มองไปในความกว้างและเวิ้งว้าง ทำให้ผมอดครุ่นคิดไปลึกและไกล และพลอยให้อดนึกหวั่นไหวไม่ได้ หากภูเขา ทุ่งนาทุ่งไร่ สายน้ำ และวิถีชีวิตในหมู่บ้านเกิดของผมต้องเปลี่ยนไป เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมที่อยู่นอกเหนือธรรมชาติเข้ามาเยือน
และนั่น, ทำให้ผมต้องหยิบงานเขียน ‘เรามีแม่แสนงาม’ ของ ‘อลิซ วอล์กเกอร์’ ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง...
โอ้, ทัศนียภาพแห่งถิ่นเกิด
เพราะเจ้าแสนดีต่อฉันขณะที่เติบโตขึ้น
ฉันคงทนไม่ได้ถ้าสูญเสียเจ้าไป
โอ้, ทัศนียภาพแห่งถิ่นเกิด
เพราะเมื่อฉันสูญเสียเจ้า บางส่วนแห่งวิญญาณของฉันจะดับสูญ
โอ้, ทัศนียภาพแห่งถิ่นเกิด
เพราะจะรักษาตัวเอง ฉันจึงแสร้งว่าเป็นเจ้าสูญหาย
บัดนี้เจ้ามิได้มีอยู่
เพราะฉันไม่สามารถมองเห็นเจ้า
แต่โอ้, ทัศนียภาพแห่งถิ่นเกิด
บัดนี้ฉันขอสารภาพว่าฉันหลอกลวง
บัดนี้ฉันขอสารภาพ
ความเศร้าของหัวใจ ขณะน้ำตาไหลริน
และฉันเห็นอีกครั้งด้วยสายตาอันแจ่มใสแห่งความทรงจำ
เพื่อนรักถูกโค่นลง
และเห็นตัวเองเดียวดายและกระจิริด
อยู่ในทุ่งหญ้าเริงแดดและเงาไม้ แห่งวัยเด็ก
ณ ที่ซึ่งจิตวิญญาณถูกบดขยี้
และหัวใจอันทุกข์ระทมของฉัน
วิ่งวนตามหาเพื่อน
อีกไม่นาน ฉันจะได้รู้จักฤดูร้อนห้าสิบปี
บางทีด้วยเหตุนี้แหละ, หัวใจฉัน
ต้นไม้ที่ถูกคุมขัง ถูกกำแน่นอยู่ในแก่นของมัน
เนิ่นนาน ยืนหยัด
ออกจากกรงขัง ดุจสลัดใบเหล็กทิ้ง
เจ้าไหลมาสู่ฉัน
เหมือนพวกอะบอริจิน หรือบุชเพอร์สัน หรือเชโรกี
ฝ่าผจญทุกสิ่งทุกอย่าง
กลับมาตายที่บ้าน
ไม่ว่าพวกคาวบอยจะกำลังต้อนฝูงปศุสัตว์
ที่บรรพบุรุษนอนอยู่
ฉันกลับมาหาเจ้า ผู้เป็นที่รัก
ร่ำไห้รำลึกถึงต้นไม้ต้นแรกที่ฉันเคยเห็น
ภูเขาลูกแรกที่ฉันเคยปีนขึ้นและพักความห่วงใยไว้บนนั้น
แม่น้ำสายแรกที่ฉันเคยฝ่าข้าม
กรวดก้อนแรกที่ฉันเคยเก็บขึ้น
อุ่นแดด และยัดใส่ปาก
โอ้, ทัศนียภาพแห่งถิ่นเกิด
เจ้าไม่เคยไกลจากหัวใจของฉัน
ฉันต่างหากเล่าเป็นผู้จากไกล
ถ้าเจ้าจะรับฉันกลับ
รู้เถิดว่า...ฉันเป็นของเจ้า.
หมายเหตุ : ‘เรามีแม่แสนงาม’ รวมบทกวีและเรื่องสั้นของ ‘อลิซ วอล์กเกอร์’ เจ้าของรางวัลพูลิทเซอร์ ปี 1983, ทราย ชยา : แปล, สำนักพิมพ์เจนเดอร์เพรส จัดพิมพ์