ฉันรู้ดี
เมื่อวันพรุ่งนี้มาถึง
คืนนี้...ก็จักไม่มีอีกต่อไป
นอกจากความทรงจำอันหวานชื่นเท่านั้น
\\/--break--\>
ใช่
ฉันรู้ดี
ชีวิตนี้มีความสุขอย่างเหลือล้น
ก็เพียงชั่วขณะที่ได้มีชีวิตอยู่
ณ ท่ามกลางความรักและความเข้าใจเท่านั้น
คืนนี้
ฉันจึงดื่ม
ฉันจึงยิ้ม
ฉันจึงหัวเราะ
ฉันจึงร้องเพลง
และเลือกกล่าวแต่ถ้อยคำที่ดีงามเท่านั้น
ใช่สิ
เพราะฉันรู้ดีอีกว่า
คืนวันอันสวยสดงดงาม
ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาเช่นนี้
อาจไม่มีสำหรับเราอีกต่อไป
เพราะการอำลาจากกันของชีวิตนั้น
มักจะจบลงด้วยคำมั่นสัญญาที่ว่างเปล่าอยู่เสมอ
คืนนี้
ฉันจึงพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่ชีวิต
ที่ได้มาพบปะกันในคืนนี้...อย่างดีที่สุด
เผื่อว่าคืนนี้...
อาจจะเป็นคืนสุดท้ายระหว่างเรา
เพื่อที่จะไม่ได้เสียใจให้แก่ตัวเองในภายหลัง.
หมายเหตุ ; นี่เป็นบทกวีเก่าๆบทหนึ่งที่ผมเขียนเตือนใจตัวเอง เวลาพบคนที่เขารักเรา เข้าใจเรา จริงใจต่อเรา และมีความปรารถนาดีต่อเรา ซึ่งหาทำยา...ได้ยาก ที่ทำให้เรามีความสุขมากๆเวลาได้พบปะสังสรรค์กัน ให้ปฏิบัติและดูแลเขาให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ ทุกๆครั้งเวลาพบปะกัน ผมกลับมาอ่านบทกวีชิ้นนี้ในปัจจุบัน ก็ยังรู้สึกว่า มันยังเป็นคำเตือนใจ...ที่ยังไม่ล้าสมัย และผมได้แต่งเติมวรรคสุดท้ายเข้าไปอีกวรรคหนึ่ง เพื่อความสมบูรณ์และชัดเจน.
28 กรกฏาคม 2552
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่