ชาญวิทย์ เกษตรศิริ: นิรโทษกรรมเหมาเข่ง เห็นด้วย - ไม่เห็นด้วย

ในฐานะนักประวัติศาสตร์ 

ผมได้พบข้อมูลระหว่าง พ.ศ. 2475 

จนถึงปัจจุบันเป็นเวลา 81 ปีว่า 

เรามีการออกกฎหมายนิรโทษกรรมมาแล้ว 22 ฉบับ 

โดยแบ่งเป็นพ.ร.ก. 4 ฉบับ พ.ร.บ. 17 ฉบับ และรธน. 1 ฉบับ 

 

สาระสำคัญของกฎหมายนิรโทษกรรมทั้ง 22 ฉบับ 

คือ การนิรโทษกรรมให้ความผิดโดยแบ่งออกเป็น

- ความผิดฐานเปลี่ยนแปลงการปกครอง 1 ฉบับ

- ความผิดฐานก่อกบฎ 6 ฉบับ

- ความผิดจากการก่อรัฐประหาร 10 ฉบับ

- ความผิดจากการต่อต้านสงครามของญี่ปุ่น 1 ฉบับ

- ความผิดจากการชุมนุมทางการเมือง 3 ฉบับ

- ความผิดจากการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ 1 ฉบับ

 

ถ้านับกันจากระยะเวลา 81 ปี เฉลี่ยแล้ว 3 ปีครึ่ง 

เราจะมีกฎหมายนิรโทษกรรม 1 ฉบับ 

เหตุที่มีมากเช่นนั้น เพราะเป็นการรวมการรัฐประหาร 10 ฉบับ 

และความผิดฐานกบฏ 6 ฉบับ 

ซึ่งส่วนใหญ่เป็นความขัดแย้งของชนชั้นนำ 

คิดเป็นร้อยละ 72.7 

ขณะที่การนิรโทษกรรมความผิดจากการชุมนุมทางการเมือง 3 ฉบับในเหตุการณ์สำคัญ คือ 

 

*เหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 : พ.ร.บ.นิรโทษกรรมแก่นักเรียน นิสิต นักศึกษา และประชาชน ซึ่งกระทำความผิดเกี่ยวเนื่องกับการเดินขบวนเมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2516

 

*เหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 : พ.ร.บ.นิรโทษกรรมแก่ผู้ซึ่งกระทำความผิดเนื่องในการชุมนุมในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ระหว่างวันที่ 4 ถึงวันที่ 6 ตุลาคม 2519 

 

*เหตุการณ์พฤษภาคม 2535 : พ.ร.ก.นิรโทษกรรมแก่ผู้กระทำความผิดเนื่องในการชุมนุมระหว่างวันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 ถึงวันที่ 21 พฤษภาคม 2535

 

กลายเป็นตลกร้ายทางการเมือง 

เพราะ กฎหมายที่มุ่งนิรโทษกรรมความผิดจากการชุมนุมทางการเมืองทั้ง 3 ฉบับ 

กลายเป็นว่าเป็นการนิรโทษกรรมเจ้าหน้าที่ไปพร้อมกันด้วย

 

กฎหมายนิรโทษกรรมกลายเป็น "ใบอนุญาตฆ่าประชาชน" 

ผู้ซึ่งใช้สิทธิในทางการเมืองอย่างสุจริตไปโดยปริยาย

 

หลังจากรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 

ตามมาด้วยความขัดแย้งทางการเมืองที่ยืดเยื้อมาเกือบ 7 ปี 

มีการล้มตายของประชาชนกลางเมืองหลวง และหัวเมืองต่างๆ 

ในเหตุการณ์เมษา-พฤษภา 2553 

จนกลายมาเป็นประวัติศาสตร์บาดแผล ที่ยากจะสมานได้ในเร็ววัน 

แต่ผลพวงจากเหตุการณ์ดังกล่าว 

ยังปรากฏนักโทษการเมือง ที่ถูกจองจำมาเป็นเวลานานนับปีอยู่หลายร้อยคน

 

นี่เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่เราควรจะบอกให้โลกรู้่ว่า 

นักโทษการเมือง จะต้องหมดไปจากประเทศไทย 

ด้วยการออกกฎหมายนิรโทษกรรม

 

แต่ แต่ ขณะเดียวกัน การนิรโทษกรรมในปี 2556 

ต้องไม่ใช่การนิรโทษกรรมเช่นในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 

เหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 

และเหตุการณ์พฤษภาคม 2535 

ที่เป็นการนิรโทษกรรมแบบ "เหมาเข่ง" 

ให้ผู้ก่อความรุนแรงต่อผู้ชุมนุมทางการเมืองได้รับการนิรโทษกรรมไปด้วย 

เพราะประวัติศาสตร์บอกเราชัดเจนว่า 

ตราบใดที่ผู้กระทำผิดไม่ถูกลงโทษ ก็จะมีความุรนแรงตามมา 

 

อย่าให้ประวัติศาสตร์สอนเราว่า 

เราไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาตร์ต่อไปอีกเลย

 

cK@NoBlanketAmnestyนิรโทษกรรมเหมาเข่ง