เหมือนจะคล้าย แต่ก็ไม่
วันแห่งชัย ไปไม่ถึง
ยังอยู่ขอบขอบอันรัดรึง
ณ แดนดินแห่งหนึ่งประเทศนี้
ประวัติศาสตร์อาจถมทับมากราวเรื่อง
ความตายก็นับเนืองเปลืองวิถี
ปีศาจบ้ายังเริงร่ายเคลื่อนวันปี
กระชาก"ฆ่า"คนดี แต่ละวัน
ฉากเศร้าๆ ก็มากท้นเกินความเศร้า
ต่อเนื่องนานยาวราวกับฝัน
ความสุขเสรีภาพเพียงคำรำพัน
ในบางมุมอันแคบตันประเทศไทย
เหมือนจะคล้าย แต่ก็ แค่ดูเหมือน
(ในความจริงที่บิดเบือนนั่นใช่ไหม?)
แผ่วแล้วทางธรรมไปแสงชัย
ใกล้แค่เพียงบรรลัยไฟอเวจี
โลกยังมองจ้องแลอย่างหดหู่
ประวัติศาสตร์นักต่อสู้ประเทศนี้
มีแต่ลบเลือนเคลื่อนจางวินาที
สุดท้ายก็แค่"ผี" เหมือนเดือนตุลา
ปราชญ์ อันดามัน