"อิสรภาพก็คือคุก ตราบเท่าที่ยังมีคนอยู่เยี่ยงทาสแม้แต่เพียงคนเดียวในโลก"
อัลแบร์ กามู นักเขียนรางวัลโนเบลชาวฝรั่งเศส
สมัชชาสังคมก้าวหน้าได้เดินทางไปเยี่ยมและให้กำลังใจ คุณดารณี ชาญเชิงศิลปะกุล (ดา ตอร์ปิโด) หลังจากนั้น เราเห็นว่า ควรทำกิจกรรมต่อไปตามคำร้องขอของคุณดา ให้เขียนจดหมายและส่งข่าวสาร รวมถึงรูปภาพของเหตุการณ์ต่างๆส่งไปให้
ดังนั้น เราจึงริเริ่มโครงการ “เขียนจดหมาย ทักทายนักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย” โดยมีวัตถุประสงค์
(1) มนุษย์ของระบอบประชาธิปไตย ต้องมีเสรีภาพในการเดินทางและเคลื่อนย้ายอย่างเสรี การกักกันหรือกุมขัง โดยไม่มีความผิดไม่ควรเกิดขึ้น ระหว่างการถูกกล่าวหาต้องถือว่าบุคคลนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าพิสูจน์ว่า มีความผิดจริง การกักขังที่ผ่านมาจึงเป็นลดฐานะความเป็นมนุษย์
(2) กฎหมาย หมิ่นพระบรมเดชานุภาพได้ถูกบังคับใช้กับผู้มีความเห็นต่างทางการเมือง ซึ่งต้องมีการทบทวน ผู้ถูกกุมขังในขณะนี้จึงเป็นเพียงเหยื่อทางการเมือง
สมัชชาสังคมก้าวหน้า ยินดีเป็นหัวขบวนเปิดโครงการ “เขียนจดหมายรัก ทักทายนักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย” ซึ่งทางสมัชชาฯมีคำขวัญของโครงการนี้ว่า “เราจะไม่ทอดทิ้งกัน” และสมัชชาสังคมก้าวหน้าจะเขียนจดหมายส่งอย่างน้อยอาทิตย์ละ1 ฉบับ โดยให้สมาชิกหมุนเวียนเปลี่ยนกันเขียน
หากท่านผู้อ่าน ประสงค์จะร่วมเขียนจดหมาย สามารถอ่านรายละเอียด และวิธีการ ได้ที่หน้าเว็บเพจ เกี่ยวกับบล็อกจดหมายถึง "ดา" : http://blogazine.prachatai.com/user/weeklyletter/about/
สมัชชาสังคมก้าวหน้า
\<\/--break--\>
สวัสดีครับพี่ดารณี ชาญเชิงศิลปกุล
วันนี้เป็นวันที่ 11 สิงหาคม 2552 ตอนเช้าอากาศค่อนข้างแจ่มใส อาจเป็นเพราะว่าเมฆหนาตัว ฝนทำท่าจะตกแต่ไม่ยักจะตกมาสักทีครับ บางทีก็ดูอึมครึมตลอด ดูแล้วเศร้า น่าเบื่อชอบกล เพิ่งจะมีวันนี้แหล่ะครับที่ sunny มากและเป็นวันแรกที่ผมได้มีโอกาสเขียนจดหมายถึงพี่ดา แปลกนะทำไมเพิ่งจะคิด(ที่จะเขียนได้) ทั้งๆที่ทราบกันอยู่แล้วว่าการเขียนจดหมายมาหาก็เหมือนกับเป็นการเยี่ยมเยียนรูปแบบหนึ่ง ซึ่งอาจเป็นเพราะว่าอ้นไม่ได้เขียนจดหมายหาใครๆเลย ส่วนใหญ่จะคุ้นชินกับการนั่งเขียนเป็น E-Mail มากกว่าครับ พี่ดาคืนนี้อ้นปวดเมื่อยนิดหน่อย เนื่องจากไปตีแบดมินตันมา อ้นมักจะหาวันออกกำลังกายให้ตัวเองอาทิตย์ละ 2 วันเป็นอย่างน้อยครับ พี่ดามีกิจกรรมอะไรบ้างในแต่ละวันได้ออกกำลังกายบ้างไหมครับ ตอนนี้น้ำหนักผมเริ่มจะคงทั้งๆที่กินอาหารมากขึ้น ส่วนพี่ดาดูยังจ้ำหม้ำเหมือนเดิมและสดใสขึ้นนะครับ
พี่ดาโปรดสังเกตรายมือของอ้นจะห่วยมาก สาเหตุก็ไม่มีอะไรหรอก มือมันแข็งลายมือเลยเป็นอย่างที่พี่ดาเห็น ต่อนะครับ ออกนอกเรื่องซะงั้น ภาวะเศรษฐกิจช่วงนี้พี่ดาคงทราบดีเข้าสู่ช่วงวิกฤตแหล่ะ คนงานหลายแห่งถูกเลิกจ้าง มีพี่ๆที่เค้าทำงานที่โรงงานไทรอัมฟ์โรงงานก็ปิดไป ตัวลูกจ้างสิลำบาก ถูกเลิกจ้างไปประมาณ 2000 คนยิ่งทำให้สภาพความเป็นอยู่โดยรวมของบ้านเราน่าเป็นห่วง แต่พวกเขาก็ยังสู้นะพี่ รวมตัวกันทำตามคำแนะนำของสหภาพแรงงาน มนุษย์เราก็งี้แหล่ะต้องดิ้นไปจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง อิอิ ข้าวของก็ขึ้นราคาแต่เงินเดือนยังเท่าเดิม เฮ้อๆขอถอนใจนิดนึงนะพี่ แต่ในห้างต่างๆ sales กันตลอดฤดูกาล คนเดินมากกว่าคนซื้อ cup noodle มาม่าซองละ 6 ยังเป็นอาหารยอดฮิตเหมาะสมกับสภาวะเศรษฐกิจตอนนี้
แต่นักศึกษาพี่ไทยยังเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยออกมาโวยวายเลยทั้งๆที่ค่าเล่าเรียนขยับขึ้นสูงมากๆ นี่แหล่ะน้ำอดน้ำทนการศึกษาแบบไทยๆ เมื่อวันเสาร์ที่ 8 สิงหาที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปบางใหญ่ นนทบุรีมา เพื่อนๆที่นั่นยังคงคึกคักเข้มแข็งมากขึ้นๆ ผมได้มีโอกาสขึ้นพูดคุยเห็นพวกเขาแล้วก็เลยทำให้หายเหนื่อย พี่น้องเราน่ารักมากเลยพี่ดา อีกหน่อยการเดินทางมานนทบุรี บางใหญ่น่าจะดีขึ้น ถ้าโครงการรถไฟฟ้าเสร็จ แต่ก็คงรอไปก่อนล่ะ อิอิ
สุดท้ายอยากบอกพี่ดานะครับว่าทุกคนคิดถึงพี่ดา เป็นห่วงพี่ดา รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ไปสวดมนต์ที่วัดไหนก็บอกว่าให้พี่ดาออกมาไวไว ( ป.ล. ช่วงนี้อ้นทำทัวร์ไหว้พระกับพี่น้องของเราไปไหนก็บอกให้พวกเขาอธิษฐานให้พี่ดา ถึงมันจะเป็นแค่พิธีกรรมธรรมดาที่คนตัวเล็กๆจะทำได้ เป็นการแสดงออกของคนที่คิดถึงกันรูปแบบหนึ่ง)
รักและเคารพ
อ้น ชัยนรินทร์
