Skip to main content

 

ผมเจอเขาครั้งแรกปลายเดือนธันวาคม 2010 หลังจากที่เขาถูกจองจำในเรือนจำกลางอุบลราชธานีมาแล้วครึ่งปี เขาไปมอบตัวที่สถานีตำรวจหลังจากพบว่า ในหมายจับนั้นมีรูปของเขาอยู่ด้วย 

จากนั้น เขาก็ไม่เคยได้รับสิทธิขั้นพื้นฐานคือการประกันตัวชั่วคราวแม้แต่ครั้งเดียว

ชายผู้ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลาเล่าด้วยสีหน้าจริงจังผ่านกรงขังว่า วันนั้นเขาไปปฏิบัติหน้าที่ในฐานะ อป.พร. เขาได้ช่วยนำคนที่ถูกยิงบาดเจ็บที่บริเวณหน้าศาล
ากลางจังหวัดไปส่งที่โรงพยาบาล เข้าไปห้ามคนที่จะเข้าไปใกล้ตัวอาคารศาลากลางจังหวัดและถูกถ่ายภาพไว้ 

เขายืนยันเสมอว่า เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเผาศาลากลางจังหวัด แต่นั่นก็ไม่มีน้ำหนักพอที่จะหักล้างหรือถ่วงดุลข้อกล่าวหาอุกฉกรรจ์ของฝ่ายอำนาจรัฐในยุคนั้นได้

24 สิงหาคม 2011 ศาลชั้นต้นตัดสินจำคุกเขา 33 ปี 12 เดือน ขณะที่เขายืนกรานปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาและต้องการสู้ในศาลชั้นอุทธรณ์และสู้ถึงที่สุ

ระหว่างถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำกลางอุบลราชธานี บ้านที่เขาเคยอยู่ก็ถูกไล่รื้อโดยเจ้าของที่ดิน ลูกเมียและหลานต้องหาที่อยู่ใหม่

ปัจจุบัน เขาและเพื่อนร่วมชะตากรรมจากอุบลราชธานี ถูกควบคุมตัวอยู่ที่เรือนจำชั่วคราวหลักสี่ กรุงเทพฯ เขาสูญเสียแม่ในช่วงที่เขาถูกย้ายมาคุมขังที่กรุงเทพฯ 

และสองวันก่อน ผมและเพื่อนผู้ร่วมกันทำกองทุนช่วยเหลือครอบครัวผู้ต้องขังคดีการเมืองเสื้อแดงอุบลราชธานี ลงไปเยี่ยมบ้านเขา พบเพียงประตูปิดสนิท สอบถามเพื่อนบ้านได้ความว่า สัปดาห์ที่ผ่านมา ภรรยาของเขาต้องไปทำธุระเร่งด่วนที่จังหวัดสระแก้ว เพราะแม่ของเธอเสียชีวิต

วันนี้ ผมได้รับจดหมายจากเขาสองฉบับ ผมใช้เวลาอ่านและพิมพ์ข้อความในจดหมายนี้ด้วยหัวใจอันว้างโหวง ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ให้จดหมายของเขานำพาทำหน้าที่เถิดครับ

