วันนี้ขับรถกระบะสีเขียว
รุ่น พ.ศ. 2537 ออกจากบ้านทุ่งแป้ง อำเภอสันป่าตองราว 8.00 น.เศษ มีจุดหมายปลายทางที่บ้านวัยทองนิเวศน์ อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ คนนั่งซ้ายมือเป็นขาประจำ มีหน้าที่นั่งคุยเป็นเพื่อนไม่ให้คนขับรถง่วง บางเวลาก็นั่งเฝ้ารถกรณีผมเข้าห้องสมุดที่ต่างๆ คอยซื้ออาหารกลางวัน เครื่องดื่มบำรุงคนขับรถ เป็นฝ่ายสวัสดิการ บางทีทำเกินหน้าที่ กลายเป็นฝ่ายก่อความสงบภายในรถ สร้างความเครียดแก่คนขับแทนการผ่อนคลาย สาเหตุจากให้เฝ้ารถนานๆ เมื่อผมกลับจากค้นคว้าในห้องสมุดมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หน้าเธอจะบึ้งก้มหน้า ออกอาการบ่นว่าร้อนบ้าง หิวกาแฟเย็นๆหวานๆบ้าง วันใดไม่อยากไปนั่งเฝ้ารถนานๆ พอขึ้นรถจะเปิดฉากโจมตีด้วยอาวุธพิสัยใกล้ทันที อาทิเช่น
“ เหม็นอะไรในรถ ? กลิ่นเหมือนฉี่คน ?”
“ เปิดแอร์เลขอะไรเนี่ย ? ไม่เย็นเลย ไม่เห็นไปเปลี่ยนน้ำยาแอร์เหมือนใครเขาสักที ใช้มากี่ปีแล้ว .”
“ ดูซิ ! ที่วางเท้ามีแต่ขี้ฝุ่น บนนี่ ที่วางของหน้ารถ มีผงฝุ่นจับเต็มไปหมด ไม่เอารถไปดูฝุ่นล้างรถ เหมือนคนอื่นบ้างเลย ?.”
ผมชำเลืองมองหน้าเธอ อ้วนขึ้น ผิวพอได้ขาวใกล้เคียงตอนยังวัยสาว การเปลี่ยนแปลงทางร่างกายเป็นเรื่องปรกติ แต่ที่เปลี่ยนไป เธอพูดเก่งในเรื่องจุกจิก อะไรขวางตาต้องบ่นไม่มียั้ง ต่างกับช่วงคบหาดูใจกัน พูดน้อยไม่ขัดคอ ถ้าขัดก็แย้งน้ำเสียงราบเรียบ รูปร่างรึโปร่งเพรียว คิดถึงตัวเอง ส่องกระจกยามเช้า เปลือกตาสองข้างตก หนังใต้ตาหย่อนกว่าเดิม มุมปากสองข้างเช่นกัน ตีนกาไม่มี ทำให้พอยิ้มได้เล็กน้อย เอียงข้างดูเอวแขม่วท้องช่วยเล็กน้อยก็ยังหลามพอสมควร กาลเวลาไม่ปราณีผู้ใดในใต้หล้าเลยนะ โอ...ฟ้าดินเจ้าเอ๋ย
รถวิ่งจากอำเภอสันป่าตอง
ถึงเชียงใหม่ ระยะทางประมาณ 33 กิโลเมตร แวะหาลูกชายคนเล็กที่บ้านในซอยซิ้นเชียงหลี ถนนราชวงค์ นัดหมายกันว่า จะให้ลูกชายคนเล็กขับรถแทน จากเชียงใหม่ไปบ้านวัยทองนิเวศน์ อำเภอแม่แตง เชียงใหม่ ระยะทางราว 44 กิโลเมตร เพราะผมขับต่อไม่ไหว มันล้าและเพลีย ให้ลูกชายขับรถแทนก็มีปัญหาเล็กน้อย สูงวัยอย่างผมไม่ชอบนั่งรถที่ขับเร็ว อยากนั่งปล่อยอารมณ์ชมวิวข้างทาง รถวิ่งสัก 60-70 กิโลเมตรต่อชั่วโมงกำลังดี อยากหลับก็หลับไป แต่ลูกเป็นวัยรุ่น ความเร็วขั้นต้นต้อง 80-90 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถ้าให้แกพอใจต้อง 100 กว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง
ผมต้องคอยบอกให้แกขับช้าอีกนิดเป็นระยะๆ บางทีแกชะลอโดยกันชนด้านหน้า ห่างรถคันหน้าไม่ถึงคืบ ผมร้องบอก บ่อยๆเข้าแกชักรำคาญ
“ พ่อบ่นอะไรก็ไม่รู้ มองซ้ายมองขวา ยุกๆยิกๆ กวนสมาธิคนขับ ไม่เชื่อมือกันก็มาขับเอง.”
