Skip to main content

บางครั้ง
ชีวิตคนก็ถูกต้อนมาถึงมุมอับ
ที่ซึ่งไม่มีทางไปต่อ
และไร้หนทางถอยหนี
ในสถานการณ์เช่นนั้นเขาจะทำอย่างไร
 
เพราะการเลือก
อย่างใดอย่างหนึ่ง
ก็อาจทำให้เจ็บปวดกันทุกฝ่าย
ความขัดแย้งภายในอย่างรุนแรง
เหมือนอย่างพายุที่พัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง
ผลักดันรุมเร้า
 
วิญญาณของเรา
จะมีรอยบิ่น
และดวงใจก็จะถูกโบยตี
เป็นที่สุดของความรวดร้าวทรมาน
ชีวิตไม่เคยปรานีใคร
เราจะจัดการอย่างไรดีเล่า
กับที่สุดของชีวิตเช่นนี้
 
บางครั้งชีวิต
ก็คือหนทางอันไร้หนทาง
คือทางเลือกอันไร้ความปรานี
และคือสมการอันไม่ลงตัว
ในกรณีเช่นนี้
การตั้งตนอยู่ในความสงบ
จึงเป็นสิ่งเดียวที่เราอาจทำได้.
 
หมายเหตุ ; ผมเองก็เคยเผชิญกับสภาวะที่เรียกว่า มุมอับ หรือ ทางตัน ของชีวิตมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยหยิบยกเรื่องนี้มาเขียนอย่างพินิจพิเคราะห์ใคร่ครวญ แถมให้คำตอบที่ดีที่สุดแก่คนอื่น นำไปใช้เป็นวิธีการเผชิญชะตากรรมที่น่ากลัวนี้เหมือนคุณพจนา นี่เป็นข้อเขียนเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ในคุณค่า เพราะมิได้หมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของตัวเอง แต่ยังสื่อสารแบ่งปันสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านด้วย...

ผมเชื่อว่า
ท่านที่เคยพบกับมุมอับหรือทางตันของชีวิต ในความหมายที่คุณพจนาอธิบายว่า “เป็นที่ซึ่งไม่มีทางไปต่อ และไร้หนทางถอยหนี” การตั้งตนอยู่ในความสงบ เป็นสิ่งเดียวที่ดีที่สุดที่เราพึงกระทำจริงๆ เพื่อพอรอให้สถานการณ์คลี่คลายด้วยตัวของมันเอง เพราะไม่อย่างนั้น เราก็ต้องเผชิญกับสภาวะที่เรียกว่า “ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกบีบคั้น” นั่นเอง
 
เพราะการต่อสู้กับชะตากรรมของชีวิตในบางเรื่อง ก็เหมือนการดึงเส้นเชือกคนละปลายกับคนที่เขาแข็งแรงกว่า  ยิ่งเราดื้อดึง...ออกแรงดึงต่อต้านเขา เราก็ยิ่งจะถูกเขาฉุดกระชากลากถูจนถลอกปอกเปิก ทางเดียวที่ทำได้ ก็คือ...วางใจให้สงบ และคอยปล่อยเชือกให้เขาดึงและล้มไปเอง นั่นแหละ
 
งานชิ้นนี้นำมาจากหนังสือที่ชื่อว่า “ชัยชนะ” เช่นเดียวกับชิ้นแรกที่ผมนำมาพูดถึงในเชิงวิพากษ์คุณค่าความหมายในงานเขียนของเขา - ที่มีคนบ่นว่าอ่านยาก และคงคิดว่ายังจะนำมาเสนออีกต่อไปพอสมควร - สวัสดีครับ.
 
