Skip to main content

แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร 

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 

นักข่าวเยอะ ทั้งนักจัดรายการวิทยุ โทรทัศน์ ไม่นานก็รู้ว่าเขามีการแถลงข่าวเรื่องสู่ขวัญหมีแพนด้าน้อย  และประกาศชื่อหมีแพนด้าสี่ชื่อที่คัดเลือกมาได้เพื่อให้ประชาชนโหวตเข้ามา”

ฉันพบอาจารย์  เกริก ผู้ที่มีความรู้ทางด้านพิธีกรรมแบบล้านนาคนหนึ่งเดินออกมาจากศาลากลางจึงรู้เรื่องนี้ แกถามฉันว่า มาทำอะไรผู้คนมากมายเขาทำอะไรกัน

คัดค้านการสร้างอ่างเก็บน้ำที่บ้านท่าต้นกวาง”  ฉันบอก 

ฉันได้รับโทรศัพท์จากชาวบ้านท่าต้นกวาง ต.ชมภูว่า พวกเขาจะไปยื่นหนังสือถึงผู้ว่า อยากชวนมาด้วยความจริงแล้วฉันกับชาวบ้านที่ชมภูนั้นไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน ไม่มีญาติพี่น้องที่นั่นเลย ไม่รู้ด้วยว่าตำบลที่ชื่อสวยงามอย่างนี้อยู่ตรงไหนของอำเภอสารภีจังหวัดเชียงใหม่
 


บนพื้นที่นี้ที่บ้านท่าต้นกวางกำลังจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำ

 
เหตุที่ฉันไปรู้จักพวกเขาเพราะวันนั้นวันที่ไปดูต้นไม้ใหญ่  ฉันไปกับทีมปั่นจักรยานชมรมจักรยานวันอาทิตย์ไปตามเส้นทางสายต้นยางไปลำพูน สิ้นสุดการเดินทางที่วัดอุโมงค์ลำพูน วันนี้งานบุญใส่ขันดอกและมีตลาดนัดหน้าวัดด้วย นับว่าโชคดีสองต่อได้เที่ยวงานวัดและได้จ่ายตลาดนัดด้วย พวกทีมจักรยานห่อข้าวกันมากิน  

กินข้าวกันเสร็จทีมจักรยานแยกย้ายกันกลับ  มีชาวบ้านสองสามคนมากับพ่อหลวงสมบูรณ์ บุญชู พ่อหลวงแกเป็นผู้ช่วยแกฝาย ฝายพญาคำ แกบอกพวกเราว่า  แกรู้มาว่ามีนักข่าวมาที่นี้จึงอยากให้นักข่าวช่วยไปดูบ้านท่าต้นกวาวที่ชมพูหน่อย เขาจะสร้างอ่างเก็บน้ำ จะขุดที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ตั้งยี่สิบห้าไร่ มีต้นไม้ใหญ่มาก ๆ

มีนักข่าวมาร่วมกิจกรรมดูต้นไม้ใหญ่ด้วย  มาจากกรุงเทพฯแต่เขากลับกันแล้ว มีแต่นักเขียนคนหนึ่งและน้องที่เพิ่งเรียนจบตามมาร่วมกิจกรรมอีกคนหนึ่งเธอชื่อการ์ตูน 

ไปหน่อยเถอะพี่ ถือว่าให้กำลังใจกัน” เพื่อนอิ๋วบอก ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะตากฝนปรอย ๆ ตั้งแต่เช้ามืดจนถึงบ่ายแล้ว อยากไปนอนอุ่นในผ้าห่มนวมเหลือเกินแต่ในที่สุดก็ตัดสินใจไป

แล้วเราจะช่วยอะไรเขาได้ละพี่” สาวน้อยเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ ถามขึ้น เราไปกันแค่สี่คนเท่านั้นมี

 อาจารย์ที่เกษียณแล้วหนึ่งคน อิ๋ว น้องการ์ตูนและฉัน (แนะนำเพื่อนอิ๋วของฉันนิดหนึ่งนะคะ เพื่อนอิ๋วเธอเป็นคนทำกิจกรรมเพื่อสังคมคนหนึ่งค่ะ เธอเป็นดีที่น่ารัก

