Skip to main content

คิดถึงภาพความทรงจำที่ผ่านมากว่ายี่สิบปีแล้ว ยังไม่มีวันลืม 

เหตุการณ์ไฟไหม้ชุมชนแออัด(สลัม)คลองเตย (ชุมชนร่มเกล้า) เหตุเกิดในช่วงหัวค่ำ ผมกับเพื่อนๆเดินฝ่าฝูงคนที่หอบหิ้วข้าวของหลบหนีออกมา

เราฝ่าเข้าไป ...

พวกเราพยายามทุกวิถีทางในการดับไฟที่โหมไหม้

ผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มกำหนดแผนจ่ายงานในฉับพลัน

คนในพื้นที่ที่มีประสบการณ์ ป่ายปีนขึ้นไปรื้อหลังคา ฝา และวัสดุที่เป็นเชื้อไฟต่างๆทิ้งลงมาไม่ให้ไฟไหม้ลามขยายวง ส่วนที่มีแรง มีใจ แต่ยังไม่มีประสบการณ์ ก็ช่วยขนย้ายคนและข้าวของมีค่าออกจากพื้นที่เสี่ยง

พวกเราระดมสรรพภาชนะที่มี ตั้งแต่โอ่งถัง จนถึงถ้วยชามตักลำเลียงน้ำจากท่อส่งน้ำและสุดท้ายก็กระโจนลงในคลองน้ำครำไม่เกรงเศษแก้วที่จะบาดเท้า ตักน้ำขึ้นมาราดรดเพื่อราแรงไฟ

เสียงลูกหมาร้อง มันติดอยู่ในกองไม้ขนาดใหญ่ที่ไฟกำลังลาม เราต่างก็พยายามเข้าไปช่วย แต่สุดท้ายชีวิตน้อยๆก็สังเวยให้กับพระเพลิง และผิวหน้าของพวกเราแห้งเกรียมจากความร้อน

ทั้งมิตรสหาย คู่อริ ทั้งคนรู้จักและที่ไม่เคยรู้จัก ต่างร่วมระดมแรงต่อสู้กับพระเพลิงด้วยพละกำลังที่มี จนไฟมอดลงเหลือแต่พื้นที่โล่งกว่้าง ที่เคยเป็นอดีตที่อาศัยของคนจน

พวกเราสิ้นเรี่ยวแรง ถลอกปอกเปลือก ฝ่าเท้าได้บาดแผลจากเศษแก้วในคลองน้ำครำ สำลักควัน ...ฯลฯ

ใช่..พวกเราพ่ายแพ้ให้กับอำนาจอันยิ่งใหญ่ เราช่วยลดความสูญเสียได้น้อยมาก

แต่สิ่งที่ผมเชื่อว่ามันเป็นเหตุให้เราหลับตาลงได้ก็คือ อย่างน้อยพวกเราได้"ต่อสู้"แม้ว่าสุดท้ายเราจะ"พ่ายแพ้"

ผมหวังว่าสิ่งนี้จะอยู่กับเราไปตราบจนสิ้นอิสรภาพหรือสิ้นสุดที่ความตาย

 

https://www.facebook.com/sarayut.tangprasert/posts/777079529002867

 

 

บล็อกของ gadfly

gadfly
ฟันธง กกต.แค่ปราม หรือให้ลึกกว่านั้นคือรักษาหน้าแสดงอำนาจเหนือชัชชาติแล้วก็จบ 
gadfly
ผมอ่านวรรณกรรมไทยแนวสะท้อนสังคมไม่เยอะนัก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันมันไม่ได้ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตของผม  ในช่วงวัยแห่งการแสวงหา (ใช้คำว่าแสวงหาแล้วอยากจะอ้วก ถ้าไม่มีเงินค่าอยู่กิน เล่าเรียนจากพ่อและแม่ ก็คงไม่มีโอกาสได้แสวงหาหรอก) มีนักเขียนสองคนที่ผมตามอ่า
gadfly
 ประยุทธ์บอกให้ประชาชนเลี้ยงไก่สองตัวเพื่อกินไข่ แต่สงสัยว่าประยุทธ์เคยเลี้ยงไก่รึเปล่า ไก่ใช่ไก่ทุกตัวที่จะออกไข่ได้ ต้องเป็นไก่แม่สาวที่อายุสี่เดือนขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถออกไข่ และจะออกไปได้จนอายุประมาณสองปีหรือกว่านั้นเล็กน้อย 
gadfly
 โจน จันได ปราชญ์ชาวบ้าน ต้นแบบการรณรงค์ใช้วิถีชีวิตแบบพอเพียงสุดฮิป ขวัญใจไอดอลของคนชั้นกลาง คนเมืองกลุ่มใหญ่ ถูกพูดถึงอีกครั้งเมื่ออพยพย้ายรกรากลี้ภัยโควิดไปอยู่ศูนย์กลางประเทศทุนนิยมอย่างสหรัฐอเมริกา พูดถึงโจน จันได ก็ต้องพูดถึงบ้านดิน ที่โจนใช้ในการสร้างชื่อใ
gadfly
 พฤษภา 53 เขตอภัยทาน ได้ถูกนักศาสนา นักสันติวิธีผลักดันให้มีขึ้น 4 จุด คือ วัดปทุมฯ บ้านเซเวียร์ สำนักงานกลาง นร.คริสเตียน แล้วก็ รร.
gadfly
เสาร์อาทิตย์ ตั้งใจจะต่อเติมบ้านส่วนที่ทำค้างไว้ให้แล้วเสร็จ ต้องจ้างช่างชาวบ้านและลูกมือเป็น นร ม ปลายมาทำ เพราะงานปูนทำเองไม่ไหวแล้วช่างไม่มา ส่วนลูกมือไปเฝ้าเบ็ดตกปลาที่อ่างเก็บน้ำ เสียเวลารอ เสียหัวสองวันเต็มๆ วันหยุดด้วย
gadfly
กรณีหมุดคณะราษฎรที่ผ่านมาผมโพสต์เฟซบุ๊กเล่นๆ แบบฮาๆ แต่ก็เริ่มรู้สึกว่ามันอาจเป็นปัญหาได้เหมือนกันในเฟซบุ๊ก หลายคนเปรยว่า ที่ผ่านมาหลักฐานวัตถุทางประวัติศาสตร์ในยุคของคณะราษฎรได้ถูกเคลื่อนย้าย ทุบทำลาย หรือลดทอนความหมายคุณค่าทางประวัติศาสตร์ลงไปหลายสิ่งอย่างแล้ว จะฟูมฟายอะไรนักหนา
gadfly
============================ ปากหมาหาเรื่อง บ่นบ้า (อย่าถือสาหาสาระ) ============================