ย่ำไปเถอะท่าน
ย่ำไปเถอะท่าน
บนซากศพของกันและกัน
ดื่มเลือดกันคนละจอก
พยุงหัวใจขึ้นมาเพื่อเต้นไหวไปในสงคราม
เก็บหลอมกองกระดูกเพื่อนของเรา
เคี่ยวให้เป็นไอร้อนของควันเพลิง
ปล่อยมันสู่ฟ้าอากาศ
ให้เป็นเม็ดฝน เชื้อปุ๋ยแห่งความเกลียดชัง
กลั่นลงเป็นสายน้ำแห่งลำธาร
เพื่อซับซึมสู่ลูกหลานของเรา
ย่ำไปเถอะท่าน
อย่าได้แหงนมองหาเทวฑูตใดจากสรวงสวรรค์
เปลี่ยนประเทศของเราให้อยู่ในสมรภูมิไม่รู้จบ
เขียนประวัติศาสตร์อันมดเท็จของเรา
เพื่อบูชาต่อซาตานสงคราม
ปราชญ์ อันดามัน
บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา
เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม
บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน
เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน
ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย
ใครกี่คนจะต้องตาย
ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์
ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า
เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง
รับไม้ผลัดมือส่งความชัง