Skip to main content

-1-

การได้รับรู้ข้อมูลจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ตลอดจนเข้าไปข้องเกี่ยวกับวงการตำรวจ-ยาบ้าเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่สำหรับผม ไม่คิดฝันว่าชีวิตที่หมกมุ่นอยู่แต่กับหนังสือและการคิดประเด็นทางนามธรรมอะไรไปเรื่อยเปื่อยจะได้พบพานประสบการณ์ชีวิตอีกด้านหนึ่ง ที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

ด้วยวัยที่เพิ่มขึ้น ผมก็เช่นเดียวกับหลาย ๆ คนที่มองเรื่องยาเสพติดด้วยสายตาวิตกกังวล แลเห็นมันเป็นปิศาจที่นำความเลวร้ายเดือดร้อนมาสู่ชีวิต เป็นเหมือนมะเร็งที่คอยบั่นทอนสภาพร่างกายและจิตใจของคนที่ตกเป็นเหยื่อ (มันชวนให้นึกถึงนโยบายปราบปรามยาเสพติดของรัฐบาลทักษิณเสียจริง ๆ!)

ต่างไปจากเมื่อก่อนที่มองเรื่องนี้อีกแบบหนึ่ง ก่อนหน้านี้ ผมมองว่าโลกของการเสพยาเสพติดคือการปลดปล่อยตนเองจากกฏระเบียบน่ารำคาญของสังคมที่เข้าไปยุ่มย่ามวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัว

ก่อนหน้านี้ ผมมองว่าเป็นเรื่องของปัจเจกบุคคลแต่ละคนที่จะเสพยาเสพติด (ชนิดใดก็แล้วแต่) หรือแสวงหาประสบการณ์สุดขั้วอันเป็นความสุขหรือความทุกข์ส่วนตนที่สังคมไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยว

ก่อนหน้านี้ ผมมองว่าการเสพยาเสพติดเป็นวิธีการในการตอบโต้กับค่านิยมกระแสหลัก เป็นการกบฎเล็ก ๆ ต่อระเบียบข้อบังคับของสังคมที่ปัจเจกชนและเสรีชนกลืนไม่ลง คือการหาความสุขที่หาไม่ได้จากสังคมที่รกรุงรังด้วย “ศีลธรรม”  

ทัศนะแบบนี้จางคลายกระทั่งแปรเปลี่ยนไปเมื่อวัยเพิ่มขึ้น หรือเมื่อต้องรับผิดชอบต่อชีวิตของคนอื่น ผมย้อนกลับไปมองตนเองผ่านการเปลี่ยนแปลงความคิดแล้วก็เข้าใจถึงสัจธรรมของชีวิตบางประการ...

-2-

ไม่กี่วันก่อน ผมได้รับฟัง “เรื่องสั้น” เกี่ยวกับตำรวจและยาบ้าอีกเรื่องหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงความไร้เกียรติของวงการตำรวจสมกับคำร่ำลือ พฤติกรรมของตำรวจที่ชอบหากินกับซากฟอนเฟะของสังคมเป็นตัวบ่งชี้ให้เห็นถึงความเสื่อมทราม ตกต่ำ ขาดความน่านับถือในวิชาชีพตำรวจจนยากจะกู้คืน

(หลายคนจึงบอกว่ามีลูกมีหลานอย่าให้เป็นตำรวจ หรือบางคนอยากเป็นตำรวจเพราะสามารถใช้อำนาจหาเงินพิเศษนอกเหนือไปจากเงินเดือนได้ง่าย แต่ไม่มีใครอยากเป็นตำรวจเพราะเห็นว่าอาชีพนี้ทำประโยชน์ให้กับสังคม)

ญาติของเด็กคนหนึ่งเล่าว่าประมาณเที่ยงคืนของคืนหนึ่ง ตำรวจหลายนายเข้ามาถามหาเด็กที่ขายยาบ้าจนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งซอย

“ไม่ทราบ” ญาติของเด็กคนนั้นตอบเมื่อตำรวจถามว่าเด็กอยู่ไหน
ญาติโทรศัพท์ไปบอกเด็กที่รวมกลุ่มกันอยู่หลังบ้าน บอกว่าตำรวจมา ให้อยู่กันเงียบ ๆ อย่าออกมา

