Skip to main content

ทิศทางการเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวที่สะเปะสะปะทำให้ชาวบ้านหลายคนทิ้งชีวิตเรือกสวนไร่นา หันมาเป็นผู้ประกอบการอย่างไร้ทิศทาง ไร้การจัดการ ไร้ความคิด ในสังคมมือใครยาวสาวได้สาวเอาที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตน

การทำงานในฐานะประธานชมรมฯ เป้าหมายสูงสุดของเรา คือ?

การทำงานเรื่องสิ่งแวดล้อมไร้จุดสิ้นสุด เราไม่อาจจะคาดหวังเป้าหมายได้ในระยะเวลาอันใกล้ ประเด็นของผม คือ การทำงานเรื่องสิ่งแวดล้อมต้องไม่คาดหวัง เราจะทำไปเรื่อยๆ


สิ่งที่เราต้องการ คือ เพื่อน เครือข่ายและคนที่มองไปในทิศทางเดียวกับเรา โดยหวังว่า พวกเขาจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการทำงาน


เราเชื่อว่า การทำงานของเราจะทำให้คนเปลี่ยนพฤติกรรม

อย่างน้อย ลูกค้าของพี่เคน บอกว่า รู้สึกดีและจะกลับไปทำที่สงขลาบ้านเกิดของตัวเอง

อย่างน้อย ลูกค้าคนหนึ่ง บอกว่า เขาไม่โยนห่อขนมออกทางหน้าต่างรถอีกต่อไป
อย่างน้อย ลูกค้าคนหนึ่งเก็บเปลือกส้มใส่กระเป๋ากางเกงไว้แล้วค่อยเอาไปทิ้งถังขยะในภายหลัง

เขาเดินหน้าทำในสิ่งที่เขาคิด

แต่ไม่วาย พี่เคนกลับถูกมองจากสังคมว่าจะเล่นการเมืองหรือเปล่า

หรือมันบ้าหรือเปล่าวะ
!!!
บ้าก็บ้า เขาตอบตัวเองเช่นนั้น ...และในมุมกลับ เขาเชื่อว่า มีคนอีกหลายคนที่พร้อมจะบ้ากับเขา


เขาบอกลูกน้องของเขาว่า
ใครจะทำกับเราหรือไม่ เราจะไม่ต่อว่าเขา แต่เราต้องทำจะกี่ปีเราก็จะทำ เราจะไม่หยุด จนกว่าทุกคนจะหันมาทำกับเรา

JUST DO iT
พี่เคนหวังว่า สายน้ำทุกสายจะสะอาดด้วยหัวใจของคน


การทำงานของชมรมฯ ขยายไปยังกลุ่มเด็ก พี่เคนนำเด็กมาเรียนรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม ทั้งวาดรูปและการเขียนเรียงความ ให้ทุนการศึกษาสำหรับเด็กที่ทำหน้าที่เพื่อประโยชน์สาธารณะ


แต่งแต้ม ผ้าสีขาว ด้วยจิตอาสา

เขาเชื่อว่า คนเราไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่ย่ำแย่ ทุกคนล้วนใช้ประโยชน์จากสายน้ำและหากเราดูแลรักษา
ธรรมชาติจะรักเรา

สิ่งสุดท้ายกับสิ่งที่เลือก

ผมไม่คิดจะเล่นการเมือง ผมแค่อยากทำเพื่อคนอื่นเท่านั้น
แต่ต้องช่วยกัน ผมไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพียงตัวคนเดียว

