ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
เมื่อเนื้อตัวสะอาดดีแล้ว
พระดอนตำใบหนุมานประสานกายปิดแผล แผลที่เหนืออกและหลังลึกและกว้าง พอกยาให้มาก ส่วนแผลอื่นพอกยาพอปิดแผล พอดียาหมด พระดอนสั่งโขยมไปเด็ดว่านหางจระเข้เข้ามาเพิ่มอีก 4-5 อัน เมื่อได้ว่านหางจระเข้ พระดอนใช้มือหักว่านหางจระเข้ ใช้นิ้วมือปาดน้ำเมือกใสๆ ทาตามแผลที่เหลือจนทั่ว เป็นทั้งยาห้ามเลือดและสมานแผล แล้วพระดอนนั่งหลับตาสงบนิ่ง ปากบริกรรมคาถาอึดใจหนึ่ง แล้วเป่าพรวดไปตามแผลจนทั่ว
“ บ่ต้องเป็นห่วงเน้อ คนเจ็บแข็งแรงมาก ถ้าเป็นคนอื่นอาจตายกลางทางแล้ว หมู่เฮาช่วยกันหามคนเจ็บไปมุมศาลา นอนบนเสื่อนั่น ครูบาจะไปหาที่พักหื้อก่อน คงต้องนอนที่วัด ฮักษาตัวอีกหลายวัน.” พระดอนจับแขนกะเหรี่ยงอาวุโสเชิงปลอบใจ แกมีท่าทีเป็นห่วงคนเจ็บมากกว่าใคร
“ เฮาไหว้ครูบา และหลวงพ่อ.” กะเหรี่ยงอาวุโสลักษณะผู้นำ พนมมือสากเล็บดำแต่ตากลับใสดุจน้ำห้วยบนดอยสูงฉายแววซื่อสำนึกคุณ
“ พระดอน หลวงพ่อว่า พาคนป่วยกับญาติไปพักกุฏิใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ คงจะดีเน๊าะ.” เจ้าอาวาสกล่าวอย่างปรานี
“ ครับ ! หลวงพ่อ ผมเห็นตวยครับ คนป่วยจะได้พักรักษาตัวได้สะดวก ญาติๆจะได้มีที่พักหลับนอนเป็นที่เป็นทาง.”
พระดอนกล่าวอย่างโล่งใจ ชำเลืองมองเจ้าอาวาสอย่างชื่นชมเคารพ คนป่วยถูกหามโดยญาติไปยังกุฏิหลังใหม่ข้างวิหาร เจ้ากุยโน่หายใจแรงขึ้น มีอาการขยับมือเท้าแต่ยังไม่ฟื้น กุฏิหลังใหม่สร้างจากเงินผู้ใจบุญบริจาค ได้กลายเป็นสิ่งมีประโยชน์ เกื้อกูลผู้เดือดร้อนไร้ที่พักพิง บุญสร้างบุญ ความดีต่อเชื้อขยายพืชพันธุ์เมล็ดความดี เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้คุณประโยชน์แก่สิ่งมีชีวิตใหญ่น้อย ต่อพื้นดินและอากาศ
เวลาผ่านไปได้ 1 เดือน 2 วัน เจ้ากุยโน่จากดินแดนกะเหรี่ยงแข็งแรงขึ้น แผลแห้ง ปากแผลติดกันสนิท กะเหรี่ยงอาวุโสพาเจ้ากุยโน่ชายร่างใหญ่สูง 1 เท่าครึ่งของคนธรรมดา มานั่งพนมมือหน้าพระดอนในวิหาร
“ เฮาไหว้ครูบา.” กะเหรี่ยงอาวุโสกล่าวขึ้น เขาเป็นผู้มีทีท่าห่วงใย กระวนกระวายต่ออาการบาดเจ็บของเจ้ากุยโน่แต่วันแรก บัดนี้หน้าตาแจ่มใสคลายกังวล
“ เจ้ากุยโน่ มันหายดีแล้ว หมู่เฮาจะขอไหว้สาลากลับดอย เฮายังมีงานอีกหลายอย่างต้องทำ ญาติพี่น้องที่ดอยคงข่าวฟังข่าวเจ้ากุยโน่อย่างฮ้อนอกฮ้อนใจ.”
“ กุยโน่ เจ้าหายดีแล้วน้อ ?.” พระดอนถามขึ้นด้วยทีท่าเปี่ยมเมตตา
“ ตะวา หลวงพ่อดูแผลแล้ว เนื้อติดกันสนิทดีแล้ว อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวแขนมาก รอสักพักก่อน เข้ามาหาหลวงพ่อใกล้ๆหน่อย.”