Skip to main content

เมื่อรักจะเล่นกันในระบอบประชาธิปไตย
ก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของประชาชนจากผลการเลือกตั้ง ไม่ว่าจะออก เหลือง หรือออก แดง ก็ตาม การเลือกตั้งในยุโรปหลายประเทศ ก็มีตัวอย่างมาแล้ว เมื่อประชาชนเบื่อ “ทุนนิยม” ขึ้นมา ก็หันไปเลือก “พรรคสังคมนิยม” เป็นรัฐบาลแทน เปลี่ยนนโยบายเศรษฐกิจจากหน้ามือเป็นหลังมือ พออยู่แบบ “สังคมนิยม” ไปสักพักเกิดเบื่อ “สังคมนิยม” ขึ้นมา ก็กลับไปเลือก “พรรคทุนนิยม”ขึ้นมาใหม่

 

ระบอบประชาธิปไตยมันก็เป็นอย่างนี้ เมื่อรักจะเป็นประชาธิปไตย ก็ต้องยอมรับกฎกติกาประชาธิปไตย ไม่งั้นบ้านเมืองวุ่นวายแน่

ไม่ใช่ปากบอกว่า เป็นประชาธิปไตย แต่พอพรรคตัวเองแพ้เลือกตั้ง กลับไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ อย่างนี้ไม่ถือว่าเป็นประชาธิปไตย เมื่อแพ้ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ แล้วเปลี่ยนผู้นำพรรคคนใหม่ขึ้นไปต่อสู้ อังกฤษก็เป็นเช่นนี้ พรรคการเมืองทั่วโลกก็เป็นเช่นนี้

ประเภทที่คิดเข้าข้างตัวเอง เลือกตั้งแพ้ จะมีทหารเข้ามาปฏิวัติ ผมว่ามันหมดยุคแล้วที่จะคิดอย่างนี้ ทหารกลุ่มไหนออกมาปฏิวัติในช่วงนี้ ก็คงมีใครในโลกยอมรับ มีแต่ทำให้ประเทศชาติล่มจมแน่นอน

เรื่องนี้จึงเลิกถามกันได้แล้ว ผลเลือกตั้งไม่เป็นไปตามที่คิด จะมีปฏิวัติไหม

ผมว่าไปดูหน้าตา รัฐบาลอนาคตกันดีกว่า เมื่อประมวลดูผลโพลต่างๆที่ออกมาแล้ว ก็น่าเชื่อผลการเลือกตั้งที่จะออกมา คงไม่ต่างจากผลเลือกตั้งปี 2550 มากนัก แต่ที่จะแตกต่างกันก็คือ พรรคเพื่อไทยจะต้องได้จำนวน ส.ส. เกินครึ่ง หรือมากกว่า 250 เสียงขึ้นไปเท่านั้น จึงจะได้จัดตั้งรัฐบาลอย่างแน่นอน เพราะพรรคประชาธิปัตย์ไม่มีเสียงพอที่จะจัดตั้งรัฐบาลได้

แต่ถ้า พรรคเพื่อไทย ได้ ส.ส. มากกว่าพรรคประชาธิปัตย์ แต่ไม่เกิน 250 เสียง โอกาสที่จะได้จัดตั้งรัฐบาลก็ห้าสิบห้าสิบ แม้พรรคประชาธิปัตย์จะยอมให้จัดตั้งรัฐบาลก่อน ก็ไม่แน่ว่าจะจัดตั้งรัฐบาลได้สำเร็จ หากพรรคประชาธิปัตย์มีตัวช่วยเหมือนการจัดตั้งรัฐบาลครั้งก่อน

