มองดูชีวิต...ใช่สินะ ในสังคมเมืองใหญ่ที่เราได้เข้าไปข้องเกี่ยวอยู่เนืองๆ ผู้คนทั้งหลายในกาลเวลาสมัยปัจจุบัน ไม่มากก็น้อยล้วนแต่ต้องเกี่ยวข้องกับเมืองใหญ่กันทั้งนั้น ระหว่างเมืองกับชนบทแยกกันไม่ได้เสียแล้ว... ภาระหน้างานก็เปลี่ยนแปลงรูปแบบไปหมด สังคม การศึกษาต่างสอนให้เราเห็นแก่ตัว ว่าก็คือสอนให้เราแข่งขัน สอนว่าเราต้องขึ้นมาเป็นที่หนึ่ง สอนว่าเราต้องประสบผลสำเร็จในการงาน อันแปลว่าตำแหน่งที่สูงขึ้น และเงินเดือนเยอะๆ และเยอะขึ้นเรื่อยๆ บ้านหลังโตๆ และรถยนต์คันใหญ่ นี่คือเป้าหมายของผู้คนทั้งหมาย เกิดมาบนวิถีอันนี้ เรียนรู้เติบโต บนวิถีอันเดียวกันนี้ และพวกเขาก็ก้าวเดินต่อไป
\\/--break--\>
เห็นคนหลายคน แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคน....ทำงานหนัก เราได้นั่งสนทนากับเขาเหล่านั้นอยู่บ้าง เรื่องความคิดความฝัน พวกเขามีบ้าน พวกเขามีเงิน และพวกเขาทำงานหนัก แล้วเขาก็บอกว่าคนที่ยากจนนั้นไม่พยายามที่จะช่วยเหลือตัวเอง ในหมู่เพื่อนฝูงของเขามีคนยากจน เขาบอกว่า ไม่อยากช่วยเหลือเพื่อนคนนั้น เพราะจะทำให้เขาไม่รู้จักช่วยเหลือตัวเอง พวกเขาทำงานกันหนักมาก พวกเขาไม่มีเวลาพัก พวกเขาไม่มีเวลาเที่ยว รางวัลสำหรับการทำงานหนักและเงินที่พวกเขามีมากๆ คือการได้กินอาหารขยะราคาแพงๆ การเกี่ยวข้องกับคนอื่นๆ หรือเนื้อหาการงานอื่นๆ สำหรับพวกเขาแล้วจะคุ้นเคยกับคำว่า คุ้ม ไม่คุ้ม ขาดทุน หรือมีกำไร
แล้วพวกเขาก็คิดเรื่องการสร้างกฎเกณฑ์ที่ให้คนในองค์กรที่เขาทำงานอยู่ ถ้าพวกเขาเป็นหัวหน้า พวกเขาก็จะมีกติกาที่เชื่อว่าจะทำให้คนทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ เรื่องที่พวกเขาจะถามผู้คนคือ ทำงานเสร็จหรือยัง เข้างานตรงเวลาหรือเปล่า เอาเปรียบคนอื่น หรือเอาเปรียบองค์กรหรือเปล่า วันนี้หายไปไหน พวกเขาไม่เคยถามผู้คนทั้งหลายนั้นว่า ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือเปล่า มีเรื่องเดือดร้อนอะไรไหม ครอบครัวเป็นอย่างไรบ้าง มีปัญหาหนักใจที่ต้องการความช่วยเหลือบ้างหรือเปล่า.....
เราสงสัยว่า....การที่เรามุ่งแต่จะเอางานที่เราต้องการ ซึ่งเราเชื่อว่ามันดีงามต่อคน เราก็คอยแต่ใส่ใจเรื่องการเคลื่อนไปของงาน ความสำเร็จ การไปถึงเป้าหมาย โดยเราลืมไปว่าผู้คนที่เขาทำงานให้เรานั้นเขาเป็นอย่างไรกันบ้าง เวลาที่พวกเขาทำงานไม่ได้ดั่งใจ เราก็ดุด่าว่ากล่าว เราอาจถามว่าทำไมงานถึงไม่เรียบร้อย แต่เรามักไม่รอฟังคำตอบของเขา เพราะเรามีคำตอบอยู่แล้ว ว่านั่นคือความสะเพร่า ความไม่รอบคอบ ความไม่ใส่ใจ
เป็นไปได้กระมัง เพราะเราคิดว่าเราเคยเห็น คนที่ถามผู้คนว่า ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง ชีวิต มีสุขมีทุกข์อย่างไร ต้องการการเกื้อหนุนอย่างไรบ้าง เพราะสิ่งสำคัญของชีวิต ว่าในเรื่องของการงานด้วยคือการดูแลคน ไม่ใช่ดูแลงาน แน่นอนว่าเราต้องการงานด้วย แต่เมื่อเราดูแลคนอย่างจริงใจ นั่นก็เชื่อได้เลยว่า การงานที่ประสบผลสำเร็จก็จะตามมา เช่นนั้นหลักสำคัญเราคงต้องดูแลคน หาใช่การดูแลงานไม่....