เหตุผล
ฤาหนทางประเทศนี้มีปัญหา
จำต้องผ่าแผ่นดินออกเป็นสี่
หนึ่ง “กรุงเทพทวาราวดี”
สอง “นครรัฐปัตตานี” อยู่ชายแดน
สาม “ชวนเทพบรรทัด” รัฐด้ามขวาน
สี่รัฐ “อุตตรีสาน” กว้างใหญ่แสน
สุดสิ้นศูนย์กลางต่างมีแกน
แบ่งเขตแคว้นแต่ละรัฐไม่ขัดเคือง
เมื่อรวมกันแล้วใจไม่อยากอยู่
ก็แยกกันให้รู้ให้หมดเรื่อง
หลักประชาธิปไตยไม่เปล่าเปลือง
เล่นการเมืองไม่เป็นอย่าเล่นมัน
กฎกติกาเขียนเองตามเพลงเพราะ
วันหนึ่งกลับมาเยาะเหยียดหยามหยัน
จะตีความอย่างไรตามใจกัน
ต่างจัดตั้งสถาบันไม่บั่นรอน
ชาวประชาทั้งผองไม่นองเลือด
คิดเลือกข้างก็จักเหือดแห้งหายก่อน
จะปักหลักแหล่งใดในสี่นคร
ต้องกลับย้อนถามตัวและหัวใจ
เมื่อหนทางประเทศนี้มีปัญหา
ขั้นต้องเข่นต้องฆ่ากันยกใหญ่
ถึงแผนที่ลบเขตประเทศไทย
ขอเพียงไม่อยากอยู่แบบ “หูตึง”
นทีทอง สมุทรชลธี
บล็อกของ นทีทอง สมุทรชลธี
นทีทอง สมุทรชลธี
o กวีได้ล้มหายหรือตายจาก
หรือปิดฉากสามัญ...สู่ชั้นสูง
ดื่มด่ำสรวงสวรรค์ชั้นยางยูง
ขาดแรงจูงใจในรสบทกวี
o ทิ้งไว้เพียงผลงานกานท์กลอนเก่า
เคยปลุกเร้าผู้คนไปทุกที่
ให้กำหมัดหยัดยืนฟื้นเสรี
ต่อต้านการกดขี่...ชี้ทางธรรม
o “วรรคทอง” เคยฝากไว้ให้แช่มชื่น
ปลุกให้ตื่นต่อสู้...ผู้เหยียบย่ำ
เสรีภาพ, เสมอภาค
นทีทอง สมุทรชลธี
คำตัดสิน¤ เหลือพื้นที่ช่องว่างระหว่างบรรทัดที่อาจตัดปัญหาหรือถาโถมจากจุดเริ่มจวบวันใกล้รันโรม
นทีทอง สมุทรชลธี
"โซ่ตรวนจะล่ามเท้า แต่ละก้าวจะย่างไป
หนทางแม้ห่างไกล เสรีภาพต้องกลับคืน"
จองจำด้วยคาขื่อ ถืออำนาจบาตรใหญ่ยืน
เมินฟังเสียงร้องฝืน ใช้กฎมืดอันหม่นมัว
สวรรค์ไม่มีตา แต่ใต้ฟ้ายังรวมตัว
บ่เกรงและบ่กลัว ต่ออำนาจที่ขาดธรรม