Skip to main content
 
 
รักรัก...ฉันมีความรัก
ด้วยแจ้งประจักษ์คุณค่า
ความรักคืออมฤตา
ชุบชูชีวาสดใหม่
 
หวังหวัง...ฉันมีความหวัง
ทุกครั้งยามล้มเหลวไหล
ความหวังคือพลังใจ
ฉุดล้มลุกได้ทันที
 
ฝันฝัน...ฉันมีความฝัน
แม้ยามชีพฉันป่นปี้
ความฝันคือสิทธ์เสรี
อย่างถึงที่สุดชีวิต
 
ความรัก ความหวัง ความฝัน
คือดวงไฟอันศักดิ์สิทธิ์
ให้ความอุ่นเอื้อเชื้อชิด
ชีพอันน้อยนิดบอบบาง
 
ยามระหกระเหินไป
เผชิญพาลภัยโลกกว้าง
เคว้งคว้างอยู่ในท่ามกลาง
ระหว่างชีวิตและความตาย
 
รักรัก...ฉันรักฉันหวัง
แม้ไม่จีรังดั่งหมาย
ฝันฝัน...ฉันฝันเพริศพราย
เพื่อทรงกายอยู่สู้โลก.
 
หมายเหตุ ; ผมตั้งใจว่าจะนำเรื่องเต๋ามาลงอีกสักสองตอน แต่ก็ปรากฏว่ายังหาเวลาเข้าห้องทำงานของตัวเองเพื่อใช้เวลาทำงานให้เต็มที่ไม่ได้ จึงขอนำบทกวีเก่าๆที่ชื่อว่า ไฟชีวิต มาแก้ขัดไปก่อน บทกวีบทนี้ ผมนำมาจากสาระสำคัญของชีวิตในคัมภีร์พระคริสต์ ที่กล่าวว่า สิ่งสำคัญ ที่จะทำให้ชีวิตทางด้านจิตวิญญาณมนุษย์ดำรงอยู่ได้โดยไม่ล้มละลาย คือ ความรัก ความเชื่อ และความศรัทธา และทั้งสามสิ่งนี้ ความรักเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
 
แต่ผมได้ปรับมาเขียนใหม่ ให้เป็นความรัก ความหวัง และความฝัน เพื่อให้ปุถุชนคนธรรมดาอย่างเราๆท่านๆเข้าใจได้ง่าย โดยถือเอาความรักที่เป็นแก่นสำคัญเป็นตัวตั้ง เพราะผมมองเห็นว่า ตราบใดที่คนเรายังมีความรักอยู่ในหัวใจ ความเชื่อและความศรัทธา จะติดตามมาเองเป็นลูกโซ่
 
ครับ งานชิ้นนี้ แขกที่มาเยี่ยมบ้านผม เธอเป็นคริสเตียน เธอได้อ่าน และบอกผ่าน แพร จารุ มาบอกผมว่า งานชิ้นนี้ของผมสอดคล้องกับหลักสำคัญของชีวิตในพระคัมภีร์ ผมก็เลยบอกเธอว่า ผมเอามาจากพระคัมภีร์ และนำมาประยุกต์ใหม่ ดังที่บอกกล่าวแก่คุณในที่นี้แหละครับ สำหรับคนที่ชอบเต๋าสำนวนวิพากษ์ของคุณ เกรียงไกร เจริญโท กรุณาอดใจรอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ.
 
