ฉันได้ช่างไม้เป็นผู้หญิง โอ...ไม่อยากจะเชื่อสายตา หญิงสาวผู้เป็นคู่ชีวิตของคนทำบ้าน เธอช่างน่ามหัศจรรย์อะไรเช่นนี้ เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำงานแบบนี้ได้อย่างไร ภาพก๊อปปี้ไรท์เตอร์สาวในบริษัทโฆษณากลางกรุง ใส่รองเท้าส้นสูง แต่งหน้าทาปาก กับภาพผู้หญิงตรงหน้าที่มีรอยฝุ่นไม้เปื้อนตามใบหน้าและเส้นผมค่อย ๆ บรรจงโปว๊สี อุดรอยไม้ ค่อย ๆ ใช้กระดาษทรายน้ำขัดหยาบ แล้วปล่อยให้ฉันทาสี แล้วเธอก็รอจนแห้งแล้วขัดทรายน้ำละเอียดอีกรอบ งานไม้ฝีมือเธอนุ่มนวลราวมือของเธอ (หรือเปล่านะ) นุ่มราวผ้าที่รีดไว้อย่างดีดีกว่า
แรกตอนเริ่มทำบ้านฉันออกแบบประตู และปรึกษาหลายคนรวมทั้งคนทำบ้าน ว่าจะใช้ไม้เก่าหรือไม้ใหม่ ฉันชอบไม้ แต่ไม้สักราคาแพงยิ่งกว่าทองคำ ไม่อยากเชื่อว่างานไม้จะแพงขนาดนี้ น้องแท็ปที่ร้านสวนนม เป็นคนพาฉันไปดูไม้เก่ายังแหล่งที่เขาชอบไป แท๊ปกำลังหลงใหลไม้เฟอร์นิเจอร์เก่า เขาพาฉันไปเลือกซื้อบานประตู บานหน้าต่างเก่า ส่วนใหญ่เป็นไม้สักซึ่งพ่อค้าไปซื้อมาจากบ้านเก่าของชาวบ้าน ซึ่งขณะนี้คาดว่าใกล้หมดไปจากภาคเหนือแล้ว
ฉันได้หน้าต่างมา 8 ชุด ได้ไม้สักแผ่นกว้างหนามาอีกสองแผ่นในราคาหมื่นบาท พร้อมวงกบข้อดีของไม้สักเก่าคือผ่านกาลเวลามาแล้ว ไม่ยืด ไม่หด หน้าต่างบางชุดเป็นไม้สักทองสีสวย ลายไม้ผ่านร่องรอยกาลเวลาเนิ่นนาน ข้อเสียของไม้เก่าก็คืองานไม่เนี้ยบ ส่วนประตูฉันสั่งช่างไม้อีกคนใช้ไม้เก่าประกอบใหม่ให้ คนสร้างบ้านบอกว่าลองถามเขาดูว่าถ้าเขาติดตั้งประตูให้ได้ ให้จ้างเขาทำจะได้จบในคนเดียว ช่างไม้บอกว่าทำได้ ฉันตกลงใจจ้างเขาติดตั้ง พร้อมเก็บรายละเอียดของไม้ให้พร้อมสำหรับฉันทำสี โดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรอีก
เมื่อถึงเวลาติดตั้ง เขานัด 9 โมง มาถึง 10 โมง ใบหน้ายิ้มแย้มแววตาหยีใจดี เขาบอกว่าบานประตู 16 บาน ทำวันเดียวเสร็จ ฉันกลับไป 4 โมงเย็น วันรุ่งขึ้นก็ยังพบเขาทำงานต่อ ระหว่างเขาทำงาน ฉันเดินดูรายละเอียดของบานประตูอย่างตื่นเต้น ก็พบตำหนิมากมาย จึงถามเขา เขาบอกว่างานยังไม่เสร็จ เดี๋ยวเขาทำให้
วันที่ 3 เขากลับมาทำต่อจนเสร็จ เขาบอกฉันในเช้าวันที่ 4 เมื่อฉันมาดูงานก็พบว่า ลมแทบจับ !!!
ถากไม้เหมือนหมาเลีย คำนี้ยังน้อยไปสำหรับสิ่งที่เห็นตรงหน้า กุญแจบ้านบวมง้างออกมา รอยโปว๊ไม้รอบกุญแจที่เห็นนั้น เป็นงานฝีมือที่หยาบคายที่สุด อีกบานหนึ่ง กุญแจห้องนอนง้างออกมาเช่นกัน ไม้รอบกุญแจปริแตกออกมา เขาเอาเศษไม้เล็ก ๆ ติดกาวเชื่อมไม้อีกชิ้นไว้โง่ ๆ แบบนั้น คิ้วไม้ที่ใส่กระจกบางบานใช้คิ้วสองชิ้นที่หยิบมาจากดาวคนละดวง
ระแนงไม้เหนือหน้าต่างห้องนอน ฉันให้เขาใส่กระจกกันลมเข้าเผื่อติดแอร์ กระจกบานแรกอยู่ชิดผนังในห้อง อีกบานอยู่ชิดผนังนอกห้อง และใช้เศษไม้คิ้วสองอันแปะไว้อย่างเกินบรรยาย คนทำงานไม้ไม่เป็นอย่างฉัน ถ้าลงมือทำเองก็ยังจะดีกว่าภาพที่เห็นตรงหน้า
ฉันพึมพำว่านี่ฉันทำอะไรให้เขาโกรธหรือ ฉันจ่ายเงินทุกบาททุกสตางค์ ฉันไม่เคยบังคับให้มาทำ ถ้าทำไม่ได้ ทำไม่เป็นทำไมไม่บอก ....
คนสร้างบ้านของฉันเขาเป็นช่างไม้ โตมากับร้านเฟอร์นิเจอร์ แฟนเขาก็ทำงานไม้ เขามองงานแล้วอึ้ง แล้วเปลี่ยนเป็นโมโหโกรธา ฉันปลอบเขาว่าไม่เป็นไร ถ้าแก้ได้ก็ไม่เป็นไร ก็แก้งาน อันไหนแก้ไม่ได้ก็สั่งทำใหม่ (กรูไม่รู้จะทำยังไงนี่หว่า)
เขาหาช่างไม้คนใหม่มาดูสองชุด แต่ไม่มีใครทำ เพราะเป็นงานแก้เขาไม่สนุกกับงานแก้ที่คนอื่นทำทิ้งไว้ ในที่สุดฉันก็ได้ช่างไม้ที่แสนจะน่ารักและใจเย็นคนนี้ ดูเธอมีความสุขกับการอุด ขัด เช็ด ลูบคลำไม้แต่ละชิ้น ฉันเห็นความรักในงานที่เธอทำ
สภาพไม้ที่ดูราวกับถูกข่มขืนแล้วโยนมาให้ฉัน ได้รับการเยียวยาปลอบโยนจากมือของเธอ เรื่องราวที่ผ่านมาบนแผ่นไม้แต่ละชิ้นที่ประกอบเป็นบ้านของฉันหลังนี้ จะเก็บรับอะไรมาบ้างฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้สึกได้ว่า หลังจากนี้ไม้ทุกแผ่นในบ้านจะถูกขัดสีฉวีวรรณ กลายเป็นหญิงสาวผู้งดงาม และจะก้าวผ่านกาลเวลาไปข้างหน้าด้วยความรัก
