ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ ::: เสียงประชาชน

{ (  กลอนลูกทุ่งกรุงไท    )  }
@ “ประชาธิปไตย “  ก็คือ  “ ประชาธิปไตย “
“ ประชาชน “ เรา  ต้องเป็นใหญ่ ในชีวิต
“เผด็จการ” ที่เป็น “ธรรม” หรือ  หรือ พึงอย่าคิด
ขำ… ขรรรม … ล้วนดัดจริต อำมหิต มิผ่องอำไพ

--- ใคร ใคร่ กระสัน ก้มกราบตีนเผด็จการ
ใดอยากสิโรราบ ตามสบาย เราไม่สงกะสัย
“ เสรีภาพ” ที่ “แท้จริง”  ของ “มนุษย์  นั้นยังงัย
โธ่…เวรตะไล …คิดมากไป ทำไมกัน

โอ… โดยสันดานดิบ ของเผด็จการ(จะพลเรือน หรือ ขุนศึก …อันธพาล)
ขี้ขลาด มิหาญกล้า มิสร้างสรรค์
มี “อำนาจ”  ย่อม  “ อธรรม”  กันทั้งนั้น
มิเว้น…คนสามัญ ขุนนางเจ้า ไพร่ ผู้ดี
--- อย่ามโนนะทั่นผู้ เฉลียวฉลาด อัน  เหลือ เฝือ
เหลือเชื่อ หากไม่รู้เรื่อง การขูดรีดกดขี่

จะ “เผด็จการ โฉ่งฉ่าง “    หรือ “ แฝงเร้น “  ณ  ปฐพี
ล้วน อัปรีย์ ลวงหลอก ประชาชน !

--- Take  it  easy…ใจเย็นๆ ใจร่มๆ เอาไว้ พี่น้องเอ๋ย
ทระนง! … ยืนหยัดอยู่ อย่างเคย ทุกแห่งหน
“ ยุทธศาสตร์ – ยุทธวิธี “  ของ … มวลมหาประชาชน
ย่อม” หลุดพ้น … เผด็จการ “…สามานย์ทราม !  @

“แสงดาว   ศรัทธามั่น “
“ ปลายฝน – ต้นหนาว “ … 4  พย.  58                                                          ล้านนาอิสระ เจียงใหม่

ขอบคุณ เครดิตภาพประกอบจาก อ้าย… “ Sinsawat  Yodbangteoy …สินสวัสดิ์  ยอดบางเตย “

…และ internet… อะ ครัชช