หาใช่เพราะเราอ่อนแอ

จริงอยู่ความอ่อนหัด อาจทำให้

โลกของใครบางคนดูย่ำแย่

หากมิใช่เพราะเรานั้นอ่อนแอ

อาจดูเหมือนความพ่ายแพ้ แต่ใช่นาน

โลกกวาดความหวังมาเท่าไหร่

เราก็รู้ ดำรงอยู่ใช่ไหม?นั่นให้พ้นผ่าน

วางความฝันไว้ในที่กาลนาน

ค่อยค่อยทะยานไม่นานเกิน

เพียงอย่าไหวหวาดความจริงที่เจ็บปวด

โลกข้างนอกอาจเข็มงวดกว่าสรรเสริญ

คำด่าทออาจมากมายในทางเดิน

หัวใจอย่าห่างเหินในคิดนึก

คนก่อนหน้าเขียนประวัติศาสตร์มากี่ครั้ง

อีกกี่คนข้างหลังที่ทยอยมาร่วมศึก

โลกกวาดเขาไปกี่คราในบันทึก

บอกเราไหม?ในรู้สึกของข้างใน

เคลื่อนหวัง เคลื่อนฝัน ไปฟันฝ่า

แม้โลกยังเร่งล้างล่าเถิดเคลื่อนไหว

อีกไม่นานจนเกินไป

ความฝันที่ลิบไกลจะใกล้เอง

..................

ปราชญ์ อันดามัน