หลายครั้งในการสนทนาถึงนิยายกำลังภายใน มีหลายเรื่องในใจผู้คนที่กล่าวถึงและวิพากษ์วิจารณ์กันตามความชอบของตน นั่นเป็นธรรมดาอย่างยิ่ง
อุ้ยเสี่ยวป้อ อาจไม่ได้ฮือฮามากนัก(มั้ง)ในการสนทนาของผู้คน แต่ในการวิจารณ์หลายหนที่พบในหนังสือของเซียนนิยายจีนทั้งหลาย ต่างก็ยกย่องเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้ออยู่ไม่น้อย ในประเด็นที่ว่าด้วยมิตร หลายคนไม่ชอบอุ้ยเสี่ยวป้อ เพราะกะล่อน เจ้าชู้ แต่คุณธรรมของอุ้ยเสี่ยวป้อที่สำคัญก็คือ เขามีความรักต่อทุกคน
เบื้องแรกเขากราบประมุขพรรคฟ้าดิน (ใช่ชื่อพรรคนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจครับ) เป็นอาจารย์ เขาก็มีความภักดีอย่างยิ่งต่ออาจารย์ เมื่อเข้าวังกลายเป็นพระสหายของฮ่องเต้ชิง เขาก็ภักดีต่อฮ่องเต้ หลายครั้งหลายสถานการณ์ มันดูเหมือนเขาเป็นคนกะล่อน นกสองหัว อะไรก็ว่าไป แต่ในทุกสถานการณ์นั้นเมื่ออุ้ยเสี่ยวป้อร่วมอยู่ด้วย เขาก็ช่วยทั้งสองฝ่าย เมื่ออาจารย์ลำบากเขาก็ช่วยอาจารย์ เมื่อพรรคของอาจารย์จะลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ เขาก็ช่วยอ่องเต้ ว่ากันว่า นั่นเพราะเขาไม่ได้เอาความคิดทางการเมืองมาเป็นฐาน แต่เขาช่วยเพราะ ทั้งอาจารย์ และฮ่องเต้ต่างก็เป็นมหามิตรของเขาเช่นเดียวกัน
เรื่องเล่าหนึ่งในทางพุทธศาสนาว่า เมื่อเราอาศัยร่มเงาของต้นไม้ต้นไหน เราก็ไม่อาจริดรานตัดกิ่งก้าน หรือต้นไม้ต้นนั้น เพราะพระพุทธองค์ตรัสว่า ผู้ใดประทุษร้ายมิตรเป็นคนเลวทราม
นี่เอง คือคุณธรรมของอุ้ยเสี่ยวป้อ กระนั้นหากจะบอกว่าอุ้ยเสี่ยวป้อช่วยเหลือมิตรทั้งสองฝ่ายซึ่งเป็นศัตรูโดยไม่สนใจการเมือง นั่นก็คงไม่ถูกนัก (เพราะเท่าที่จำได้จากการอ่านมานานแล้ว) อุ้ยเสี่ยวป้อก็มีความคิดความเชื่อในเรื่องการเมืองในแบบของตัวเอง
ดูเหมือนนิยายกำลังภายในหลายเรื่องก็พูดถึงเรื่องกัลยาณมิตรเช่นเดียวกัน ว่าอันที่จริงแล้ว คนที่จะประสบผลสำเร็จในชีวิตด้วยตัวเองคนเดียวนั้นยากยิ่งนัก ก๊วยเจ๋ง เพราะได้เจ็ดประหลาดกังหนำ และนักพรตช้วนจินก่าเกื้อหนุนจึงได้กลายเป็นวีรบุรุษ และด้วยบุคลิกที่ซื่อ จริงใจ ทำให้ได้รับความช่วยเหลือจากหลายคน และเขาก็ใช้ชีวิตตามอุดมคติที่ดำรงอยู่เพื่อผู้อื่น โคว่จง และฉีจื่อหลิง แม้อุดมคติในการดำเนินชีวิตต่างกัน แต่ความเป็นพี่น้องก็ทำให้ทั้งสองเกื้อหนุนกันเสมอทั้งยามสุข ยามทุกข์ และความจริงใจ การช่วยเหลือที่เผื่อแผ่ไปถึงผู้คน พวกเขาจึงมีคนที่คอยเกื้อหนุน กระทั่งขี้เมาอย่างเหล็งฮู้ชงก็ยังได้รับเมตตาจากเหล่าผู้อาวุโสในยุทธจักร ทั้งเส้าหลินและบู๊ตึ้ง
เช่นนี้เอง อุ้ยเสี่ยวป้อที่ดูบุคลิกกะล่อน ฉลาดหลักแหลม แต่กลับมิตร เขากลับภักดีอย่างจริงใจและอย่างเสมอเหมือน นี่เป็นคุณธรรมที่ทำให้คนได้รับความเมตตาจากผู้คน และขณะเดียวกันก็สามารถเกื้อหนุนมิตรด้วยเช่นเดียวกัน