16 มีนาคม 2554
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ฟ้าร้องคำรณกึกก้องพายุกรรโชกกราดเกรี้ยว             ไม่นานนักฝนก็ซัดสาดลงมาราวกับฟ้าทั้งฟ้าได้ฉีกขาดและรั่วไหลนำแม่น้ำจากสรวงสวรรค์ลงมาชะล้างผืนแผ่นดินตามกฎเกณฑ์กติกาอันเฉียบขาดของธรรมชาติเมื่อดิน น้ำ ฟ้า อากาศ อุณหภูมิ ความร้อนและความเย็น                    ประกอบกันเป็นเหตุปัจจัยเพียงพอที่จะทำให้เกิดปรากฎการณ์ฝนตกฝนย่อมจะต้องตกลงมาอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลาที่มีเหตุปัจจัยเพียงพอ...…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
 ฉันรู้ดีเมื่อวันพรุ่งนี้มาถึงคืนนี้...ก็จักไม่มีอีกต่อไปนอกจากความทรงจำอันหวานชื่นเท่านั้น
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  ข้าแด่พระเจ้า ข้าพระองค์ ไม่ปรารถนาจะให้พระองค์ประทานทุกอย่าง ที่ใจของข้าพระองค์ปรารถนา
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  บ้านสวนลำไยอันร่มครึ้มของเธอ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำที่ไหลระริกเริงร่าอยู่ชั่วนาตาปี เธอคือสาวบ้านสวนลำไย - ที่ถูกผู้คนในหมู่บ้าน กล่าวหาว่าเป็นคนเสียสติและไม่เต็มเต็ง จนไม่เป็นที่ปรารถนาของชายใด
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  จริงหรือ ที่มีคนมาบอกข้าว่า เป็นโชคดี ของ ทักษิณ ชินวัตร ที่มิได้เป็นคนเก่งกล้าสามารถและดีเลิศ ถึงขีดขั้น - ปราศจากข้อบกพร่องและความผิดพลาด ให้คนตำหนิติเตียนจับผิดได้ ในช่วงที่เขาเป็นนายกรัฐมนตรี ดังที่เขาได้ถูกขุดคุ้ยออกมาตีแผ่ ตั้งแต่เรื่องที่เขาถูกกล่าวหาว่าซุกหุ้น ทุจริตในหน้าที่ จนถึงความผิดพลาดของนโยบายปราบปรามยาเสพติด และความผิดพลาดในการแก้ปัญหาความรุนแรงในภาคใต้ ที่ตากใบและกรือเซ๊ะ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขา - ต้องหลุดพ้นออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และต้องลี้ภัยอยู่ต่างแดน และยังมีชีวิตอยู่ และยังมีโอกาสได้ต่อสู้ นี่คือ... โชคดี ของ ทักษิณ ชินวัตร…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  คำถาม : เราจะรู้จักตัวเองได้อย่างไร กฤษณมูรติ : ท่านรู้จักหน้าของตัวเองเพราะท่านมองดูมันในกระจกบ่อยๆ และเราก็มีกระจกอีกบานที่จะมองตัวเองให้ชัดเจน ไม่เฉพาะใบหน้าเท่านั้น แต่จะมองเห็นทั้งหมดที่ท่านคิด ที่ท่านรู้สึก รวมถึงแรงจูงใจ ความปรารถนาของท่าน แรงกดดัน และความรู้สึกกลัวต่างๆของท่าน กระจกบานนั้น - ได้แก่กระจกแห่งความสัมพันธ์  ความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับพ่อแม่ของท่าน ระหว่างท่านกับครูของท่าน ระหว่างท่านกับแม่น้ำ ต้นไม้ โลก ระหว่างท่านกับความคิดของท่าน   ความสัมพันธ์จึงเป็นกระจกที่ท่านจะเห็นตัวเอง มิใช่ตามที่ท่านปรารถนา แต่ตามที่ท่านเป็นอยู่อย่างแท้จริง เมื่อมองดูกระจกธรรมดา…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
คำถาม : การรู้จักตัวเอง ( self knowledge ) คืออะไร เราสามารถทำให้เกิดขึ้นได้อย่างไร กฤษณมูรติ : ท่านเห็นระดับของความคิดที่ซ่อนอยู่ในคำถามนี้หรือไม่ ข้าพเจ้าไม่ได้แสดงความไม่นับถือผู้ถาม แต่อยากจะชวนให้พวกเราใส่ใจต่อความคิด ซึ่งถามว่า
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
 ข้าคือคนที่มีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวทั้งๆที่ตัวข้าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเลยสักนิด
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
จากบันทึกงาน - เพื่อคนทุกข์ผู้ยากไร้ ของ จินตวีร์   เกียงมี
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ดื่มเถิดเพื่อน...ถ้าหากเพื่อนต้องการดื่มเพื่อให้ลืมแผลพิษชีวิตขมเพื่อให้ลืมอดีตดั่งมีดคมซึ่งสั่งสมอยู่ภายในหัวใจเพื่อน