เสียงตะโกนจากคนตัวเล็กริมลำน้ำแม่แจ่ม
เพราะไม่รู้ จึงต้องไปดูให้เห็นกับตา
เพราะไม่รู้ จึงต้องไปดูให้เห็นกับตา
ว่ากันว่า บนหน้าผาสูงใหญ่แห่งนี้ในอดีตกาล
ชายหญิงคู่หนึ่ง เดินทางมาหยุดมองหุบเหวกว้างใหญ่ในเวลาดึกสงัด เบื้องลึกเป็นผืนน้ำ ด้านข้างเป็นโขดหินกัดเซาะขรุขระน่ากลัว พวกเขาคงรู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบและเวิ้งว้างไปจนสุดขั้วหัวใจ
ถ้าเผลอตกลงไป อย่าหวังว่าชีวิตจะเหลือรอดให้กลับบ้าน
หากแต่บางที การมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความรักนั้น บางทีอาจเวิ้งว้างยิ่งกว่า
หรือมีรักแต่ไม่สมหวัง อาจเจ็บปวดกว่าการจากโลกนี้ไป