บ้านชื่นใจ ...การเดินทางของหัวใจ

ในวันที่บ้านชื่นใจเต็มไปด้วยสายหมอก ไอชื้นหนาก่อตัวเป็นหยดน้ำ เกาะตามร่องใบสีเขียวอ่อนของยอดหญ้า ... บนทางดิน ดอกปีบสีขาวร่วงเกลื่อนดินนุ่ม
\\/--break--\>
ความฝันระยิบระยับอยู่ในไอแดดสาย ...
บ้านชื่นใจ ความฝันง่ายๆ ของต้น ผู้รักในทุกๆ การเดินทางของเธอ
‘อยากมีบ้านและที่พักราคาสบายสำหรับนักเดินทาง'
เธอพูดถึงบ้านของเธอว่า "ที่นี่จะเป็นครอบครัวของนักเดินทาง"

กาแฟในถ้วยควันฉุย อ่อนหวาน ...
ต้น เจ้าของบ้านตื่นเช้าเสมอ (หากเมื่อคืนเธอไม่มีปาร์ตี้) หญิงสาวไม่ชอบกาแฟแต่เธอจะมีชุดน้ำชาที่พร้อมเผื่อแผ่ทุกคน

"ไง เมื่อคืนหลับสบายไม๊วะ" เธอเอ่ย เมื่อเห็นผมนั่งจิบกาแฟกลางแดด
"สบายอยู่แว้ว" ผมทะเล้น
"เจ้าม่อนอ่ะ" ผมพยักเพยิดไปทางรุ่นน้องที่กำลังหามุมถ่ายภาพ
"เออ ดี ขยันจริง ขยันจัง สบายเลยนะแก"
!!! 

มากกว่า 1 ปี ที่บ้านชื่นใจผ่านร้อนผ่านหนาวพร้อมกับความฝันของหญิงสาว--วันที่เธอตัดสินใจทำบ้าน ระหว่างหนทางของความฝันจนถึงจุดมุ่งหมาย คนส่วนใหญ่มักจะมองที่ผลของความสำเร็จมากกว่าเส้นทางที่ต้องฟันฝ่า
--จนลืม ความยากในการทำฝัน

"อีกหน่อยจะมีมุมหนังสือ"
"ขาย" ผมเลิกคิ้ว
"เปล๊า เป็นมุมสำหรับเด็กที่นี่" เธอหมายถึง เด็กๆ ลูกแรงงานชาวพม่าในอำเภอสังขละบุรี
"จริงดิ จะอ่านออกเปล่าวะ" ผมถามง่ายๆ มากกว่าอยากจะได้รับคำตอบจริงจัง
เช้าๆ แบบนี้ไม่ควรจริงจัง อย่างน้อยผมก็คิดแบบนั้น
!!!

แดดสายละลายหมอกสีขาวอย่างไม่ไยดี ... นักเดินทางสาวสามคนเริ่มต้นวันด้วยเบียร์ขวดเล็กที่หิ้วมาจากเซเว่น อีเลฟเว่นแถวตลาดสังขละบุรี     -- ร้านกาแฟชื่นใจไม่ขายเบียร์ .. เธอไม่ต้องการความวุ่นวายมากไปกว่าอารมณ์ละเมียดของชาและกาแฟกลิ่นกรุ่น --แต่บางอารมณ์ต้นอนุญาตให้แอลกอฮอร์ดูดซึมเข้าร่างกายได้ตามสมควร

ในสายตาของนักลงทุน ...บ้านชื่นใจ สามารถทำเงินได้มากกว่านี้
ในสายตาของต้น ... บ้านชื่นใจเป็นที่พักของจิตวิญญาณ
ระหว่างการเดินทาง ณ สุดถนน... บ้านชื่นใจ--รอเธออยู่ที่เดิม เสมอ
ผมไม่รู้  -- เราต่างเป็นผู้เลือกเส้นทางและความฝันเป็นสิ่งที่สุดท้ายที่เราควรจะสูญเสียมันไป
บ้านชื่นใจซ่อนตัวอยู่ภายในหมอกสีขาว
!!!

สวัสดีปีใหม่ครับ