ผลผลิตที่โดดเด่นที่สุด : ลำไย
จำนวน : ประมาณ 15 ต้น (เคยนับแต่จำไม่ได้แน่ชัด)
ลักษณะการติดลูก: ติดลูกห่างๆ ไม่เต็มพวง ทั้งที่ออกช่อเหลืองนวล หอมฟุ้งพรูพรายจนกิ่งก้านแทบจะทานน้ำหนักไม่ไหว ต้นไม้เขาทราบล่วงหน้าว่าจะมีพายุ จึงสร้างผลผลิตไว้เยอะ ๆ หลังจากพายุฤดูร้อนพัดผ่านไป ชาวสวนบ่นพึมเพราะช่อดอกเว้นห่างกระจัดกระจาย ลำไยปีที่แล้วราคาดีเสียด้วย
การเก็บ : เก็บต้นถึงกลางฤดูฝน โดย รวิวาร ย่ามสะพาย แขนและขา (มีกิ่งหนึ่งหัก เกือบตกลงไปในพงหนามไมยราพยักษ์)
การจำหน่ายผลผลิต : ราคาดีจริง แต่ลูกมีขนาดไม่สม่ำเสมอ และไม่เต็มพวงดังกล่าว ถ้าจะขายต้องมานั่งเด็ดเป็นลูก ๆ แล้วนำไปที่จุดรับซื้อในอำเภอ คัดเกรดขายราคาแตกต่าง เราจึงกินเสียเป็นส่วนมาก ลำไยเนื้อแน่นหวานอร่อยดีจริง
พันธุ์ (ลืมบอก) : มี 2 พันธุ์ อีแห้วกับกะโหลก อีแห้วจะแห้ง หวาน ไม่แฉะ เนื้อแน่น กินแล้วชุ่มชื่นใจมาก กะโหลกก็อร่อยเป็นรองกว่ากันแค่นิดเดียว ต้องขอบคุณมนุษย์ที่ไม่เคยเลิกดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุด ตอนเด็ก กินลำไยบ้านๆ ไม่อร่อยเท่านี้
การจัดการผลผลิต
ลำไยสด:
-ต้นฤดู หอบหิ้วไปฝากพี่นนท์ ,น้องอู๋ ,พี่เสี้ยว, เก็ต ครั้งไปทำธุระที่เชียงใหม่ ฝากป้าแอ๊ว NDR ด้วย
-เดือนต่อมา เหนี่ยวกิ่งกลางฝนพรำยามบ่าย เก็บฝากอาจากกรุงเทพฯ อาซื้อผักโครงการหลวงมาฝากเยอะแยะ
-เก็บไปแม่อาย ฝากพ่อ แม่ และย่า เสียดายคราวไปเชียงราย เก็บไม่ได้เพราะฝนตกหนัก ตั้งใจว่าจะนำไปกำนัลชาวกาแฟดอยช้าง และพี่เสยพี่อ๋องที่บ้านสระ
-ลูกจันกับแม่จ๋อนมาเก็บกินจากต้นสนุกสนาน น้ากั๊ก น้าเอ้ น้องภู พ่อบอยกับแม่จิ๋วด้วย มาช่วยกันกินเถอะ เยอะแยะอย่างนี้กินยังไงหวาดไหว
-ใส่ถุงฝากเชนไปให้เพื่อนๆ กับคุณครูที่โรงเรียน เชนดันลืมซะนี่
ลำไยแปรรูป : (ผลิตภัณฑ์โอท็อปแม่รวิวาร)
รอบสุดท้าย ราวเดือน กรกฎาฯ หรือสิงหาฯไม่แน่ใจ ต้องเก็บลำไยค้างต้นให้หมด เพราะมันเริ่มแก่จัดหวานจาง เนื้อเริ่มด้าน เข้าหัว เขาเรียกอย่างนั้น คล้ายจะเป็นปุ่มรากด้าน ๆ ตรงขั้ว เลยปีนเก็บอยู่คนเดียวสองวัน ช่วงนั้นมีช่างมาต่อเติมบ้าน ไม่ได้อาศัยแรงสามี เราใส่กระจาดวางไว้ให้คนทำงานกินแก้เหนื่อย และฝากให้ลูกเมียช่างด้วย
นั่งแกะเปลือกลำไยนอกชานจนมือแฉะ ฟังเสียงช่างไทยใหญ่คนคุ้นเคยทำงานอย่างใจเย็น สามีเราตะแคงหูฟัง บางครั้งก็ตอบไม่ตรงคำถาม แค่นี้ก็เก่งแล้ว คนกรุงฯกับภาษาไต
2 วันผ่านไป ได้ลำไยในเหล้าต้มสวยใส หอมหวาน 5 ขวด กับเคี่ยวที่เหลืออีกหนึ่งหม้อใหญ่ พี่อ๋องบอกว่ามันจะกลายเป็นแยม แต่สุดท้าย ทำอย่างไรก็แล้ว มันกลายเป็นลำไยเคี่ยวสีน้ำตาล หอมแต่มีกลิ่นไหม้เล็กน้อย เพราะเคี่ยวอยู่ 2 วันจนเบื่อ จึงนำไปใส่ขวด ตั้งชื่อว่าลำไยคาราเมล อันนี้แจกอีกเหมือนกันโดยไม่ลืมเก็บไว้ให้เจ้าของตำรับ ขวดใหญ่เก็บไว้ให้เด็ก ๆ ปรากฏว่าน้าปุ้ยซัดเรียบ คุยเพลิน ตักกินหมดไม่รู้ตัว
เหล้าลำไย อ้ายไพฑูรย์ว่าเป็นยาดีนักแล ฝากอ้ายหนอม อ้ายน้อย น้องเอ้ น้องชาย ขวดสุดท้ายบรรณาการแด่อี่ป้อแสงดาว เปิ้นว่าถูกใจ๋ขะหนาด
ผลกำไร: อิ่มใจ สนุก และดีใจที่ไม่ได้ทิ้งของ แผ่นดิน สายฝนกับต้นลำไยอุตส่าห์มอบของขวัญที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตแก่เรา (กิ่งที่เอื้อมไม่ถึง ยังได้เลี้ยงดูนก ค้างคาว และกระรอก) เสียดายอย่างเดียว ไม่ทันทำข้าวเหนียวเปียกลำไยของโปรด