Skip to main content

ลิง เรียนรู้การมีชีวิตจากคน ,เราเป็นบรรพบุรุษของลิงผ่านสายใยของวิวัฒนาการ
ดวงตาใสแหน๋ว มองตรงมายังกล้วยและถั่วลิสงต้ม ,ไอติมปั่นสีแดงในมือเด็กน้อยถูกฉกไปดูดเลียคลายความร้อนจากอากาศยามเที่ยง ,ทั่วบริเวณพระปรางค์สามยอดแน่นขนัดไปด้วยนักท่องเที่ยวที่มาร่วมงานโต๊ะจีนลิงที่จัดเป็นประจำทุกๆ ปี


ลิงลังเล ระหว่างกล้วยสีเหลือง ถั่วต้มและไอติม
อาหารสีสันต่างๆ เรียงรายอยู่ในถาดอลูมิเนียมสะท้อนประกาย ,เป็นนัยว่า ล่อลิงลงมากินเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ป้อนอาหาร ,เสียงผู้จัดป่าวประกาศว่า "อย่ามุง เดี๋ยวลิงไม่ลงมากิน" ,ผู้ชมอดทนรอ ,พี่เบิ้มจ่าฝูงนำขบวนจ๋อลงทึ้งถาดอาหาร มันเลือกมังคุด บิเปลือก เล็มพูสีขาวฉ่ำ
โดยไม่ลังเล ตัวอื่นๆ รอท่าอยู่นานแล้ว ,ทั้งแก้วมังกร เงาะ สับปะรด พวงองุ่นม่วง มะยมเชื่อมเสียบไม้ ขนมชั้น ขนมถ้วยกับถั่วตัดหลากสีสัน
วันนี้ ไม่ต้องหาอาหารให้เมื่อยตุ้ม
....

วันธรรมดา บรรดาจ๋อศาลพระกาฬจะต้องหาอาหารเอง
แม่ค้าใจดีโยนถุงมันเชื่อมน้ำตาลหวานเสียดใส้ให้กินอย่างเอ็นดูปนเปกับความรู้สึกตัดรำคาญ
พ่อค้าหัวใสวางตุ๊กตายางจรเข้เอาไว้ที่หน้าร้าน ,เขาว่าลิงมันกลัว

เพื่อนทหารที่ลพบุรีเอ่ยถึงเหตุการณ์ลิงยกพวกตีกันริมทางรถไฟ
คะเนกันอย่างไม่เป็นทางการว่า มีลิงอาศัยอยู่บริเวณศาลพระกาฬและพระปรางค์สามยอดราวๆ 3,000 ตัว ไม่นับที่กำลังตั้งท้องและอุ้มลูกน้อยแนบอก

หมอเตย หมอลิงผู้คร่ำหวอด บอกว่า ลิงลพบุรีมี 4 กลุ่ม
กลุ่มโรงหนังมาลัยรามา ,กลุ่มศาลพระกาฬ ,กลุ่มตลาดสดมโนราห์ ,กลุ่มลิงตึกและมีแนวโน้มขยายเผ่าพันธุ์ลิงเป็นอีกหลายกลุ่มใน 1-2 ปี ข้างหน้า

หากไม่มีการจัดการที่ดี คนกับลิงจะต้องทำสงครามแย่งชิงดินแดนด้วยหนังสติ๊ก สายไฟฟ้า ตุ๊กตายางจรเข้ ไม้หน้าสามและอุบัติเหตุรถยนต์

"เราอยู่กันที่นี่มาตั้งครั้งบรรพบุรุษของเรา" จ๋ออุทธรณ์
.....

คนต้องการที่อยู่อาศัย ลิงต้องการที่อยู่อาศัย
คนต้องการอาหาร ลิงต้องการอาหาร
คนต้องการความรัก ลิงเช่นกัน
หากเราจะใส่ใจในฐานะเพื่อนร่วมโลก
งานโต๊ะจีนลิงลพบุรี ปีหน้า เราควรจะเพิ่มความรักลงในมื้ออาหาร
....

เด็กน้อยร้องไห้จ้า ลิงดูดเลียไอติมสีแดง สงครามเริ่มขึ้นแล้ว
!!!! 


องค์พระและลิงในพระปรางค์สามยอด บ้านที่อยู่อาศัยนมนาน จนกลายเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดในปัจจุบัน


พี่เบิ้ม จ่าฝูงของลิงพระปรางค์สามยอด รอจังหวะเข้าไปลิ้มรสอาหารในงานโต๊ะจีนลิง


อุ้มลูกน้อย วนไปวนมา บนฐานพระปรางค์ จ๋อน้อยก็ไม่หวั่นที่จะเกาะอกแม่เกาะเกี่ยวไปยังที่ต่างๆ โดยไม่กลัวร่วง



แก้วมังกรหวานฉ่ำ


เป๊ปซี่แก้กระหาย
 


หงอยคับเพ่



อื่อๆ ...ตัวอารัย อยู่ในเลนส์หว่า


หยิบกันซึ่งหน้าเชียวนะเพ่ ..คับ


 