บนรอยยิ้มของชายหนุ่ม คือ มิตรภาพของคำว่า เพื่อน


ลูกผู้ชาย-สายน้ำเข็ก
!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ใบไม้ปลิดออกจากขั้ว กลายเป็นสีขาวกลางผืนป่าสีเขียว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
   ฮ่อมดง มองเห็นเป็นพุ่มๆ ริมทาง
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดงน้อยเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวมักจะหยุดค้างแรม มีห้องน้ำที่ทำด้วยไม้ไผ่สานใบตองตึงต่ออย่างหยาบๆ ในห้องขุดลึกเป็นโพรงราวๆ 3 เมตร ปากหลุมเป็น 4 เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 1x1 เมตร มีไม้พาดระหว่างปากหลุมให้นักท่องเที่ยวเข้าไปนั่งทำธุระทั้งหนักและเบานักเดินป่าสัก 10 คน มาถึงดงน้อยในเย็นวันนั้น อากาศขมุกขมัวทำให้เวลากลางวันสั้นกว่าเวลากลางคืน มืดสนิทภายใต้อ้อมกอดของขุนเขาและราวป่า ลูกหาบของคณะเดินป่าชุดนั้นเริ่มอุธทรณ์ เมื่อพวกเขาคิดว่า จะเดินไปอ่างสลุงในคืนนั้น เพื่อให้ทันดูทะเลหมอก“หากพวกคุณจะไป พวกคุณไปได้เลย ลูกหาบ(4 คน)จะพักที่นี่แล้วตามไปพรุ่งนี้”“อ่าว แล้วเราจะเอาอะไรกินคืนนี้” หนึ่งในนั้นเริ่ม…
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมยืนมอง ขาหมูอวบๆ สีน้ำตาลเข้มแช่อยู่ในน้ำพะโล้ที่ร้านพรเพ็ญ(ขาหมูเสวย เจ้าเก่า)มันนอนนิ่งๆ รอคนขายเอามีดมาปาดบางๆ โปะลงบนข้าวให้ลูกค้า ไอร้อนหน้าเตาพอจะช่วยให้เนื้อตัวผมเบาขึ้นจากความหนาวนอกร้านที่กัดกร่อนถึงกระดูก"ซื้อขาหมู 100 บาท ครับ" ผมบอกคนขายแกกำลังวุ่นวายอยู่กับงานขายตรงหน้า ลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาหนาตา แดดสายแหย่ตัวรอดตามช่องชายคา ผมคิดว่า เราน่าจะซื้อขาหมูขึ้นไปกินบนดอยหลวงเชียงดาว...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมเจอ สาม พัน โบก โดยบังเอิญ คุณป้าจากสองคอน รีสอร์ท แกบอกว่าให้ขับรถไปสัก 3 กิโลเมตร เลี้ยวซ้าย สุดสวนมะขามของอาจารย์เรืองประทิน นั่นแหละอาจารย์เรืองประทิน ชายร่างใหญ่ ผิวสีน้ำตาลไหม้ ผมหยักศกสีดำสนิท ทำให้แกดูขรึมๆ แต่รอยยิ้มที่ออกมาจากดวงตาเล็กๆ คู่นั้น บอกว่า แกเป็นคนมีไมตรี“นาย 2 คน มาจากที่ไหนกัน” แกทักด้วยน้ำเสียงแบบพ่อพิมพ์ภูธร“กรุงเทพฯ ครับ” เพื่อนผมบอก ก่อนจะเล่าที่มาที่ไปและมาที่นี่ได้ยังไง“โอ้ว นั่น คุณเดินลงไปสำรวจสิ” แกชี้ไปที่กลุ่มโขดหินเว้าแหว่ง ข้างหน้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทะเลแหวก ที่หาดนพรัตน์ธารา เสียงเครื่องเรือหางยาวออกจากฝั่ง พรายฟองทะเลสีขาวละเอียดแหวกออกเป็นสายตามความเร็วของเรือ ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ขอบฟ้ากับผืนน้ำจรดกันแทบเป็นเนื้อเดียวอาสาสมัครลงความเห็นว่า เราควรจะไปทะเลแหวกอุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-อ่าวพระนาง หมู่เกาะพีพี หรือ "หาดคลองแห้ง" ตามคำเรียกเดิมของคนพื้นถิ่น ด้วยเหตุผลง่ายๆ ทางภูมิศาสตร์ช่วงน้ำลง น้ำคลองซึ่งไหลลงมาจากภูเขาทางด้านเหนือจะแห้งขอด ทรายขาวละเอียดปนเปลือกหอยยาวเหยียดจะโผล่เหนือผืนน้ำ ทอดยาวลงทะเล ก่อนจะบรรจบกับเกาะเขาปากคลอง เข้ากันได้ดีกับทิวสนริมฝั่ง กลายเป็นภูมิทัศน์ชายหาดแปลกตาสำหรับนักท่องเที่ยว ไกลออกไป…