Skip to main content

เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว

\\/--break--\>
ผมนั่งหน้าจอทีวี ขณะที่ยาดาอยู่ในกรุงคาบูล

.....


วันหนึ่ง

ยังอยากไป มิชชั่น อาฟกานิสถานไม๊” ผอ.เครือข่ายเอเชียเพื่อการเลือกตั้งเสรี (ANFREL) ส่งเสียงตามสาย

อยากไปพี่ ต้องให้คำตอบเมื่อไร” เธอกล่าวผ่านน้ำเสียงราบเรียบปนระริกระรี้นิดหน่อย

พรุ่งนี้ แค่นี้ก่อนนะ” ตรู๊ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด

นั่นแหละ เป็นที่มาของการบินไปอาฟกานิสถาน


สิ่งที่ต้องเตรียมมีไม่มากไปกว่า “การเตรียมจิตใจของตัวเอง” อย่างน้อยเพื่อนและรุ่นพี่ที่เคยไปมาก่อนก็บอกเธออย่างนั้น ที่น่าสงสัย คือ อัลเฟรล ทีม จากกรุงคาบูล อีเมล์มาขอกรุ๊ปเลือด ผ่านคำปลอบใจง่ายๆ ว่า ‘ไม่มีไรหรอก แค่บันทึกเอาไว้ เผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉิน’


การบินไปอาฟกานิสถานเป็นเรื่องที่ยุ่งยากพอสมควร ยาดาต้องบินไปลงดูไบ เพื่อขอวีซ่าที่นั่น ค้างสองคืนแล้วบินต่อไปยังกรุงคาบูลและไม่มีบริษัทประกันฯที่ไหนยอมประกันทีมงานสังเกตุการณ์การเลือกตั้งในครั้งนี้ แต่สุดท้ายก็หาบริษัทจากซานฟรานซิสโกที่ยินยอมรับความเสี่ยงในนาทีสุดท้าย ก่อนการเดินทางเริ่มต้น


ประกันทั้งชีวิต อุบัติเหตุและการลักพาตัว

แน่นอน เธอ บอกแม่ว่า ไปเนปาลค่ะ

.....


ดูไบ หรูหรา แม้แต่เครื่องบินยังหรูหรา โอ่โถงและถึงพร้อมด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกและหนังเป็นร้อยๆ เรื่อง แชมเปญ ไวน์ ไปจนถึง ปลั๊กเสียบโน๊ตบุ๊กและบริการโทรศัพท์กลับบ้าน


กล่าวกันว่า คนไทยเก้าในสิบคน เมื่อคิดถึงดูไบ จะคิดถึงอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ความอู้ฟู่ของเมืองร่ำรวยน้ำมันและภาพหญิงใส่ชุดดำคลุมร่างและเรือนผม กับข้อห้ามที่เข้มงวดสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ ทั้งหมด กลับเป็นความขัดแย้งที่ลงตัวในโลกอาหรับ


ตึกระฟ้าและย่านการค้าที่แสนแพง ที่นั่นเต็มไปด้วยแรงงานข้ามชาติตั้งแต่ ไทย ฟิลิปปินส์ ปากีสถาน อินเดีย บังคลาเทศ อย่างน้อยโรงแรมที่ยาดาไปพัก พนักงานของโรงแรมส่วนใหญ่เป็นคนฟิลิปปินส์


สิ่งที่น่ามหัศจรรย์ที่สุด คือ ดูไบ เป็นเมืองที่เหมือนถูกเสกขึ้นมาจากทะเลทรายอันว่างเปล่า แสงไฟยามค่ำและการจราจรที่คับคั่ง อาคารบ้านเรือน อควอร์เรี่ยม สวนน้ำ ภัตตาคาร อาหาร และ ป้ายรถเมล์ติดแอร์


แหม่ มันน่าจะเอามาไว้ที่เมืองไทยสักแผง” ยาดายิ้มๆ

แต่มันไร้รสชาติ” เธอกล่าว

ทำไม” !!!

มันไร้วิถีชีวิต ที่นั่นมีแต่วัตถุเต็มไปหมด มาซื้อเอาที่จตุจักรก็ได้หรอก” ^v^!


1.ห้างสรรพสินค้าบริเวณย่านหรู ริมหาดและอาคารบ้านเรือนย่านคนรวยในดูไบ

 


2.
ตลาดติดแอร์ ขายสินค้านำเข้าราคาแพง

 


3.
เรือล่องทะเลสาบ จำลองความเป็นอาหรับภายในโรงแรมที่พัก

 


4.
ภายในตัวตลาด มาดิน่า ซูค

 


5.
ชิ๊ช่าหรือมอระกู่ วางขายเป็นปกติของโลกอาหรับ

 


6.
ที่มองเห็น คือ ตึกเรือใบ หากนักท่องเที่ยวต้องการขึ้นไปเยือนจะต้องจ่ายหนึ่งร้อยเหรียญ

 


7.
ป้ายรถเมล์ ติดแอร์

 