ไปถึงบ้านท่าต้นกวาง  พบว่าหลายคนรอเราอยู่ พร้อมเอกสารและแผ่นที่ คนหนึ่งเป็นพ่อหลวงชื่อ พ่อหลวงพันทวี วงศ์ธานี พวกเขาพาเราไปดูป้ายสีเขียวที่ประกาศเขตพื้นที่ที่จะสร้างอ่างเก็บน้ำของเทศบาล พ่อหลวงหรือผู้ใหญ่บ้านกับลูกบ้าน ชี้ให้พวกเราดูว่า บริเวณนี้แหละประมาณยี่สิบสิบห้าไร่ เขาจะทำเป็นอ่างเก็บน้ำทั้งหมด


ชาวบ้านไปยืนหนังสือศาลากลางจังหวัดเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นได้เสมอ 


สาวน้อยการ์ตูนซึ่งคุยกับฉันว่าไม่รู้จะช่วยอะไรเขาได้ และทำท่าเหนื่อย ๆ ในตอนแรก กลับทำท่าฟื้นขึ้นมาเมื่อมาดูพื้นที่จริง 

พื้นที่อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ใหญ่มากมาย เขาจะขุดทิ้งได้อย่างไร”เธอบ่นเบา ๆ และเดินไปอ่านป้ายประกาศ
เมื่อวานเราไปปลูกต้นไม้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนวัดป่าแพ่ง ได้กี่ต้นเอง วันนี้พบว่าหน่วยงานของรัฐจะขุดตัดต้นไม้ทีเดียวยี่สิบห้าไร” 

เมื่อวานปลูกต้นไม้ในงานปลูกต้นไม้ให้รงค์  วงษ์สวรรค์ เป็นต้นไม้ที่เปลี่ยนจากพวกรีดเป็นกล้าไม้วันนี้มีการปลูกกันที่คณะวิจิตรศิลป์ก่อนเดินทางมาปั่นจักรยานดูต้นยางใหญ่ และเมื่อมาถึงสารภีก็พบว่าชาวบ้านคัดค้านการสร้างเก็บน้ำที่ต้องเสียพื้นที่ไปถึงยี่สิบห้าไร่ 

จริงของเธอผืนดินอุดมสมบูรณ์ จริง ๆ มีต้นไม้ใหญ่ มีร่องน้ำธารน้ำอยู่แล้ว เป็นผืนดินที่เป็นสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน และชาวบ้านเข้ามาจับจองทำกินอยู่แล้ว  ยี่สิบห้าไร่ตรงนี้จะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ อ่างเก็บน้ำมีน้ำอยู่ข้างในแต่ต้นไม้และพื้นที่ชุมน้ำก็จะหมดไป 

ในยุคสมัยนี้ใครจะทำอะไรตามอำเภอโดยรัฐไม่ใช่เรื่องง่าย  ๆ และไม่ใช่เรื่องที่ควรจะทำแล้ว  ชาวบ้านเขาลุกขึ้นมาดูแลคัดค้านกันเอง  

ก่อนเดินทางกลับพวกเขาเลี้ยงน้ำแข็งใสที่ราดน้ำแดงและใส่นมข้มหวานจนเป็นสีชมพู หวานหอมชื่นใจมาก ชาวบ้านคนหนึ่งเดินมาขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน พร้อมกับบอกว่า เราจะมีพิธีกรรมทำบุญให้ฮ่องเย็น (ร่องเย็น) และทำพิธีกรรมสาปแช่งคนที่จะมาทำลาย อยากชวนมาร่วมด้วย 

ฉันได้รับโทรศัพท์เขาแจ้งมาว่า จะมายื่นหนังสืออีกครั้ง คราวนี้จะมากันหลายคน นี่แหละฉันจึงมาศาลากลาง  

อย่างไรก็ตามชาวบ้านท่าต้นกวางก็โชคดีเพราะหมีแพนด้าเหมือนกัน เพราะนักข่าวมากมายที่มางานแถลงข่าวหมีแพนด้าลงมาจากชั้นบนก็ไม่ได้กลับทันที่พวกเขาหยุดอยู่กับชาวบ้านพักหนึ่ง  