ที่ดีที่สุดก็คือ ปล่อยให้เป็นไปตามกฎกติการะบอบประชาธิปไตย

ประเทศไทยวันนี้ ผมถือว่าโชคดีมาก แม้จะมีการเมืองเป็นตัวถ่วงความเจริญ แต่เศรษฐกิจไทยไตรมาสแรก ก็ยังขยายตัวถึงถึงร้อยละ 3 จากการสำรวจ 95 ซีอีโอ บริษัทจดทะเบียน ปรากฏว่ามี 1 ใน 3 เชื่อว่าเศรษฐกิจไทยปีนี้จะขยายตัวถึงร้อยละ 4 - 4.5 หากการเมืองมีเสถียรภาพ ไม่มีความรุนแรงหลังเลือกตั้ง

ผมจึงอยากให้ทุกฝ่าย
ยอมรับผลการเลือกตั้ง ที่จะเกิดขึ้นในอาทิตย์ที่ 3 กรกฎาคมนี้ ไม่ว่าพรรคไหนจะชนะก็ตาม เพื่อให้ประเทศไทยเดินหน้าไปได้ เมื่อทุกคนยอมรับกติกานี้และลงเล่นในกติกานี้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ยอมรับผลที่เกิดขึ้นจากกติกานี้ ท่านว่าจริงไหม.

 
หมายเหตุ  ; ข้อเขียนข้างบนนี้ผมนำมาจากบทความชื่อ “ยอมรับผลการเลือกตั้ง บ้านเมืองก็ไม่มีปัญหา” จากกรอบคอลัมน์ หมายเหตุประเทศไทย หน้า 5 ของหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับ 27 มิ.ย.54 เขียนโดย ลมเปลี่ยนทิศ โดยตัดบทเกริ่นนำออกไป
 
ผมชอบบทความบทนี้ ของ ลมเปลี่ยนทิศ มากๆ ตรงที่ท่านอธิบายกติกาของระบอบประชาธิปไตยให้แก่นักการเมืองว่าควรจะปฏิบัติอย่างไร และควรวางตัวอย่างไร โดยเฉพาะพรรคที่ตกอยู่ในฐานะเป็นผู้แพ้ (ซึ่งคงรวมทั้งกองเชียร์ที่ถือหางฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง) ให้เราเข้าใจได้ง่ายๆ แม้แต่เด็กเตรียมอนุบาล ถ้าได้อ่าน ได้ยิน ได้ฟัง ก็สามารถเข้าใจได้นะครับ
 
และที่สำคัญที่สุด สำหรับคนที่ไม่ค่อยรู้กติกาของระบอบประชาธิปไตย เช่นตัวผม (ฮา)  ควรจะรู้และเข้าใจเป็นอย่างยิ่ง  ก็คือ ถ้าพรรคใดพรรคหนึ่งได้คะแนนเสียงจากผลของการกาบัตรในคูหาเลือกตั้งถึง 250 คะแนนเสียง คือเกินกว่าครึ่งของจำนวน ส.ส. ทั้งหมด 400 คน ย่อมไม่มีปัญหาในการจัดตั้งรัฐบาลตามกติกา นั่นคือ ไม่ต้องไปกราบเท้างอนง้อใครให้เสีย Self...
 
แต่ถ้าไม่ได้ตัวเลขถึง 250 คะแนนเสียง ถึงแม้จะชนะเป็นอันดับหนึ่ง ก็ไม่สามารถจัดตั้งรัฐบาลเองได้ นั่นคือ จำเป็นต้องงอนง้อพรรคอื่นๆเข้ามาร่วมเป็นตัวช่วยให้ได้ตัวเลข 250 คะแนนเสียงตามกติกา แต่ถ้าไม่สามารถหาพรรคมาร่วมได้ หรือหาได้ไม่ถึง เพราะพรรคเล็กพรรคน้อยส่วนใหญ่รวมหัวกันไปเป็นพรรคร่วมกับพรรคที่เป็นรอง ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง ผู้ที่ชนะด้วยคะแนนไม่ถึง 250 เสียง ถึงแม้จะชนะเป็นอันดับหนึ่งจากคะแนนในคูหาเลือกตั้ง ก็ต้องตกไปไปเป็นฝ่ายค้าน กินลมกินแล้งอดๆอยากๆกันไปตามประสาผู้แพ้... ดังที่ ลมเปลี่ยนทิศ ได้ชี้แจงเอาไว้
 