ผมเคยจ้างคนขับรถแทนหลายครั้ง หาคนยากมาก ล่าสุดได้คนแก่วัย 70 กว่ามาขับ แกขับไปเรื่อยๆ ผมนั่งสบายอารมณ์ แต่พอกลับบ้านเย็นหน่อย แสงแดดลดลง ลีลาการขับแกเปลี่ยนไป แซงรถข้างหน้าหวาดเสียวมาก ข้างรถผมแทบเสียดสีรถอีกคัน ยังไม่พอครับ ขับรถจี้คันหน้าแทบกันชนหน้าจูบอีกคัน มาทราบทีหลังว่า ถ้ามืดค่ำลงหูตาแกไม่ดี
รถวิ่งสู่อำเภอแม่แตงถึงกิโลเมตรที่ 41 กว่าเล็กน้อย
จึงเลี้ยวขวาที่ปากทางเข้าเขื่อนแม่งัด ลูกชายบังคับรถแล่นขึ้นเนินอีก 2 กิโลเมตร ถ้าพ้นเนินข้างหน้า จะเป็น “ศูนย์ฟื้นฟูอาชีพคนพิการหยาดฝน” ถัดขึ้นไปเป็นโรงพยาบาลอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ ผมบอกให้ลูกเลี้ยวขวา เข้าสู่ “บ้านวัยทองนิเวศน์.”
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ตัดผมสั้นเกรียน
ไม่พูดไม่จา มือถือเอ็ม 16 มาดมั่น พร้อมจะปล่อยกระสุนเหล็กออกลำกล้องทุกวินาที ทหารพรานนี้จะมีกำลังทั้งหมดเท่าไร ไม่อาจทราบได้ เวลาพักจะเห็นนอนในเปลญวน ที่ผูกกับต้นไม้ตามป่าริมถนน ในเครื่องแบบที่พร้อมปฏิบัติการทุกวินาทีทีเดียว ทั้งสองคนทราบเพียงว่า กำลังทั้งหมดของทหารพราน ตั้งค่ายบนเนินดอยที่ห่างออกไปจากหมู่บ้านเล็กน้อย นอกจากนั้นก็มีทหารหน่วย ฉก.327(หน่วยปฏิบัติการเฉพาะกิจที่ 327) ตั้งหน่วยอยู่ใกล้กับโรงเรียนรัฐราษฎร์อุปถัมภ์ มีหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อยในหมู่บ้าน ในด้านตำรวจภูธร มีสถานีตำรวจอยู่ใกล้ที่ว่าการอำเภอ…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อำเภอเวียงแหง
เป็นอำเภอชายแดน ติดกับพม่าในเขตตำบลเปียงหลวง ประชาชนเป็นชาวจีนและไทยใหญ่(เงี้ยว) อำเภอนี้เล่าลือกันว่า เป็นที่พักยาเสพติด บ้างว่าเป็นเส้นทางลำเลียงยาเสพติด ผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ ได้ถูกกวาดล้างครั้งใหญ่ก่อนปี พ.ศ. 2528 อาจารย์ “ศักดิ์รพี” และอาจารย์ “เพชร” เป็นเพื่อนสนิทกัน ทั้งสองเป็นข้าราชการบรรจุใหม่ในปี พ.ศ. 2529 ที่โรงเรียนบ้านเวียงแหง และสอนได้ 3 ปีแล้ว ในการประชุมใหญ่ ที่ห้องประชุมโรงเรียนบ้านเวียงแหง เพื่อชี้แจงข้อราชการและนโยบายในการทำงาน คณะครูทั้งหมดในอำเภอจำนวน 80 คน ได้เดินทางมาประชุมอย่างพร้อมเพรียงกัน…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
วันที่โรงเรียนปิด
ได้ไปหาหมอทองรัก เป็นคลินิกอยู่ตึกแถวห่างจากย่านไนท์บาร์ซ่าราว 100 เมตร หมอฟังอาการจากคนไข้ แล้วบอกนอนบนเตียงคนไข้ หมอใช้มือกดกลางท้อง แล้วย้ายมาใช้นิ้วเคาะท้องด้านข้างเสียงดังปุๆ หมอลงความเห็นว่า ไม่เป็นโรคร้ายแรง เพียงแต่ลำไส้ย่อยเร็วเกินไป ผมโล่งอกรับยาหมอมากิน
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผู้มีหน้าที่สอนเด็ก
