ดงนาทาม นอนกลางดาว ก้าวตามตะวัน ตอน ณ ริมฝั่งตะวันออก

ยาวไกล สายน้ำสีขาวหายเข้าไปในขุนเขา โขดหินและทิวป่า ..

เหล่าผู้นิยมไพร ยังคงเดินทางไกล ,ยาวนาน จนเสียงหัวเราะกลายเป็นเสียงพึมพำ

“เพ่ ทามมายมันร้อนอย่างงี้” นายคนหนึ่งเอ่ย

“ป่าอิสานไม่เหมือนป่าภาคเหนือ” พี่ลม นายกท้องถิ่นเอ่ยอย่างนิ่มนวล ก่อนออกตัวอย่างเป็นทางการถึงความนิยมของนักท่องเที่ยวที่มักจะนิยมป่าแถบเหนือมากกว่า

นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักคิดถึงการเดินทางขึ้นเหนือ

....

ระหว่างทางเดินลงหุบ นักท่องไพรต้องเกร็งตัวเพื่อทรงตัวเอาไว้

,ใครคนหนึ่งเอ่ยติดตลก

“โอ้ เราจ่ายเงินเพื่อมาลำบากกันนะเนี่ย” ก่อนหัวเราะกับการหยอดมุขของตัวเอง

“นั่นสิ เพราะเราจ่ายเงินเพื่อความสบายมามากแล้วนะ” พี่ลมสำทับทิ้งท้าย

ใครคนนั้นยิ้ม

....

คุณรู้ไหม สำหรับชาวบ้าน ‘ป่า’ มีค่ามากกว่าเงินทองและเสื้อผ้า

....

ชายหนุ่มเด็ดใบส่องฟ้ามาขยี้แล้วสูดเอากลิ่นฉุน คลายวิงเวียน

....

“ชาวบ้านไม่ได้ต้องการเงินหรอกนะคุณกัน”

พี่ลมมักเรียกผมอย่างนั้น ,ผมมักเรียกแกว่าพี่

“สิ่งที่พวกเค้าต้องการ คือ อะไร” ผมนิ่งคิด รอคำตอบ

“ความเชื่อมั่นต่างหากที่พวกเขาต้องการ” พี่ลมมั่นใจในกังวานคำตอบ

!!!

ทัศนียภาพก่อนฟ้าสาง พระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครในสยามประเทศ

สายน้ำโขงในมุมมองต่างๆ