ดงนาทาม นอนกลางดาว ก้าวตามตะวัน ตอน ดอกไม้แห่งดงนาทาม

สายลมต้นฤดูหนาวกระหวัดวนบนยอดหญ้า เห็นเป็นริ้วๆ

เหนือผลาญหินแห่งดงนาทาม

ทุ่งดอกแดงอุบลสลับเหลืองพิมร บานสะพรั่ง

ถึงแม้จะดูแห้งแล้งแต่ในโลกของธรรมชาติกลับมอบชีวิตและความสมดุล

...

แมลงทับ ปีกแข็ง เลื่อมพราย เกาะอยู่กลางกลุ่มกระดุมเงินสลับสีน้ำเงินของดุสิตา

ทิพยเกษร สร้อยสุวรรณ ดอกดินและหยาดน้ำค้าง หยดหยาดความงามลงบนหินผา

ใครบางคนจ้องมองเอนอ้าบานบนลานหินอย่างไม่วางตา

...

เสียงเพลงจากสายลมหนาวเริ่มต้นบรรเลง ดอกดงนาทามเอนลู่ไปตามเงาของเวลา

ณ.ริมผา ดวงตะวันแสงแรกค่อยคลี่คลายสายหมอกสีขาวและกลุ่มควันเริ่มโชยสายจากหมู่บ้านริมโขง

โขงสีปูนขุ่นนิ่งสนิทอยู่กลางป่าผืนใหญ่ด้านตะวันออก

ใครจะไปเชื่อว่า โลกในธรรมชาติยิ่งใหญ่และงดงาม นับจากวันที่เราค้นพบไฟฟ้าและกิจวัตรแห่งชีวิตที่แปลกออกไป

...

ทุกๆ วัน เรามองสายน้ำผ่านทีวีจอแบนขนาด 44 นิ้ว

ทุกๆ วัน เราจับสายลมผ่านแอร์คอนดิชั่น

ทุกๆ วัน เราดมดอมดอกไม้ผ่านสเปรย์ปรับอากาศของแอมเวย์

และสัมผัสกลิ่นไอของโลกผ่านรายการดิสคัฟเวอรี่

กับความเชื่อที่ว่า แสงแดดทำให้เกิดมะเร็งผิวหนัง

เป็นเช่นนั้น ทุกๆ วัน ทุกๆ วัน ทุกๆ วัน

...

จนลืมไปว่า จุดกำเนิดของชีวิตอยู่กลางโลกแห่งธรรมชาติ

ไกลออกไปทางฝั่งตะวันตก บทเพลงของจักรวาลถูกบรรเลงบนเรียวนิ้วของนักวิทยาศาสตร์

เมื่อโลกแคบลง

แดงอุบลจะบานอยู่ในห้องแลป

แด่ดอกไม้แห่งดงนาทาม