หลังจากสำรวจอย่างหยาบ ๆ ถามใครหลายคนและไม่เห็นวี่แววของเด็กคนที่ต้องการแล้ว ตำรวจจึงหันหลังกลับ แต่บางครั้ง คนเราเมื่อถึงคราวซวย โชคชะตาก็จะดลบันดาลให้พบกับความซวยเข้าจนได้

จังหวะนั้นเอง เด็กคนหนึ่งก็เดินออกมาจากหลังบ้านที่ซุกซ่อนตัวกันอยู่เพื่อมาดูว่าตำรวจกลับกันหรือยัง

ตำรวจเห็นพอดีตอนที่เด็กเดินกลับไปที่ซ่องสุมกันอยู่หลังบ้านแล้วก็วิ่งตามเข้าไป ญาติพยายามโทรศัพท์บอกให้เด็กวิ่งหนี แต่ไม่ทันแล้ว ตำรวจกรูกันเข้าไปจับเด็กไว้ได้ทั้งหมด 5 คน หลายคนมียาบ้าอยู่ในตัว

เด็กคนหนึ่งทำไม่รู้ไม่ชี้ บอกว่า “อะไรอะพี่ ผมไม่รู้เรื่อง พี่คุยกับแม่ผมป่าว”

ตำรวจตบหน้าเด็กคนนั้นทันทีที่พูดจบ เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เด็กคนนั้นเงียบ อึ้ง นึกไม่ถึงว่าจะได้รับตอบโต้แบบนี้ ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้ เพื่อนรุ่นเดียวกันไม่มีใครกล้าเล่นกับเขา แม้กระทั่งเด็กรุ่นพี่ก็ยังไม่กล้า
อีกคนหนึ่งหน้าเสีย ตกใจจนเกือบจะร้องไห้ เขาไม่คิดว่าความคึกคะนองไปตามประสาจะได้รับผลที่น่ากลัวแบบนี้ ตำรวจน่ากลัวกว่าที่เขาคิดมากนัก ดูเหมือนเป็นปิศาจในเครื่องแบบสีกากีที่พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง

ส่วนตัวหัวหน้าแก๊ง คนที่ตำรวจตามล่าตัวอยู่ในอาการสะลึมสะลือด้วยฤทธิ์ยาบ้า เขาได้แต่ส่ายหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรงเมื่อตำรวจถาม อย่างไรก็ตาม เมื่อโดนตบไปฉาด สองฉาด สติสัมปชัญญะก็ดูเหมือนจะกลับคืนมา

ตำรวจค้นตัวเขาพบยาบ้า 60 เม็ดและเงินพันกว่าบาท ตำรวจบอกเขาว่าจะลงบันทึกว่าพบยาบ้าเพียง 30 เม็ดและไม่พบเงิน เขาจะยอมรับไหม?

แน่นอนเด็กคนนั้นยอมรับเพราะคิดว่า  30 เม็ดโทษก็คงจะน้อยกว่า 60 เม็ด

สรุปแล้วตำรวจเอายาบ้าเป็นของตัวเอง 30 เม็ดและริบเงินเด็กเข้ากระเป๋าตัวเองอีกพันกว่าบาท! ช่างเป็นเรื่องที่น่าสมเพชเวทนาอาชีพตำรวจที่รายได้ไม่พอกินจนต้องหาลำไพ่พิเศษด้วยการริบเงินบาปของเด็กมาเป็นของตัวเอง

จากพฤติกรรมของตำรวจ ทำให้ผมได้ข้อคิดว่าการจะกำจัดยาเสพติดให้หมดไปจากสังคมไทยจำต้องปฏิรูประบบการทำงานของตำรวจด้วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการยัดยาบ้า กระบวนการสืบสวนสอบสวนหรือตลอดจนการทำตัวเป็นโจรหรือเป็นผู้จำหน่ายเสียเองฯลฯ  เพราะตำรวจเป็นส่วนหนึ่งของวงจรที่ทำให้ยาเสพติดไหลเวียนอยู่ในสังคม .
                               