ครับ ที่พูดมานี่ ผมเพียงแค่อยากจะบอกท่านที่อยากเห็นนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของเมืองไทย...เป็นผู้หญิงสวยและน่ารัก - เช่นเดียวกับผม (ฮา) ที่หลงเข้าใจผิดคิดเอาว่า ถ้าพรรคเพื่อไทยได้คะแนนเป็นอันดับหนึ่ง ไม่ว่าจะมากหรือน้อย คุณยิ่งลักษณ์คนสวย จะต้องได้เป็นนายกรัฐมนตรี ให้เตรียมตัวเผื่ออกหักเอาไว้ เหมือนอย่างที่เพลง ของ ภูสมิง หน่อสวรรค์ เขาร้องเตือนสติคนที่กำลัง in love ว่า
“รักใครควรชั่งยั้งใจไว้บ้าง เพื่อเป็นหนทางยามเราผิดหวัง” นั่นแลหนอ...
 
เพราะถึงแม้ว่า คุณยิ่งลักษณ์คนสวยของเรา จะเชือดเฉือนความหล่อของคุณอภิสิทธิ์ ขึ้นไปอยู่ในอันดับหนึ่ง แต่ถ้าคะแนนไม่ถึง 250 คะแนนเสียง ต่อให้ทหารไม่ยอมออกมาทำอะไรเชยๆ ตามที่ ลมเปลี่ยนทิศ คาดการณ์เอาไว้...แบบคนพยายามมองโลกในแง่ดีเอาไว้ก่อน  
 
แต่พวกเซียนการเมือง เขาก็ยังวิเคราะห์กันออกมาแบบ ฟันธง เอาไว้ว่า ถ้าพรรคเพื่อไทยไม่ได้คะแนนถึง 250 คะแนนเสียง ความหวังที่จะได้จัดตั้งรัฐบาลโดยมีคุณยิ่งลักษณ์เป็นนายกรัฐมนตรี เป็นเรื่องที่ยากแสนยาก... ยิ่งกว่าเอาอูฐเดินลอดเข้ารูเข็ม ถ้าหากอำนาจลึกลับและไม่ลึกลับ ยังไม่เลิกเข้ามาแทรกแซงการเมือง พรรคขนาดกลาง พรรคเล็กพรรคน้อย จะต้องถูกอำนาจนี้เอื้อมมือเข้าไปบีบคอ...มิให้เข้าไปเป็นตัวช่วยพรรคเพื่อไทยให้จัดตั้งรัฐบาล เพราะมีแต่เรื่องที่หวาดกลัวกัน ถึงแม้พรรคเพื่อไทยจะชูนโยบาย แก้ไขมิใช่แก้แค้น...
 
ครับ ถ้าหากการเมืองบ้านเรา ยังคงเป็นวรรณกรรมน้ำเน่าสนิทอยู่เช่นนี้ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เราจะเอาเงินงบประมาณแผ่นดิน ที่เป็นเงินภาษีของประชาชน...มาละลายกับการเลือกตั้งหาสวรรค์วิมานชั้นฟ้าอันใด...
 
ใครรู้
ช่วยตอบผมที ผมไม่อยากอกหัก จาก คุณยิ่งลักษณ์ คนสวย ด้วยเหตุนี้  และบางทีผมอาจจะตัดสินใจในนาทีสุดท้ายเลือกเอา โหวตโน (ฮา) ตามที่ คุณสนธิ ลิ้มทองกุล ออกมารณรงค์...แต่ถูกขัดขวางเอาไว้  น่าจะดีกว่าการเสี่ยงไปอกหัก...อย่างยับเยินจากคุณยิ่งลักษณ์
ที่มองเห็นแต่ความมืดมนในอนาคต (ฮือ ฮือ).
 
1 กรกฎาคม 2554
 กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่
 
 
 

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…