อยากเล่า

ตำรวจของเรา...หรือเปล่า

เมื่อคืนวันก่อน เราแวะไปสถานีตำรวจเพื่อแจ้งความรถชนแล้วหนี เสร็จแล้วก็ขอถ่ายเอกสาร "ได้มั้ยคะ สารวัตร" "ได้ครับ แต่ช่วยค่าเช่าเครื่องถ่ายเอกสารซักสองบาท"

"อะไรกัน เครื่องเอกสารราขการเนี่ยะนะ ต้องคิดเงินด้วย" แล้วสารวัตรก็เริ่มสาธยายว่า ไอ้ที่เห้นๆ วางๆ อยู่ เช่นเครื่องถ่ายเอกสาร พริ้นเตอร์ โน๊ตบุ๊ก แม้แต่โต๊ะทำงาน เก้าอี้ ปากกาดินสอ ล้วนแล้วแต่ตำรวจต้องหาซื้อหรือเช่ามาเองทั้งนั้นนนน

"จริงเพรอ"

"จริงครับ" หมวดเด็กๆ ยิ้มกว้างๆ บอก เป็นร้อยตรี อายุแค่ 23 แต่ต้องมาเจอความจริงที่ว่าเป็นตำรวจ ต้องหาอุปกรณ์มาทำงานเอง "ถ้าบ่นมากเขาก็จะบอกว่าทำไม่ได้ก็ออกไป" แล้วหันไปดูเก้าอี้ราชการเก่าๆ เอียงกะเท่เร่อยู่ใกล้ๆ เทียบกับเก้าอี้ทำงานสบายๆ และโต๊ะที่มีสภาพดีที่มีโน๊ตบุ๊กและพริ้นเตอร์วางอยู่ "ซื้อเองหมดครับ"

อะไรกัน แบบนี้ตำรวจจะเหลือตังค์เหรอ เราแอบคิดในใจ มิน่าต้องหาเงินพิเศษตามสี่แยก ใช่มั้ยเนี่ยะ (คิดในใจตามเคย)

 (อ่านต่อตอน 2)