บล็อกของ เมธัส บัวชุม

เมธัส บัวชุม
มหาชนสีแดงยื่นบันไดแห่งการยุบสภาให้นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ปีนลงมาอย่างง่าย ๆ ชนิดที่บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น แต่ไม่เป็นผลอะไร ด้วยโมหะจริต นายอภิสิทธิ์  เวชชาชีวะ ดึงดันจะอยู่ในตำแหน่งต่อไปแม้ว่าจะต้องทำอะไรที่เสียเกียรติความเป็นผู้นำไปมากก็ตาม
เมธัส บัวชุม
การเคลื่อนพลของคนเสื้อแดงทั้งแผ่นดินน่าตื่นตาตื่นใจและอลังการสมการรอคอย แม้ว่าการมาทางเรือจะผิดจากความคาดหวังอยู่มากก็ตาม ผมยืนรอชมขบวนเรือของคนเสื้อแดงบนสะพานกรุงธนนานกว่า 3 ชั่วโมงพร้อมกับแดงคนอื่น ๆ เต็มสะพาน โบกไม้โบกมือ ไชโยโห่ร้องกับคนเสื้อแดงที่ขับรถผ่านไปมา
เมธัส บัวชุม
แม้ผลการตัดสินคดียึดทรัพย์เป็นสิ่งที่คาดการณ์ได้อยู่แล้ว แต่คนเสื้อแดงหลายคนยังรู้สึกเจ็บปวด บางคนถึงขั้นหลั่งน้ำตาทั้งที่เงินนั้นไม่ใช่เงินของตนเอง พวกอำมาตย์ พรรคประชาธิปัตย์และคนเสื้อเหลืองไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่าที่คนเสื้อแดงหลั่งน้ำตานั้นไม่ใช่เพราะเสียดายเงินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ  ชินวัตร ที่ถูกยึดไปอย่างไม่เป็นธรรม แต่เป็นเพราะรู้สึกเจ็บปวดที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เมื่อเห็นความอยุติธรรมบังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาครั้งแล้วครั้งเล่า
เมธัส บัวชุม
ไม่ว่าผลการตัดสินคดียึดทรัพย์ (ปล้นทรัพย์อย่างถูกกฎหมาย) ที่มากที่สุดในประวัติศาสตร์ ของอดีตนายก ฯ ทักษิณ ชินวัตร จะออกมาเป็นอย่างไร การลุกฮือของคนเสื้อแดงก็ยังคงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เสื้อแดงจำนวนไม่น้อยอาจไม่ได้ยี่หระเลยกับทรัพย์สินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ ชินวัตรเพราะนั่นเป็นราคาที่อดีตนายก ฯ ต้องจ่ายสำหรับการต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตย หลายคนจะได้เรียนรู้ว่าประชาธิปไตยนั้นถ้าไม่จ่ายด้วยเลือดและชีวิตก็ต้องจ่ายด้วยทรัพย์สินแสนแพง
เมธัส บัวชุม
 เมื่อความขัดแย้งระหว่างฝักฝ่ายต่าง ๆ เขม็งเกลียวแน่นใกล้ถึงจุดวิกฤติ ข่าวเกี่ยวกับการทำรัฐประหารก็ลอยมาจากทางโน้นทางนี้เป็นระยะ น่าเชื่อบ้าง ไม่น่าเชื่อบ้าง ราวกับว่ารัฐประหารเป็นทางออกเดียวในการจัดการปัญหา
เมธัส บัวชุม
การเข้าครอบครองที่ดินบนเขายายเที่ยงอย่างผิดกฏหมายขององคมนตรีคุณธรรมสูงอย่างสุรยุทธ์ จุลานนท์ นั้นไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแม้แต่น้อย ไม่ใช่ข้อค้นพบที่น่าตื่นเต้น ไม่ใช่ความลับที่น้อยคนรู้ ชาวบ้านร้านตลาดในบริเวณนั้นต่างก็รู้กันเป็นอย่างดีว่าวิลล่าสวยงามบนเขายายเที่ยงนั้นเป็นของใคร
