Skip to main content

 

โลกใบนี้ที่ฉันรู้จักไม่ได้มีสัณฐานกลม

แต่มันเป็นโลกแบนๆ ใบหนึ่งที่กว้างขวางสุดประมาณและลึกจนหยั่งไม่ถึง

ความเคลื่อนไหวนับประการผุดพรั่งหลากไหล สอดประสานเป็นโยงใยที่สับสนซับซ้อน

ฉันดำรงอยู่ในมันค่อนไปทางมีความสุข

ฉันมักได้ยินเสียงเพลงจากประเทศหรือทวีปอันห่างไกล

ดนตรีแนวนั่นยุคนี่ขับกล่อมฉันจนคว้างเขว

ผิว่าจะฉุดฉันให้ดิ่งด่ำลงสู่ยุคสมัยใดหนึ่งซึ่งไม่คุ้นเคย

 

 

บางครั้งข่าวสารจากหลุมศพบุคคลสำคัญก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ใกล้จนฉันเอื้อมถึงได้ไม่ยาก แต่แล้วก็ไม่อาจสัมผัสมันได้จริงๆ จังๆ

นานทีฉันก็ระอากับการถกเถียงของมนุษย์ร่วมโลก สาดกันไปใส่กันมาอย่างบ้าคลั่ง

การตั้งคำถามและการตอบคำถามหมุนเวียนเป็นระลอกดั่งทะเลหลังอาฟเตอร์ช็อคลูกที่สาม

สินามิความคิดเห็นและทฤษฏีเก่าใหม่ถมทับแผ่นดินของโลกใบนี้จนราบคาบ

แต่ฉันก็หลงรักปรากฏการณ์นี้อย่างโงหัวไม่ขึ้น

 

 

บ่อยครั้งฉันเห็นมนุษย์ซึ่งทั้งตัวโชกชุ่มด้วยเลือดกำลังแสดงนาฏลีลาโด่งดัง

ดูแล้วฉันกลับรู้สึกว่ามันโรแมนติกดีจัง

การเข่นฆ่าที่ปรากฏบนโลกแบนๆ ใบนี้ช่างน่าพิศมัย ดูเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นและสนุกเหลือเกิน

การฆ่าคนกลุ่มหนึ่งเพื่อรักษาคนอีกกลุ่มหนึ่ง

การฆ่าที่เกิดจากความรัก

สงครามที่ใช้ความรักเป็นอาวุธช่างชดช้อยเกินจะพรรณนา

 

 

ฉันด้านชาต่อความเจ็บปวดของเพื่อนมนุษย์ในบางซอกหลืบของโลก

อาจเพราะฉันเห็นมันบ่อยเกินไป

หรืออาจเพราะฉันรับรู้จากฝั่งฝ่ายผู้ฆ่าว่ามันสมควรแล้ว

โลกแบนๆ ใบนี้ทำให้ฉันเห็นอะไรหลากหลายเสียเหลือเกิน

จนความรู้สึกนึกคิดของฉันเอาแต่ย้ายไปส่ายมา

 

 

จากที่เห็นความเป็นจริงก็เห็นว่าเป็นละคร

จากที่เห็นเป็นละครก็เห็นเป็นความฝัน

จากที่เห็นเป็นความฝันก็เห็นเป็นการหลอกลวง

จากที่เห็นเป็นเช่นนั้นก็เห็นเป็นเช่นนี้

จากที่เห็นเป็นเช่นโน้นก็เห็นเป็นเช่นอื่นๆ ต่อไป

แต่ฉันยังสบายดีและไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังสับสน

 

 

ยังมีอีกที่บางครั้งฉันก็รู้สึกรักเกลียดใครอย่างหาเหตุผลไม่ได้

ไม่แน่ว่าอาจเป็นเพราะฉันได้ยินคนเขาว่ามาซ้ำๆซากๆ

ไม่ก็เพราะเห็นภาพอะไรบางอย่าง

ไม่ก็ฟังเพลงเพราะๆ สักเพลงหนึ่ง

หรือศึกษาเรื่องราวสักเรื่องที่โลกนั้นหยิบยื่นให้

 

 

“ทรัพยากร” ของโลกแบนๆ ใบนี้ทรงอิทธิพลต่อฉันเสียเหลือเกิน

มันให้ความรู้สึกที่ทรงคุณค่าสำหรับฉันมาก

จนฉันหลงลืมไปแล้วว่าโลกกลมๆ ที่ฉันเหยียบยืนอยู่ต่างหากที่ซ่อนความมีอยู่อันน่าค้นหาเอาไว้

และไม่แน่ว่าอาจมีความจริงคุกรุ่นอยู่ภายในมันเพียงแต่รอให้ฉันกลับมาปลดปล่อยในวันใดวันหนึ่ง

 

 

บล็อกของ เสี้ยวแสง

เสี้ยวแสง
 นกอย่างฉันฉันถูกสกัดปีกตั้งแต่เด็กแต่ธรรมชาติของฉันปีกของฉันยังงอกโต จะปฏิเสธอย่างไรเล่าหากฉันอยากโบยบินสักครั้งเพราะขาของฉันมันก็มิได้แกร่งสักเท่าไหร่ ขาของฉันอ่อนล้าเพราะอาหาร