ภาพโดย www.thaingo.org
-งาม-
เธองามดั่งดวงดอกไม้ป่าเบ่งบานสะพรั่งในหมู่มวลธรรมชาติสรรพสิ่ง
เพียงลมสายบริสุทธิ์พัดต้องล่องลอยมาสู่,ชีวิตเธอ
ก็คลี่กลีบนวลยิ้มแย้มเบิกบานอยู่อย่างนั้นให้สัมผัสพบเห็น
เป็นที่ชื่นชมในกัลยาณมิตรให้ชุ่มชื่นดวงจิต
เธอช่วยชุบชูชีวิตหลายชีวิตให้มีหวัง
ยิ่งยามแผ่นดินแล้งแห้งหรือเร่าร้อนดังไฟ-แกร่ง-
เธอแกร่งดั่งภูผาที่ยืนท้าต้านแรงลม แดด ฝน
วิถียังเฝ้าฝ่าฟัน บากบั่น ยึดมั่น
ก้าวไปบนถนนของคนจนและความจน
แหละผจญไปบนเส้นทางของความจริง
แม้ร่างนั้นดูบอบบาง หากยังฝืนกำหมัดหยัดยืนชูมือขึ้นสู่ฟ้า
เพียรวาดฝัน ปรารถนา ปวงประชาพบทางแห่งเสรี
ใช่, เหมือนกับที่เธอว่าไว้ในบทกวี...
“จินตนาการความฝัน สรรค์สร้างได้จริง บนดินแดนเสรี”-กล้า-
เธอคือผู้กล้าหาญบนตำนานการต่อสู้ของประชาชน
จ้องดูเธอสิ- -ในชีวิตนั้นมีการเคลื่อนไหว
ดวงตาเธอยังคงสุกใสเปล่งประกายเจิดจ้า
จิตวิญญาณเธอนั้นเล่า,
ยังคงเต้นเร่าประกาศกล้าทายท้าอธรรม
“...ลุกขึ้นเถิดผองทาส ปลดปล่อยโซ่ตรวน
รุกไล่อธรรม ให้ถอยร่นหมดทาง
คือภาระหน้าที่สืบสาน บรรพชนคนหาญ
ในลำนำเล่าขาน ตำนานของเรา”จากวันนั้นจนถึงวันนี้...
ยังระลึกถึงและสื่อสัมผัสถึงเธอได้..
“งาม แกร่ง กล้า...มด.วนิดา เธอผู้อยู่เคียงข้างประชาชน”ด้วยจิตคารวะ ศรัทธาและเชื่อมั่น
ภู เชียงดาว
หมายเหตุ : เขียนขึ้นหลังทราบข่าวพี่มด วนิดา,ป่วยหนักด้วยโรคมะเร็ง และบทกวีในเครื่องหมายคำพูดที่เน้นตัวหนา คือส่วนหนึ่งของบทกวีที่ชื่อ “สบน้ำ” ของพี่มด วนิดา,ที่ได้กลั่นออกมาจากจิตวิญญาณข้างใน หลังจากไปเยือนแม่น้ำสาละวิน- สบเมย เมื่อ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ ซึ่งต่อมาผมได้ขอบทกวีชิ้นนี้มานำลงเผยแพร่ครั้งแรกในคอลัมน์ ‘กวีประชาไท’