เชียงใหม่ ล้านนาเมืองเก่าที่มีประเพณีวัฒนธรรม มีความมั่นคงในเรื่องพิธีกรรมต่าง ๆ หมีแพนด้าออกลูกที่สวนสัตว์  ก็มีพิธีกรรม สู่ข้าว เอาขวัญ คนทำลายป่าจะสร้างอ่างเก็บน้ำ ก็มีพิธีกรรมทำบุญสาปแช่ง ฉันคนต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้และไม่เคยเข้าไปร่วมพิธีกรรมใด ๆ เพราะกลัวจะทำไม่ถูกเพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้าทำไม่ถูกมันจะขึด จึงได้ที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพิธีทำบุญสาปแช่งหรือ สู่ข้าว เอาขวัญ

หมีแพนด้าที่น่ารักจริงๆ


นี่แหละ ต้นไม้ใหญ่  อ่างเก็บน้ำและรับขวัญลูกหมีแพนด้า มันเกี่ยวข้องกันจริง ๆ ค่ะ  

ปล. ในวันที่เขียน ไม่รู้ว่าชาวบ้านท่าต้นกวางทำพิธีสาปแช่งไปหรือยัง แต่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่ทำพิธีสู่ข้าว-เอาขวัญลูกหมีแพนด้าไปแล้ว มีการเสนอข่าวว่า ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ เป็นประธานเปิดงาน “สู่ข้าว เอาขวัญ แพนด้าน้อย” พร้อมทั้งมีการประกอบพิธีรับขวัญหมีแพนด้าน้อยแบบล้านนา โดยมีอาจารย์สนั่น ธรรมธิ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมและพิธีกรรมล้านนา เป็นผู้นำประกอบพิธี

ขอบคุณภาพหมีแพนด้าจาก http://www.edtguide.com  

  
 