เมธัส บัวชุม
ผมค่อนข้างแปลกใจที่สังคมไทยยังไม่เกิดสงครามกลางเมืองขึ้น ว่าที่จริงสงกรานต์เลือดเมื่อปีกลายที่ผ่านมา เป็นโอกาสเหมาะไม่น้อยสำหรับการเกิดสงครามกลางเมืองซึ่งอาจจะจบลงด้วยการทำลายพลังประชาชนรากหญ้าและคนชั้นกลางฝ่ายก้าวหน้าลงอย่างย่อยยับ จนยากที่จะฟื้นกลับคืนมาใหม่ หรืออาจเป็นไปในทางกลับกันก็ได้หากประชาชนได้รับชัยชนะคือระบอบประชาธิปไตยจะขยับไปข้างหน้าอย่างก้าวกระโดด อำนาจของอำมาตย์จะถูกจำกัดวง พรรคประชาธิปัตย์ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด?
เมธัส บัวชุม
-1- ฉันมีวิธีเผชิญหน้ากับอาการนอนไม่หลับด้วยการนอนลืมตาอยู่ในความมืด พยายามไม่คิดอะไร แต่ดวงความคิดของฉันก็ไหลลอยไปสู่เรื่องนั้นเรื่องนี้ หวนรำลึกไปถึงสถานที่และผู้คนที่ฉันเคยพานพบประหนึ่งว่าฉันเพิ่งจากผู้คนและสถานที่เหล่านั้นมา
เมธัส บัวชุม
เรื่องราวในชีวิตของคนเราสามารถนำมาเขียนแต่งเป็นนิยายได้ทั้งนั้น โดยการใส่พล็อตหรือท้องเรื่องเข้าไป ตีความให้ดูน่าสนใจ แล้วเสาะหา(สร้าง)ข้อมูลเพื่อยัดลงไปในพล็อตที่วางไว้โดยอาจหยิบเพียงบางช่วงบางตอนของชีวิตก็ได้
เมธัส บัวชุม
คงไม่เป็นเรื่องน่าประหลาดใจแต่ประการใดที่เราได้เห็นปัญญาชนสยาม ปัญญาชนสาธารณะอย่างสุลักษณ์ ศิวรักษ์ ไปออกโทรทัศน์ของทาง ASTV “รายการรู้ทันประเทศไทย” ที่มีเจิมศักดิ์ ปิ่นทอง นักวิชาการผู้หากินกับวาทกรรม “ชาวบ้าน” มายาวนาน งนี้เพราะหลายคนซึ้งแน่แก่ใจแล้วว่าบั้นปลายชีวิตของสุลักษณ์ ศิวรักษ์ ผู้หลงตนนั้นโน้มเอียงไปทางเผด็จการ หรือไปทางศักดินามากเสียยิ่งกว่าจะยืนข้างชาวบ้านอย่างที่เขาพร่ำพูดถึงเสมอ
เมธัส บัวชุม
หากผมบอกว่าชาตินิยมเป็นแนวคิดที่ใช้ไม่ได้แล้ว บางคนคงโต้แย้ง ผมจึงต้องเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ให้กว้าง ๆ ว่า ชาตินิยมเป็นแนวคิดที่ไม่เพียงพอสำหรับการทำความเข้าใจความเป็นไปของสังคมการเมืองในโลกปัจจุบัน ไม่เพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าความหมายและรู้เท่าทันความเปลี่ยนแปลง
เมธัส บัวชุม
รถไฟไทยเป็นอย่างที่เป็นอยู่มานาน โดยแทบไม่มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรเลยตั้งแต่เริ่มสร้างในสมัยรัชกาลที่ 5 ทั้งนี้เพราะความเสื่อมโทรมของรถไฟให้ประโยชน์แก่คนหลายกลุ่ม รวมทั้งสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจแห่งประเทศไทย ดังนั้นแนวคิดใด ๆ ก็ตามที่จะทำให้รถไฟเปลี่ยนไปจึงถูกต่อต้านแม้จะมีผลการวิเคราะห์วิจัยรองรับอยู่จำนวนมาก