8.Dubai Beach

 


9.
โก ซูค ตลาดทองและเพชรพลอย ของนักช็อปตัวจริง

 


10.
ดูไบ แสงไฟกลางทะเลทราย

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ใบไม้ปลิดออกจากขั้ว กลายเป็นสีขาวกลางผืนป่าสีเขียว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
   ฮ่อมดง มองเห็นเป็นพุ่มๆ ริมทาง
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดงน้อยเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวมักจะหยุดค้างแรม มีห้องน้ำที่ทำด้วยไม้ไผ่สานใบตองตึงต่ออย่างหยาบๆ ในห้องขุดลึกเป็นโพรงราวๆ 3 เมตร ปากหลุมเป็น 4 เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 1x1 เมตร มีไม้พาดระหว่างปากหลุมให้นักท่องเที่ยวเข้าไปนั่งทำธุระทั้งหนักและเบานักเดินป่าสัก 10 คน มาถึงดงน้อยในเย็นวันนั้น อากาศขมุกขมัวทำให้เวลากลางวันสั้นกว่าเวลากลางคืน มืดสนิทภายใต้อ้อมกอดของขุนเขาและราวป่า ลูกหาบของคณะเดินป่าชุดนั้นเริ่มอุธทรณ์ เมื่อพวกเขาคิดว่า จะเดินไปอ่างสลุงในคืนนั้น เพื่อให้ทันดูทะเลหมอก“หากพวกคุณจะไป พวกคุณไปได้เลย ลูกหาบ(4 คน)จะพักที่นี่แล้วตามไปพรุ่งนี้”“อ่าว แล้วเราจะเอาอะไรกินคืนนี้” หนึ่งในนั้นเริ่ม…
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมยืนมอง ขาหมูอวบๆ สีน้ำตาลเข้มแช่อยู่ในน้ำพะโล้ที่ร้านพรเพ็ญ(ขาหมูเสวย เจ้าเก่า)มันนอนนิ่งๆ รอคนขายเอามีดมาปาดบางๆ โปะลงบนข้าวให้ลูกค้า ไอร้อนหน้าเตาพอจะช่วยให้เนื้อตัวผมเบาขึ้นจากความหนาวนอกร้านที่กัดกร่อนถึงกระดูก"ซื้อขาหมู 100 บาท ครับ" ผมบอกคนขายแกกำลังวุ่นวายอยู่กับงานขายตรงหน้า ลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาหนาตา แดดสายแหย่ตัวรอดตามช่องชายคา ผมคิดว่า เราน่าจะซื้อขาหมูขึ้นไปกินบนดอยหลวงเชียงดาว...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมเจอ สาม พัน โบก โดยบังเอิญ คุณป้าจากสองคอน รีสอร์ท แกบอกว่าให้ขับรถไปสัก 3 กิโลเมตร เลี้ยวซ้าย สุดสวนมะขามของอาจารย์เรืองประทิน นั่นแหละอาจารย์เรืองประทิน ชายร่างใหญ่ ผิวสีน้ำตาลไหม้ ผมหยักศกสีดำสนิท ทำให้แกดูขรึมๆ แต่รอยยิ้มที่ออกมาจากดวงตาเล็กๆ คู่นั้น บอกว่า แกเป็นคนมีไมตรี“นาย 2 คน มาจากที่ไหนกัน” แกทักด้วยน้ำเสียงแบบพ่อพิมพ์ภูธร“กรุงเทพฯ ครับ” เพื่อนผมบอก ก่อนจะเล่าที่มาที่ไปและมาที่นี่ได้ยังไง“โอ้ว นั่น คุณเดินลงไปสำรวจสิ” แกชี้ไปที่กลุ่มโขดหินเว้าแหว่ง ข้างหน้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทะเลแหวก ที่หาดนพรัตน์ธารา เสียงเครื่องเรือหางยาวออกจากฝั่ง พรายฟองทะเลสีขาวละเอียดแหวกออกเป็นสายตามความเร็วของเรือ ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ขอบฟ้ากับผืนน้ำจรดกันแทบเป็นเนื้อเดียวอาสาสมัครลงความเห็นว่า เราควรจะไปทะเลแหวกอุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-อ่าวพระนาง หมู่เกาะพีพี หรือ "หาดคลองแห้ง" ตามคำเรียกเดิมของคนพื้นถิ่น ด้วยเหตุผลง่ายๆ ทางภูมิศาสตร์ช่วงน้ำลง น้ำคลองซึ่งไหลลงมาจากภูเขาทางด้านเหนือจะแห้งขอด ทรายขาวละเอียดปนเปลือกหอยยาวเหยียดจะโผล่เหนือผืนน้ำ ทอดยาวลงทะเล ก่อนจะบรรจบกับเกาะเขาปากคลอง เข้ากันได้ดีกับทิวสนริมฝั่ง กลายเป็นภูมิทัศน์ชายหาดแปลกตาสำหรับนักท่องเที่ยว ไกลออกไป…