 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
“รู้สึกว่า ปีนี้ ไม่ค่อยจะมีความสดชื่น รื่นเริง  ความรื่นเริงและความสุขดูเหมือนจะหายไป ลุงรู้สึกเช่นนั้นไหม”ลุงว่า ใครมันจะมารื่นเริงอยู่ได้ในสถานการณ์เมืองไทยเป็นเช่นนี้ หมายความว่า น่าจะมาจากการเปลี่ยนแปลงระดับประเทศ โดยเฉพาะการเมืองที่สับสนและดูไม่กระจ่างใส  เป็นความเครียดทางสังคม เครียดจากการปกครองโดยทหารที่ลึกลงไป และเข้าใจว่า แม้จะยอมรับก็ยอมรับแบบหวานอมขมกลืน และยิ่งเครียดเข้าไปอีกเมื่อมีการเลือกตั้งในช่วงใกล้ปีใหม่ ไม่ว่าผลการเลือกตั้งจะออกมาเป็นของฝ่ายไหนก็ไม่น่าจะทำให้ใครสบายใจได้ เมื่อประชาชนถูกแบ่งเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจนมากขึ้น…
แพร จารุ
  ฉันรู้สึกว่ามันเป็นช่วงปีใหม่ที่ไม่รู้สึกสดชื่นนัก ดูเหงา ๆ วังเวง ในท่ามกลางงานเลี้ยงรื่นเริงที่มีอยู่และเป็นไปตามวาระของมัน ความรู้สึกอย่างนี้มันอยู่ลึกลงไปแต่ฉันสัมผัสได้อย่างเย็นเยียบจริง ๆ ฉันไม่รู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกหรือไม่ หรือว่าฉันรู้สึกอยู่คนเดียว ว่าเป็นปีใหม่ที่ไม่มีความรื่นเริงอยู่จริง มันหดหู่อยู่ภายในหัวใจอย่างไรไม่รู้ คล้ายรู้สึกว่า ความเศร้ามารอคอยเคาะประตูอยู่หลังบ้าน... หลังจากงานรื่นเริงจบลงฉันถามตัวเองหลายครั้งว่าความรู้สึกนี้เป็นจริง หรือว่าฉันกำลังจะป่วยด้วยอาการกลัวหรือกำลังจะเป็นโรคซึมเศร้า อะไรทำให้ฉันคิดอย่างนั้น หรือเป็นเพราะสภาพเศรษฐกิจของตัวเอง…
แพร จารุ
ฉันได้รับหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า อาหารบ้านฉัน  เป็นสูตรอาหารพื้นถิ่น ของกินจากป่าหลังบ้าน และที่สำคัญกว่านั้น เขียนว่าอร่อยไปถึงหัวใจ “ฉันเติบโตมาจากอาหารที่หลังบ้าน เธออยากรู้ไหมว่า อาหารบ้านฉันอร่อยแค่ไหน  เธอไม่ต้องกลัวหรอก บ้านฉันมีอาหารมากมาย กินกันอย่างไม่หมด” หนังสือเล่มนี้ มีผู้ร่วมดูแลหรือผู้ร่วมทำงานด้วย เขาคือ ธนภูมิ อโศกตระกูล เป็นคนหนึ่งที่เชี่ยวชาญด้านอาหาร โดยเฉพาะอาหารสุขภาพ การกินอยู่แบบง่าย ๆ เช่น จานอร่อยปลอดเนื้อ มหัศจรรย์แห่งเต้าหู้ เจไม่จำเจ เป็นต้นธนภูมิ อโศกตระกูลเขาเล่าว่า “ได้เข้ามาเที่ยวในแม่เหียะใน เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว…
แพร จารุ
“หนาวไหม หนาวหรือยัง”“หนาวแล้ว เชียงไหมหนาวแล้ว”“ฉันจะไปเชียงใหม่”บทสนทนาหนึ่ง ที่เราได้ยินได้ฟังอยู่เสมอ รายงานข่าว ขณะนี้ยอดดอยอากาศหนาวมาก โดยเฉพาะดอยสูงอุณหภูมิติดลบแล้ว เกิดน้ำค้างแข็ง มีคำถามว่า นักท่องเที่ยวหรือคนที่จะมาเชียงใหม่ควรได้รับรู้ข่าวคราวอะไรบ้างนอกจากว่า หนาวแล้วหรือหนาวกี่องศา ชายคนหนึ่งพูดขึ้นในยามบ่าย เขาพูดต่อว่า ถ้าอยากให้คนอื่นที่มาเที่ยวเชียงใหม่ รู้ว่าเขาควรจะเป็นส่วนหนึ่งในการดูแลเมืองและรักเมืองนี้ เราต้องให้ข่าวสารเขามากกว่านี้  เราควรต้องทำงานกับสื่อให้มากว่านี้  เขาเป็นหนึ่งในคนทำงานภาคีฯการมุ่งเน้นให้คนเชียงใหม่ดูแลเมืองเชียงใหม่…