ที่เรียกว่า “ครู” มักได้รับการเปรียบเทียบว่าเป็นเสมือนเรือจ้าง คนโดยสารก็คือนักเรียน พานักเรียนจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่ง เสร็จแล้วก็รับเด็กรุ่นต่อไปสู่ฝั่งอีก เด็กจะรู้ถึงคุณค่าของเรือหรือไม่ เรือจ้างมิได้เรียกร้องโอดครวญ ยังพาเด็กสู่เป้าหมาย สู่ความสำเร็จ วันสู่วัน เดือนสู่ปี
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เธอเริ่มแซะซอกเล็บ
ด้านข้างซ้ายนิ้วโป้ง ครู่เดียวจริงๆเธอบอกว่าเสร็จแล้ว ผมลุกขึ้นเห็นนิ้วโป้งเท้าซ้าย
พันผ้าขาวปิดพลาสเตอร์เรียบร้อย เธอทำงานคล่องมาก อัธยาศัยดี ไว้ผมสั้น ดูเป็นคนเปิดเผยไม่เรื่องมาก เธอบอกว่า
“พ่อ มาล้างแผลทุกวันเน้อ จนครบเจ็ดวันอย่าขาด เวลาอาบน้ำอย่าให้เท้าถูกน้ำนะ ถ้าถูกน้ำแผลจะหายช้า ”
“ครับ ขอบคุณครับ ”
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ร่างกายเริ่มร่วงโรย
มีโรคความดันเข้ามาเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ตามด้วยต่อมลูกหมากอักเสบ นอกนั้นปรกติ มีอีกอย่าง เป็นอาการเล็กน้อยแต่น่ารำคาญ คือโรคเล็บขบ เนื้อเล็บเป็นขุย ตรงนิ้วโป้งทั้งเท้าซ้ายขวา มันเป็นร่องเล็กๆจากปลายเล็บรุกเข้าไปใกล้โคนเล็บ ใช้มีดปลายแหลมแหย่เข้าไปแล้วเขี่ยออก มันเป็นขุยๆคล้ายมอดกินไม้ไผ่ ไม่เจ็บแต่ทำให้เล็บไม่สวย
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผมเคยไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์
พระพิฆเนศหลายครั้ง ครั้งแรกตื่นเต้น เจ้าของพิพิธภัณฑ์เปิดให้ชมโดยไม่เก็บเงิน ผมเดินชมเป็นจุดๆ ตามลำดับที่พิพิธภัณฑ์กำหนด ตื่นตาตื่นใจเหมือนกัน ต่อมาไปเที่ยวอีกหลายครั้ง พาเด็กๆไปบ้าง คนรู้จักคุ้นเคยบ้างไปชม สถานที่สงบ สะอาด เป็นระเบียบ มีเทวาลัย สถานที่แสดงรูปพระพิฆเนศที่เรียกว่าพิพิธภัณฑ์ สถานที่นี้ห้ามถ่ายรูปเด็ดขาด สถานที่อื่นๆถ่ายได้ ห้องน้ำสะอาดเหมือนโรงแรม แยกชายหญิง ต้องเปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้าห้องน้ำ
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ได้ดูรายการ “ไทยมุง”
นำเสนอเรื่องอาชีพทำกุญแจทางไทยทีวี เมื่อวันที่ 17 กันยายน 2552 เวลาประมาณ 8.30 น. เป็นอีกอาชีพที่น่าสนใจ อาชีพที่กระตุกความสนใจของผม ในเรื่องความปลอดภัยของทรัพย์สินเป็นอันดับแรก อยากรู้วิธีไขกุญแจของคนร้ายที่รวดเร็ว เช่น การขโมยรถยนต์ จักรยายยนต์ ไขกุญแจบ้าน การเปิดตู้เซฟที่แสนง่าย การไขประตูรถที่เด็กถูกขังไว้ในรถ ช่วยไขประตูกรณีเจ้าของบ้านลืมกุญแจไว้ในบ้าน หรือลืมกุญแจไว้ในรถ การเปิดประตูต่างๆดังกล่าว น่าจะเป็นศาสตร์อย่างหนึ่งทีเดียว
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ผมซื้อหนังสือพิมพ์
