ไก่แจ้สีขาวขันคำ เหนือยุ้งเก่าคร่ำ
บอกกาลนานสมัย
รุ่งแล้วเจื้อยแจ้วแว่วไกล ปลุกชีวิตให้
ตื่นพบวิถีครรลอง
ชาวนาทำนาช่ำชอง เรียบง่ายเรืองรอง
หาผักหาปลาปรุงกิน
หว่านกล้าเป็นข้าวแต่งดิน หล่อเลี้ยงชีวิน
ช่วยเก็บช่วยเกี่ยวผลพันธุ์
สืบทอดวิถีแบ่งปัน แต่โบราณอัน
เกื้อกูลน้ำมิตรน้ำใจ
จึงมีข้าวเหลืองอำไพ เต็มกองทองใน
เรือนไม้ข้างบ้านชรา
ความหวังปู่ย่ายายตา ล่วงวันเวลา
ผ่านพ้นอดีตยาวนาน
ต้นกล้าเติบใหญ่ยืนต้าน ผลิใบเบ่งบาน
เป็นไม้เป็นป่าเป็นนาสีทอง
แย้มยิ้มอิ่มเอมผูกดอง ต่อย่านจับจอง
เป็นเขยสะไภ้แต่งวงศ์
ทายาทตระกูลเผ่าพงศ์ แตกงามตามประสงค์
วิถี ชุมชน ชีวิต
บล็อกของ ปรเมศวร์ กาแก้ว
ปรเมศวร์ กาแก้ว
พ่อกับแม่กลับบ้านไปหลายวันแล้ว ผมกับบ่าวปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆ และสภาพแวดล้อมที่นี่ได้ดีมากขึ้น ไอ้หมีกับไอ้ตาลก็คุ้นเคยกับเราดี ไม่เห่าคิดว่าเราเป็นคนแปลกหน้าเหมือนเก่าแดดเช้าสาดสีขาวจากขอบฟ้า ไก่ขันแจ้วๆ ตอบกันเหนือยุ้งข้าวมาแต่ไกล ย่าปลุกเราตั้งแต่เช้าขณะที่ลมอุ่นแห่งท้องทุ่งกำลังพัดโบยหมอกเช้า เรางัวเงียพลิกตัวไปมาก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน “บ่าวๆ ๆ ๆ น้องๆๆ” จ้อยมาตามเราตั้งแต่เช้า“วันนี้ที่ศาลาจะมีการประชันตอกลูกยาง ไปกันนะ ต้องสนุกแน่ๆ” จ้อยชวน“ไปๆๆ ไอ้เสือสมิงของผมต้องชนะแน่ๆ”…
ปรเมศวร์ กาแก้ว
แม่ของบอยออกไปนาตั้งแต่เช้า พร้อมกับที่พ่อกับแม่ของผมกลับบ้านไปพอดี เมื่อคืนเรานอนกันที่บ้านของบอยจึงมีเรื่องเล่าสู่กันฟังมากมาย บ่าวกับผมเล่าเรื่องของเล่นสนุกๆ ให้บอยฟัง โดยเฉพาะเรื่องวีดีโอเกม คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต บอยนั่งฟังตาโตเป็นไข่ห่าน ผมกับบ่าวก็สนุกกับเรื่องราวกลาง
ปรเมศวร์ กาแก้ว
“สาวไปไหน”พ่อหมายถึงอาของผม ก็น้องสาวของพ่อนั่นเอง คนปักษ์ใต้นิยมเรียกพี่หรือน้องสาวของตัวเองว่าสาว อาของผมจึงมีชื่อว่าสาวตั้งแต่นั้นย่าบอกว่าอาสาวออกไปนาตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมาหรอก ส่วนเจ้าบอยก็ตามไปด้วย“เดี๋ยวก็ขึ้นเที่ยง”ย่าหมายความว่าสักครู่ตะวันตรงหัว อาสาวก็กลับมาพักเที่ยง กินข้าวกินปลาที่บ้าน แล้วก็ลงนาต่อในตอนบ่าย บางวันที่อาสาวนำข้าวห่อไปด้วย ขนำกลางทุ่งข้างต้นม่วงก็เป็นที่พักหลบแดดเที่ยงได้อย่างดีไอ้หมีกับไอ้ตาลเห่าลั่นดังไปรอบบ้าน มันกระดิกหางเล่นอยู่วุ่นวาย ผมเห็นหญิงวัยกลางคนเดินนำเด็กชายตัวเล็กมาแต่ไกล…