ขอขอบคุณ ภาพประกอบจาก www.bloggang.com
 
11 สิงหาคม 2553
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่  

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ทักษิณ ชินวัตร เดินทางลงมาจากยอดเขาสูงลงมาสู่พื้นดินเบื้องล่างเป็นเวลานานนับปีแล้วหลังจากต่อสู้ปีนป่าย...ขึ้นไปอยู่บนยอดสุดเป็นเวลานานหลายปีแต่ทันทีที่เขาก้าวย่างลงมาเหยียบฝ่าเท้าลงไปแตะผืนแผ่นดินเบื้องล่างเขาก็พลันพบว่า...พื้นดินบนผืนแผ่นดินไทยมิใช่พื้นที่ที่ปลอดภัยสำหรับเขาเสียแล้ว
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
 เมื่อวานนี้ ข้าจำใจต้องตัดสินใจซื้อบัตรตีตั๋ว - ขึ้นชิงช้าสวรรค์กับเด็กๆในงานสวนสนุกข้างบ้านเพราะทนคำรบเร้าของเด็กๆที่ต้องการให้ข้าขึ้นไปนั่งเป็นเพื่อนไม่ไหว
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  จริงหรือที่มีท่านผู้รู้กล่าวกันว่าต้นตอสาเหตุ - ของความขัดแย้งแตกแยกกันอย่างรุนแรงในสังคมไทย ที่กำลังลุกลามกันใหญ่...และยากจะหาข้อยุติในขณะนี้หาใช่เรื่องที่เกิดขึ้น...จากคนเพียงสอง - สามคน ขัดแย้งกันแล้วชักชวนคนอื่นๆมาเป็นพรรคพวกร่วมทะเลาะกันไม่
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
 มีคนเคยบอกฉันว่า "การเดินทาง คือกำไรของชีวิต" อาจเป็นเพราะความฝันกระมัง ที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเดินทางอย่างมากมาย สมัยฉันเป็นเด็กเล็ก ฉันเคยฝันกับตัวเองเอาไว้ว่า สักวันหนึ่ง...ฉันจะเป็นดั่งซานตาคลอส นักบุญใจดี ที่ชอบแบกถุงผ้าใบใหญ่พาดไหล่ เดินทางเอาขนมไปแจกเด็กๆที่หิวโหยในวันคริสต์มาส...ฉันเชื่อว่าความฝันช่วยทำให้ชีวิตคนเราในแต่ละวัน - มีความหมาย และเฝ้าบอกแก่ตนเองเสมอว่า ความฝันต้องควบคู่กับการเล่าเรียนศึกษา เพื่อเป็นบันได...ทอดขึ้นไปสู่อนาคตอันสดใส สำหรับก้าวขึ้นไป - ไขว่คว้าความฝันให้เป็นจริง...จนกระทั่งฉันโตเป็นหนุ่มฉันจึงเริ่มฝัน เป็นรูปเป็นร่างชัดเจนขึ้นมา ฉันฝันว่า วันหนึ่ง…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ภายในกำแพงที่คุมขังแห่งนี้เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับผม ป้องกันไม่ให้ผม ต้องถูกบังคับสับถูกโขกให้ออกไปตระเวนร้องเพลงตามข้างถนน ซึ่งไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออกอย่างไร จะต้องทำเงินให้ได้ ตามยอดเงินที่นายพ่อตั้งเอาไว้อย่างเคร่งครัด จะกินอิ่มหรือไม่ นายพ่อไม่เคยถาม...
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
เมื่อเดินทางจากลำปางมาอยู่กับท่านเศรษฐีใจบุญที่กรุงเทพ ท่านให้ผมเรียกท่านว่า "นายพ่อ" ท่านได้สอนให้ผมร้องเพลงเล่นกับวงดนตรีคนพิการของท่าน รวมทั้งสอนให้ขายล็อตเตอรี่ด้วย เพื่อให้ออกไปหาเงิน ผมก็ไป ไม่เคยอิดออดอะไร เพื่อหวังจะได้เรียนหนังสือและมีชีวิตที่ดีขึ้น...
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
วันที่ฉันได้รับจดหมายจากแดน 3 ฉันกำลังมีความสุขกับงานขึ้นบ้านใหม่ บ้านที่ฉันกู้เงินสหกรณ์ตำรวจ และขายวัวทั้งฝูงที่เลี้ยงเอาไว้ นำเงินมาสร้างให้แม่แก้ว แม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตฉัน โดยยอมทิ้งความอยากได้รถยนต์เก๋ง วีออสสีดำ ป้ายแดง ที่ฝันจะขับตะรอนทัวร์ ออกไปช่วยเหลือผู้คนตามต่างจังหวัดที่อยู่ห่างไกล แต่เอาเข้าจริงๆความฝันกับความเป็นจริง มักเดินสวนทางกันเสมอ...
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
เธอสวยถึงแม้เธอจะแต่งตัวขะมุกขะมอมด้วยเสื้อผ้าราคาถูกและเก่าคร่ำคร่าแต่เปลือกกายภายนอกอันหม่นหมองของความยากไร้หาได้บดบังความงามของเธอไม่
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  1. ยามเช้าเปิดหน้าต่างตะวันออกเพื่อรับแสงสว่างและข่าวคราวจากโลกภายนอก
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  สวยหรือไม่สวยเพราะหรือไม่เพราะหอมหรือไม่หอมอร่อยหรือไม่อร่อยสบายหรือไม่สบายดีหรือไม่ดี...ข้าใช้ความรู้สึกนึกคิดจากเลือดเนื้อชีวิต กว้างศอก ยาววา ของข้าตามกรอบความรู้สึกนึกคิดแบบทวิลักษณ์นี้แยกแยะสิ่งดีสิ่งเลว ความผิดความถูกต้อง ความดีและความชั่ว ออกจากกันตั้งเล็กจนโตและตราบเท่าจนถึงทุกวันนี้เพื่อเลือกรับและปฏิเสธสิ่งต่างๆในโลกครอบคลุมไปหมดทุกอย่างในชีวิตตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยไปจนถึงเรื่องคอขาดบาดตายและทำให้ชีวิตข้าอยู่รอดปลอดภัยในโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความโหดร้ายของชีวิต
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  ฉันเกลียดและฉันรักเธอมาทักถามทำไมในเหตุผลเหตุใดรัก เหตุใดเกลียด เกิดในตนสิ่งใดดลดาลใจให้เกิดมา
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
รื่นเริงเถิดจงรื่นเริงเถิดชีวิตนี้เกิดมาสั้นนักหนารื่นเริงเถิดมิตรอย่ามัวรอช้าก่อนเวลารื่นเริงจะหมดสิ้นไป