“ไทย เรด นิวส์” และ “ ความจริงวันนี้” ติดต่อกัน รวม 7 ฉบับ ราคาเล่มละ 20 บาท หนังสือพิมพ์ “ผู้จัดการ” 1 ฉบับ ราคาฉบับละ 25 บาท ซื้อเดลินิวส์อ่านบ้าง ยังไม่พอจะซื้อหนังสือพิมพ์ “ผู้จัดการ” อีกราว 6 ฉบับ หนังสือพิมพ์ “มติชน” เป็นบางฉบับ เพื่อให้ได้ข้อมูลรอบด้าน ค้นหาข่าวทางอินเตอร์เน็ตเพิ่มเติม ฟังข่าวการเมืองที่พิธีกรนำมาจากหนังสือพิมพ์หลายฉบับ มาเล่าให้ฟัง บางวันฟังข่าวการเมืองแล้วมันเครีย สับสนไปหมด บางทีไม่เข้าใจ เช่น ในการประชุมเลือกตั้ง ผบ.ตร.คนใหม่ นายกรัฐมนตรีผู้เป็นประธานฯ ไม่สามารถเสนอชื่อให้ที่ประชุม ก.ต.ช. (คณะกรรมการนโยบายตำรวจแห่งชาติ) ยอมรับได้…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแรก ที่พูดว่า “ การเมืองเป็นเรื่องของผลประโยชน์ ” ผมรับรู้ครั้งแรกด้วยความสนใจ ผมเข้าใจเพียงว่า การเมืองเป็นเรื่องเกี่ยวกับประเทศ เป็นเรื่องเกี่ยวกับบรรดา ส.ส.ของพรรคการเมืองต่างๆ ที่จับมือกันร่วมเป็นรัฐบาลบริหารประเทศ นำพาประเทศไปสู่ความเจริญมั่งคั่ง ประชาชนอยู่ดีกินดี รัฐบาลนั้นเป็นพลังขับเคลื่อนประเทศและองคาพยพไปสู่อนาคตที่ดี เราจึงต้องสนใจการเมือง สนใจข่าวสาร ต้องติดตามเหตุการณ์ วันนี้ท่านนายกฯไปไหน พูดอะไร คุณสุเทพ เทือกสุบรรณ พูดอะไรเกี่ยวกับการชุมนุมของคนเสื้อแดง วางมาตรการอะไร จะมีประกาศพระราชบัญญัติอะไรไหม
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เรื่องที่สอง
เกิดขึ้นก่อนอาหารเที่ยงของผมและเพื่อนๆ คณะของเรามักแสวงหาร้านอาหารที่อร่อยลือชื่อ บรรยากาศที่หลากหลาย บางวันเป็นร้านดังในตัวเมือง บางทีเป็นสวนอาหาร บางทีริมดอย ร้านชื่อ “ดอยล้อม” วันนี้เป็นร้านอาหารป่า อาหารป่านั้นผมไม่กินเลย แต่ไม่อยากขัดคอใครทำนองเป็นคนเรื่องมาก เขาสั่งมาผมก็แกล้งตักกินพอเป็นพิธี ทำหน้าให้ปรกติ อาหารบนโต๊ะยังมีอาหารอื่นๆอีก เราก็กินพวกนี้ให้มาก ต่างคนต่างกินไม่มีใครสังเกตอะไรใคร ร้านอาหารที่เราไปกินวันนี้ ต้องเข้าทางถนนเลี่ยงเมือง จากฝางสู่แม่อาย เรานั่งรถคันเดียวไปด้วยกัน เรากินไปด้วยคุยไปด้วย ได้ยินเสียงหัวเราะเป็นระยะ มีชายหนุ่มและหญิงสาว…
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ดูข่าวจากโทรทัศน์
ตอนเช้าวันนี้(20 ส.ค.52) ข่าวคนชอบสัตว์ นำหมีมาเลี้ยงโดยขังในกรง มันอยู่รวมกันหลายตัวต่อสู้กัน เจ้าของจับถอดเล็บ ป้องกันมันทำร้ายกัน บางตัวตัดขาออกข้างหนึ่งเหลือเพียงสามขา ฟังข่าวไม่ทัน ตัดขาเพราะอะไร ยังไม่พอ เจ้าของทอดทิ้งปล่อยมันผจญชีวิตเองตามยถากรรม มันถูกถอดเล็บ ไม่มีอวัยวะสำคัญในการดำรงชีวิต เกาะขึ้นต้นไม้ไม่ได้ หาอาหารเองไม่ได้ ปล่อยสู่ธรรมชาติไม่ได้ ขาดเล็บอาวุธป้องกันตัว หมีตอนเล็กๆ รูปร่างอ้วนๆ ป้อมๆ คงน่ารักมาก