ผมไม่รู้ว่าในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา
จะมีสักกี่คนสามารถทำความฝันให้เป็นจริงได้กี่ครั้งกี่หนกัน
แน่นอน ความฝันใครบางคนอาจเกลื่อนกล่น
ความฝันใครหลายคนอาจหล่นหาย
ใครหลายใครอาจมองว่าความฝันคือความเพ้อฝัน ไกลจากความจริง
แต่เชื่อว่ายังมีอีกหลายๆ คน ไม่เคยละทิ้งความฝัน
พยายามฟูมฟักความฝัน กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู
แม้บ่อยครั้งอาจอาจเหนื่อยหนัก เหน็ดหน่าย
กว่าจะทำให้ความฝันนั้นกลายเป็นจริงได้...
เหมือนชายคนนี้...ที่ทำให้ฝันหนึ่งนั้น
กลายเป็น ความงาม และความจริง...
ผมมีโอกาสเดินทางไปเยือน เวียงแหง อำเภอเล็กๆ ของจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ติดกับชายแดนไทย-พม่า
ซึ่งผมเคยบันทึกไว้ว่า เป็นดินแดนหุบเขาที่มีชีวิต เป็นเมืองในหุบเขา ค่ำคืนนั้น เราได้แวะหามิ่งมิตรเก่าแก่เมื่อครั้งผมยังเป็นครูดอยแถบนี้ ผมเรียกเขาว่า 'หมอวิทย์" ภาพเก่ายังย้ำเตือนให้เห็นถึงมิตรภาพทีเรามีต่อกันอยู่ย้ำๆ
ภาพเขาพาพยาบาลบรรจุใหม่แบกเป้พกกระเป๋ายาเดินดุ่มขึ้นดอยน้ำบ่อใหม่ บนระยะทางครึ่งค่อนวัน ผมสอนหนังสืออยู่ที่นั่น ใช่, ทุกคนที่นั่นทำงานกันไปพร้อมๆ กับการเรียนรู้ ทดสอบชีวิตของตนให้กล้าแกร่งไปในตัว
ผมยังจำภาพที่เราและผองมิตรล่องแพไม้ไผ่จากลำน้ำแตงไหลลงเมืองคอง เชียงดาว ภาพผองเราขดตัวนอนริมหาดทรายใกล้บ้านลาหู่ป่ากล้วย จำได้ว่า ครั้งหนึ่งเขาเกือบจมน้ำ แต่ผมช่วยดึงเขาขึ้นมาทัน
เขารอดตาย เขายังมีชีวิต และเขายังมีความฝัน
และนี่คืออีกหนึ่งความฝันของเขาและครอบครัว
ฝันว่าสักวันหนึ่งจะทำสวนเล็กๆ ให้กลายเป็นที่พักของคนเดินทางไกล
เขาลงมือทำในวันว่างจากงานโรงพยาบาล ช้าๆ ไม่เร่งรีบ
เขาลงทุนซื้อเครื่องไม้เครื่องมือ มาทำบล็อกประสานด้วยตัวเอง
เป็นการทำงานเงียบๆ ไปตามลำพัง
ผ่านไปสิบกว่าปี ผมกลับไปเยือนหาเขาอีกครั้ง
แทบไม่น่าเชื่อว่าความฝันของเขาได้ก่อเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว...
สฤงฆาร ฮัท....กับความฝัน ความงามและความจริง...
หมอวิทย์...ชัยวิทย์ ศรีสฤงฆาร กับรอยยิ้มด้วยมิตรไมตรี
สำหรับ 'เวียงแหง' ยังมีอะไรน่าสนใจอีกมาก เหมือนกับคำขวัญว่าไว้
“พระธาตุแสนไหเป็นศรี
ประเพณีหลายเผ่า
ชมทิวเขาสุดสยาม
งามล้ำค่าฟ้าเวียงแหง”
ในค่ำคืนนั้น ผมบอกกับเขาว่า "ต่อไปเวียงแหง จะเป็นเมืองปายแห่งที่สอง"
ปล.นักเดินทางท่านใด มีโอกาสไปเยือนเวียงแหง อย่าลืมแวะเวียนไปเยี่ยมหาความฝัน ความงาม ได้โดยตรงที่ หมอวิทย์...081 0223703