิ่งหมาอยู่ด้วยกันเยอะ ๆ ก็ยิ่งแพร่พันธุ์มากขึ้นเรื่อย ๆ

ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน ปายยังไม่มีสัตวแพทย์ สัตว์เลี้ยงในหุบเขาอันโรแมนติคแห่งนี้ต้องพึ่งพาเจ้าหน้าที่ปศุสัตว์อำเภอคอยดูแลที่จำเป็นให้ หากมีโรคหรือเจ็บป่วยร้ายแรงก็ต้องอุ้มหมาอุ้มแมวข้ามดอยมาหาหมอที่เชียงใหม่

ฟังดูเป็นเรื่องยุ่งยาก มองในสายตาชาวบ้านแล้วหมาแมวก็ล้วนแต่เป็นสัตว์โลกที่อยู่ กิน แล้วก็ตายไป ก่อนนี้เขาก็อยู่กันได้ วัฒนธรรมการเลี้ยงหมา เลี้ยงแมว เป็นสัตว์เลี้ยงในบ้านเป็นสิ่งที่มาในภายหลัง มาพร้อมกับคนใหม่ ๆ วัฒนธรรมใหม่ ๆ บางคนอาจเลี้ยงเป็นแฟชั่น แต่หลาย ๆ คนก็รักสัตว์ด้วยใจจริงในฐานะมันเป็นเพื่อนร่วมโลกชีวิตหนึ่ง บังเอิญพ.ศ.นี้เรารับรู้ว่ามีสัตวแพทย์เก่ง ๆ มีการทำหมัน มีวัคซีนสำหรับป้องกันโรคต่าง ๆ จริตของคนรักสัตว์ก็พลอยเปลี่ยนไปด้วย