พระปรางค์สามยอดจะเป็นเพียงพระปรางค์สามยอดเท่านั้น หากไม่มีลิงที่ชักชวนให้นักท่องเที่ยวเดินทางมา
ถึง 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ใบไม้ปลิดออกจากขั้ว กลายเป็นสีขาวกลางผืนป่าสีเขียว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
   ฮ่อมดง มองเห็นเป็นพุ่มๆ ริมทาง
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดงน้อยเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวมักจะหยุดค้างแรม มีห้องน้ำที่ทำด้วยไม้ไผ่สานใบตองตึงต่ออย่างหยาบๆ ในห้องขุดลึกเป็นโพรงราวๆ 3 เมตร ปากหลุมเป็น 4 เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 1x1 เมตร มีไม้พาดระหว่างปากหลุมให้นักท่องเที่ยวเข้าไปนั่งทำธุระทั้งหนักและเบานักเดินป่าสัก 10 คน มาถึงดงน้อยในเย็นวันนั้น อากาศขมุกขมัวทำให้เวลากลางวันสั้นกว่าเวลากลางคืน มืดสนิทภายใต้อ้อมกอดของขุนเขาและราวป่า ลูกหาบของคณะเดินป่าชุดนั้นเริ่มอุธทรณ์ เมื่อพวกเขาคิดว่า จะเดินไปอ่างสลุงในคืนนั้น เพื่อให้ทันดูทะเลหมอก“หากพวกคุณจะไป พวกคุณไปได้เลย ลูกหาบ(4 คน)จะพักที่นี่แล้วตามไปพรุ่งนี้”“อ่าว แล้วเราจะเอาอะไรกินคืนนี้” หนึ่งในนั้นเริ่ม…
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมยืนมอง ขาหมูอวบๆ สีน้ำตาลเข้มแช่อยู่ในน้ำพะโล้ที่ร้านพรเพ็ญ(ขาหมูเสวย เจ้าเก่า)มันนอนนิ่งๆ รอคนขายเอามีดมาปาดบางๆ โปะลงบนข้าวให้ลูกค้า ไอร้อนหน้าเตาพอจะช่วยให้เนื้อตัวผมเบาขึ้นจากความหนาวนอกร้านที่กัดกร่อนถึงกระดูก"ซื้อขาหมู 100 บาท ครับ" ผมบอกคนขายแกกำลังวุ่นวายอยู่กับงานขายตรงหน้า ลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาหนาตา แดดสายแหย่ตัวรอดตามช่องชายคา ผมคิดว่า เราน่าจะซื้อขาหมูขึ้นไปกินบนดอยหลวงเชียงดาว...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมเจอ สาม พัน โบก โดยบังเอิญ คุณป้าจากสองคอน รีสอร์ท แกบอกว่าให้ขับรถไปสัก 3 กิโลเมตร เลี้ยวซ้าย สุดสวนมะขามของอาจารย์เรืองประทิน นั่นแหละอาจารย์เรืองประทิน ชายร่างใหญ่ ผิวสีน้ำตาลไหม้ ผมหยักศกสีดำสนิท ทำให้แกดูขรึมๆ แต่รอยยิ้มที่ออกมาจากดวงตาเล็กๆ คู่นั้น บอกว่า แกเป็นคนมีไมตรี“นาย 2 คน มาจากที่ไหนกัน” แกทักด้วยน้ำเสียงแบบพ่อพิมพ์ภูธร“กรุงเทพฯ ครับ” เพื่อนผมบอก ก่อนจะเล่าที่มาที่ไปและมาที่นี่ได้ยังไง“โอ้ว นั่น คุณเดินลงไปสำรวจสิ” แกชี้ไปที่กลุ่มโขดหินเว้าแหว่ง ข้างหน้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทะเลแหวก ที่หาดนพรัตน์ธารา เสียงเครื่องเรือหางยาวออกจากฝั่ง พรายฟองทะเลสีขาวละเอียดแหวกออกเป็นสายตามความเร็วของเรือ ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ขอบฟ้ากับผืนน้ำจรดกันแทบเป็นเนื้อเดียวอาสาสมัครลงความเห็นว่า เราควรจะไปทะเลแหวกอุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-อ่าวพระนาง หมู่เกาะพีพี หรือ "หาดคลองแห้ง" ตามคำเรียกเดิมของคนพื้นถิ่น ด้วยเหตุผลง่ายๆ ทางภูมิศาสตร์ช่วงน้ำลง น้ำคลองซึ่งไหลลงมาจากภูเขาทางด้านเหนือจะแห้งขอด ทรายขาวละเอียดปนเปลือกหอยยาวเหยียดจะโผล่เหนือผืนน้ำ ทอดยาวลงทะเล ก่อนจะบรรจบกับเกาะเขาปากคลอง เข้ากันได้ดีกับทิวสนริมฝั่ง กลายเป็นภูมิทัศน์ชายหาดแปลกตาสำหรับนักท่องเที่ยว ไกลออกไป…