ประชาชนจงเจริญ
ธีร์ อันมัย
11122012

-------------------------------------------------------------
 
30/พ.ย./55
 
สวัสดีเหมือนเช่นเคยครับอาจารย์ ธีระพล 
 
อาจารย์ครับ เหตุการณ์ที่ผ่านไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้าง ผมลุ้นใจแทบขาด ลุ้นว่าอย่างไรเสียก็ขออย่าให้มีการเจ็บการตายเหมือนเหตุการณ์ปี 2553 เลยครับ เพราะที่ผ่านมานั้น ประชาชนและประเทศชาติก็บอบช้ำมากพอแล้วครับ ผมจึงไม่อยากเห็นเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกเลย เพราะว่าประเทศไทยของเรากำลังเดินหน้าไปด้วยดี ไม่ใช่ว่าจะมาพังเพราะคนไม่กี่คน แล้วประเทศชาติและลูกหลานของเราในอนาคตข้างหน้าจะอยู่กันอย่างไร และคนที่ทำการนี้ ควรมองไปดูประเทศเพื่อนบ้านเขาบ้าง ว่าเวลานี้พวกเขาเหล่านั้นเจริญกันไปถึงไหนแล้ว คนหากคิดผิด คิดใหม่กันได้ เมื่อผิดยอมรับผิดแล้ว คนไทยเราอภัยให้กันได้เสมอ และอย่าไปคิดว่า คนนี้แพ้ คนนี้ชนะ คำว่าแพ้และชนะมันไม่มีหรอก พากันคิดไปเอง ผมเห็นมีแต่พังกับพังกันทั้ง 2 ข้าง ทั้งเจ็บทั้งตายและพิกลพิการ นอกจากนั้นก็ติดคุกติดตะรางกันไป ประเทศก็เดินหน้าต่อไปลำบาก ผมก็ไม่เห็นว่า มันดีตรงไหนเลยครับ เหตุการณ์ที่แล้วมาก็พากันรู้อยู่แก่ใจ แล้วยังคิดจะทำกันอยู่อีกหรือ พวกเราชาวเสื้อแดงพากันหยุดแล้วครับ แล้วพวกท่านล่ะ หยุดกันหรือยัง จงหยุดเสีย หยุดเพื่อให้ประเทศไทยของเราทุกคนเดินหน้าต่อไปได้ และก็ขอให้เห็นแก่ลูกหลานในอนาคตของเราด้วย ผู้ที่เขาจะสารต่อให้ประเทศเราเจริญก้าวหน้าต่อไป แก่ ๆ กันแล้วควรจะไปเข้าวัดฟังธรรมเสียยังจะดีกว่า ดีกว่าจะพากันออกมาทำสิ่งที่น่าอายต่อเด็ก ผมล่ะอายแทนจริง ๆ อายทั้งในวันนั้นมีผู้ใหญ่สติแตกบางคน นำเด็กผู้หญิงมาขึ้นเวทีด้วย ผมคิดว่า คงพากันหมดปัญญาที่ล้มรัฐบาล จึงได้เอาเด็กไม่รู้อีโหน่ อีแหน่ มาขึ้นเวที ผมไม่เห็นด้วยจริง ๆ หากวันนั้นมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับเด็กคนนั้น แล้วใครจะรับผิดชอบ หรือจะให้ผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังเด็กผู้หญิงคนนั้นมารับผิดชอบ เรื่องของคนแก่ ๆ ที่พากันคิดบ้า ๆ เอาเด็กที่ยังมีอนาคตสดใสมาร่วมในสิ่งที่ผู้ใหญ่คิดผิดอย่างใหญ่หลวงในเหตุการณ์นี้ ผมว่ามันไม่ถูกต้องเลยครับ พายุร้ายลูกนี้ผ่านไปแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้ว่าวันไหนพายุลูกนี้จะหวนคืนมาอีก ถึงพายุจะรุนแรงขนาดไหน ผมว่าพายุที่ใจคนนั้นสิครับรุนแรงทั้งร้ายแรงหลายร้อยเท่านัก

ท้ายนี้ ผมขอขอบพระคุณกลุ่มคณะอาจารย์.ม.อุบลทุกๆท่าน ทั้ง ส.ส.ทุกท่านที่อยู่อุบลที่คอยช่วยเหลือครอบครัวของผมด้วยดีเสมอมา ขอให้ทุกๆท่านจงมีแต่ความสุขความเจริญในหน้าที่การงานที่ทำอยู่ และมีสุขภาพที่แข็งแรงทั้งท่านและครอบครัวตลอดไป

จาก แดงรากหญ้า
สมศักดิ์ ประสานทรัพย์
เรือนจำชั่วคราวหลักสี่ กรุงเทพฯ

 

บล็อกของ Redfam Fund

Redfam Fund
ไม่ลืม
Redfam Fund
ธี ร์ อันมัย: update ความเคลื่อนไหวประจำเดือนกุมภาพันธ' 57 - See more at: http://blogazine.in.th/blogs/redfam-fund/post/4587#sthash.YZyhBkzE.dpuf 
Redfam Fund
 ...จะต้องใช้เลือด ใช้ชีวิตและอิสรภาพของประชาชนอีกเท่าไรจึงจะพอ
Redfam Fund
อีกหนึ่งชีวิตของนักโทษการเมืองจากอุบลราชธานีที่ได้จากไปในขณะที่ความยุติธรรมยังคงเดินหลงทางและดูเหมือนว่าอาจจะไม่มีวันที่จะไล่ตามทันวันเวลาที่ลดน้อยลงของพวกเขา