poramate's picture
เรื่องราววิถีชีวิต ศิลปะ สังคมของชาวใต้ในยุคโลกาภิวัฒน์วัฒนธรรม

<p>เป็นชาวอำเภอควนขนุนจังหวัดพัทลุง <br />เป็นกวี-นักเขียนหนุ่มกลุ่ม &quot;คลื่นใหม่&quot; <br />เขียนงานทั้งบทความ เรื่องสั้น สารคดี และบทกวี</p><p>เขาคลุกคลีและผ่านงานกองบรรณาธิการหนังสือและนิตยสารในเมืองหลวงมาหลายเล่ม<br />ก่อนตัดสินใจกลับปักษ์ใต้เมื่อกลางปี 48<br />ปัจจุบันเป็นนักวิชาการ <br />ประจำสถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ</p>

บล็อกของ poramate

เราล้วนติดอยู่ในกับดักของมายาคติ >>> ป ร เ ม ศ ว ร์ ก า แ ก้ ว

ผมอยากกล่าวถึงพรรคการเมือง
ผมอยากกล่าวถึงพรรคการเมือง……พ ร ร ค ก า ร เ มื อ ง

กล่าวถึงความขัดแย้งอันเนื่องมาจากการขยายพื้นที่ กรณีการเกิดขึ้นของ ม.ทักษิณ พัทลุง

ภาพรวมของปัญหา

แม้ทรัพยากรธรรมชาติส่วนหนึ่งจะถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินส่วนรวม (common property) แต่ว่าก็อยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยงานรัฐ และหน่วยงานดังกล่าวสามารถอนุญาตให้หน่วยราชการอื่นนำทรัพยากรดังกล่าวไปใช้ประโยชน์ได้

เพราะเธอเป็นปีกบาง ๆ อันแสนวิเศษ

 

เมื่อพบปีกบาง ๆ ที่ฉันทำหล่นหายไป
แววตาฉันยิ้ม และเหมือนฉันได้ชุบหัวใจ
ให้พบกับท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง
เป็นวันพิเศษ
ที่จะได้พบเจ้าดอกไม้  ได้ตามหาทุกเวลาที่หล่นหายไป
เป็นปีกบาง ๆ อันแสนวิเศษ
มีเธอเคียงข้าง อันตรายใดเล่าจะยั่งยืน
ต่อจากนี้ไป ฉันจะดูแลเธอด้วยรัก
จะปกป้องและเป็นที่ยึดเหนี่ยวให้เธอเอง
เธอเป็นปีกบาง ๆ อันแสนวิเศษ
เป็นหนึ่งเดียวมาตราบทุกคืนวัน
มิอาจผันแปรเป็นอื่น
ฉันจะไม่ทำให้เธอหล่นหายอีก ฉันสัญญา
แมลงปอตัวน้อยอย่างฉัน
จะดูแลเธออย่างดี
เพราะเธอเป็นปีกบาง ๆ อันแสนวิเศษ
 
 
ดาลใจจากบทกวีของน้องสาว "ann5111113010" ใน "yos jazz"

อะไรก็ไร้ความหมายเมื่อเราต้องเดินคนละทาง

ฉันจะยอมรับทุกอย่างไว้คนเดียว

จะไม่ยอมให้เธอทนทุกข์ 

หวังเพียงให้เธอต่อสู้กับโชคชะตาที่เล่นตลกกับเรา

และปลดปล่อยความเศร้าทิ้งไป

คิดหรือว่าฉันปรารถนาความปวดร้าว

คนอื่นต่างตั้งความหวังกับฉันและเธอ

ใครบ้างอยากผิดหวังซ้ำ

ไม่เลย....

ยามเธอโอบกอดฉัน...ฟ้าก็สดใส

เมฆขาวชุ่มเย็นในสายลม

ฉันไม่เคยเจออย่างนี้

แม้พรุ่งนี้มีอะไรให้ต้องคิด

เธอก็จะพาฉันกางปีกบินไป

ให้ฉันรู้จักชีวิต

ให้ฉันลืมความโศกเศร้าปวดร้าว

ในนาทีอันยาวนาน...ไม่มีวันหวนคืน

เพราะนั่นคือเรา

อะไรก็ไร้ความหมายเมื่อเราต้องเดินคนละทาง

เธอบอกเองว่าฉันเป็นใคร

แม้ฉันจะไม่ยอมแพ้....เธอก็เหมือนกัน

สุขใจที่เคยพเนจรไปด้วยเธอ

ฉันรู้,แม้โลกวุ่นวายเพียงใดก็มิอาจชนะพลังของความรัก

 

ยามเธอโอบกอดฉัน...ฟ้าก็สดใส

สวรรค์ห่างไกลเหลือเกิน

 

**************

ผมหยิบบทรำพึงนี้มาอ่านซ้ำหลังจากเก็บไว้ในหนังสือเล่มเก่า  เผื่อเป็นแรงดาลใจให้ใครได้บ้างครับ

 

ดอกหญ้ากลางทะเล

                                                                ดอกหญ้าแห่งเกาะโคบ

วันแดดโอบลมรื่นรวย

แต่งริ้วบานกรีบสวย

ชูดอกชื่นระรื่นลม

 

ดอกหญ้ากลางทะเล

อวยเสน่ห์ดูน่าชม

ชวนแมลงมาดอมดม

ต่อความงามสะพรั่งงาม

 

ดอกเด่นเป็นดอกหญ้า

ดั่งดอกฟ้าทั้งโลกสาม

คือดอกที่แตกตาม

กิ่งและก้านหน้าบ้านคน

 

บานกลางทะเลสาบ

กร่อนไคลคราบของความจน

หอมฟุ้งในบัดดล

จรุงใจให้ทะเล

 

                                                                       

                                                ทุ่งดอกหญ้าบนเกาะโคบ/กลางทะเลสาบ-ปากพะยูน/เมืองพัทลุง

 

 

Pages

Subscribe to RSS - บล็อกของ poramate