แพร จารุ
มีเพื่อนผู้หวังดีส่งเมลมาว่า ให้เขียนเรื่องดี ๆ เพื่อเมืองเชียงใหม่บ้าง ทำไมถึงมองไม่เห็นความงามของเมืองบ้าง  ฉันจึงเขียนบทความชิ้นนี้ขึ้นมา               1ถ้ามองลงมาจากฟ้า เราจะเห็นเมืองเชียงใหม่ ตั้งอยู่ตรงกลาง มีป่าดอยสุเทพอยู่ทางตะวันตก มีแม่น้ำปิงไหลผ่านทางตะวันออก  ช่างเป็นเมืองงดงามที่สมบูรณ์ เล่ากันว่า เดิมทีผู้คนในเมืองนี้อยู่กันอย่างสงบสันติ แต่แน่นอนเมืองที่ดีงามเช่นนี้ ย่อมมีผู้คนต้องการ เข้ามาอยู่มาครอบครอง โดยเฉพาะทรัพยากรธรรมชาติบนดอยสูง หลายร้อยปีต่อมา เมืองเชียงใหม่เติบโตอย่างรวดเร็ว…
แพร จารุ
ขอบอกก่อนว่า เป็นเรื่องเล่าที่ไม่มีสาระอะไรเลย เล่าเรื่องนี้ เพราะวันพิเศษเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นบ่อย ๆ ถือว่า เป็นการผจญภัยในดินแดนที่รื่นรมย์เลยทีเดียวฉันจะเรียกเขาว่า แขกพิเศษ เพราะเป็นการมาเยือนแบบไม่คาดคิดมาก่อน และต่างมาในวันเดียวกันด้วย อีกทั้งไม่ได้นัดหมายมาล่วงหน้า ต่างมาแบบตั้งตัวไม่ติดทั้งนั้น แขกคนที่หนึ่ง เขาเดินทางมาด้วยรถมอเตอร์ไชค์ มาถึงก่อนที่เจ้าของบ้านจะทันตื่น ได้ยินเขาส่งเสียงตะคอก เจ้าสองตัวแม่ลูก ที่ทำหน้าที่เฝ้าบ้าน มันเห่าเสียงแหลมเล็กตามแบบของหมาเล็ก และยังเยาว์ ฉันว่าคนเลี้ยงหมาทุกคนไม่ชอบให้ใครตะคอกหมา และยินดีที่มีคนรักหมาของตัวเอง…
แพร จารุ
ไม่รักไม่บอก  เออ...เหมือนมีใครมาพูดอยู่ข้างหู บอกว่า ฉันรักเธอนะจึงบอก แต่ว่าเรื่องที่ฉันจะบอกนั้น เธออาจไม่ชอบ เธออาจจะโกรธฉัน  แต่ที่ฉันต้องบอกเพราะว่า ฉันรักเธอและปรารถนาดีต่อเธอจริง ๆ “ฉันไม่บอกไม่ได้แล้ว”ถึงตอนนี้คุณอาจจะรู้สึกรำคาญใจ พูดพร่ำอยู่ทำไม อยากบอกอะไรก็บอกมาเถอะ ใช่...ไม่รักไม่บอกค่ะ เป็นชื่อหนังสือเล่มเล็ก ๆ บาง ๆ มีการ์ตูนน่ารักๆ เปิดไปหน้าแรก ผู้เขียนบอกว่า ที่ทำหนังสือเล่มนี้ เพราะว่า ความสัมพันธ์ของมนุษย์เป็นเรื่องน่ารัก มีเรื่องดีงามที่เขาค้นพบอยู่มากมาย เขาเล่าถึงเรื่อง เด็กชายคนหนึ่ง ตามแม่ไปซื้อของที่ร้านเกษมสโตร์ เขากินไอศกรีมรอแม่…
แพร จารุ
เรื่องขยะ ๆ มันโดนใจใครต่อใครหลายคน หลังจากที่เขียนเรื่อง แปดสิบบาทกับผู้ชายริมทางรถไฟ และในเรื่องมีขยะ ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
แพร จารุ
“สุชาติ สวัสดิ์ศรี” ยืนล้วงกระเป๋าเสื้ออยู่ริมทางรถไฟ ในขณะที่รถไฟกำลังมา  เป็นภาพปกหนังสือ ฅ คน ที่ทำให้ฉันต้องนับเงินในกระเป๋าให้ครบแปดสิบบาท ความจริงหนังสือเขาไม่แพงหรอก เพียงแต่ว่า เงินสำหรับบ้านฉันมันหายากมาก หรือจะเรียกให้ถูกก็คือฉันไม่ค่อยหาเงิน ดังนั้นเมื่อไม่หาเงินก็ต้องใช้เงินน้อย ๆ หรือไม่ใช้ไปเลยถ้าไม่จำเป็นต้องใช้จริง ๆ แม้ว่าการจะซื้อหนังสือถือเป็นความจำเป็นหนึ่ง แต่ก็ต้องเลือกอย่างพิถีพิถันในเนื้อหา ดังนั้น ถ้าร้านไหนห่อพลาสติกอย่างดีเปิดไม่ได้ ก็ผ่านเลย หนังสือเล่มนี้ก็ห่อพลาสติกอย่างดีเหมือนกัน แต่ก็รีบซื้อ  เพราะทั้งรถไฟและคุณสุชาติ  สวัสดิ์ศรี…