หลังจากอยู่ในดงข้อมูลอันบ้าคลั่งที่ไหลมาเทมา มองไปข้างหน้าเห็นแต่สถานการณ์ที่ใส่กุญแจปิดตายอย่าง “เอารัฐบาลสมัครออกไป” แต่รัฐบาลสมัครไม่ออก
ถามว่าถ้าเอาออกไปแล้วจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อเลือกตั้งใหม่ยังไงก็แพ้อีก
กุญแจลูกที่สองโยนออกมาบอกว่า “เปลี่ยนแปลงระบอบการเมืองใหม่ จากหน้ามือซ้ายของประชาชนไปเป็นหลังเท้าขวาของอีกคน” ฟังจบแล้วก็รู้สึกว่าลูกกุญแจที่จะเปิดล็อคถูกโยนทิ้งลงทะเลความคิดอันกว้างใหญ่
*********************************
Just living is not enough, one must have sunshine, freedom and a little flower.
แค่มีชีวิตนั้นไม่เพียงพอ มนุษย์ควรจะได้มองพระอาทิตย์ขึ้นและตกบ้างในชีวิต มีอิสรเสรีภาพที่จะคิดและทำในสิ่งที่ตนพึงพอใจ และที่สำคัญไม่เดือดร้อนคนอื่น นอกจากสองสิ่งนี้ไปแล้ว เพียงมีสายตามองเห็นความงามของดอกไม้เล็ก ๆ ข้างทางบ้าง ก็เติมเต็มชีวิตได้แล้ว
ก้อนเมฆถามภูเขาว่าท่านรักต้นไม้จริงหรือ เมื่อต้นไม้มีแต่ต้องการพึ่งพาผืนแผ่นดินจากท่าน และสายฝนจากท้องฟ้าเพื่อยังชีพ
ภูเขาถามต้นไม้ว่าท่านรักดอกหญ้าจริงหรือ ดอกหญ้าเป็นแค่ต้นไม้เล็ก ๆ ที่ไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ กินก็ไม่ได้ ขายก็ไม่ได้ มีมากไปก็กลายเป็นวัชพืช บางชนิดยิ่งตัดก็ยิ่งแตก บางชนิดก็มีพิษในตัวเอง เจ้ารักพวกเขาทั้งหมดจริงหรือ
ดอกไม้เล็ก ๆ ข้างทางถามมนุษย์ว่าท่านมองเห็นความงามของดอกไม้จริง ๆ หรือ เมื่อดอกไม้อย่างเรากินไม่ได้ ปักแจกันไม่ได้ เราเพียงแต่งแต้มสีให้สองข้างทางของท่านไม่ว่างเปล่าจนเกินไปเท่านั้น สิ่งที่ท่านต้องการจริง ๆ คือปากท้องของท่าน ท่านควรคารวะเมฆฝนให้ตกลงมาตามฤดูกาล และดูแลชาวนาของท่านให้ปลูกข้าวในที่ดินของเขา ทำให้เขามีความสุขและท้องอิ่มเพื่อเขาจะได้ปลูกข้าวเหลือเผื่อให้ท่านกินได้
มนุษย์บอกว่า แค่กินข้าวแล้วมีชีวิตรอดนั้นไม่เพียงพอหรอก ฉันต้องการแสงสว่าง ดอกไม้เล็ก ๆ และอิสรภาพในการคิด ฉันอยากชวนเพื่อนของฉันเดินข้ามสะพานออกมาพบกับดอกไม้ข้างทางอย่างเจ้า มาทักทายสายฝนที่กำลังรอคอยอยู่ข้างหน้า อยากให้เขาพบว่าบางครั้งการได้เปียกฝนบ้าง ก็ทำให้เราได้พบว่ายามที่กายและใจเราแห้งแล้วนั้น มีความสุขอย่างไร อบอุ่นอย่างไร
***********************
ในวันที่เราอยู่ในห้องปิดตายแล้วโยนกุญแจทิ้งไปนี้ เราจะอยู่อย่างไร บ้านของเราจะเป็นเช่นไร ประชาชนอย่างฉันมีสิทธิ์ที่จะรับรู้บ้างไหม ว่าแท้จริงแล้ว sunshine, freedom and a little flower นั้น เป็นเพียงวาทะโรแมนติคที่กล่อมฉันจนเคลิ้มเพื่อให้อยู่ในห้องมืด ๆ
เท่านั้นเอง.