เพียงเพื่อการอยู่รอด

ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก

เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอด

ฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ

ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไร

ฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย

ครั้งหนึ่งเพื่อนนักเขียนสาวชาวเหนือ ซึ่งไปอยู่อีสานมาเยี่ยมบ้านเรา พร้อมเพื่อน ๆ อีกหลายคน ในขณะนั่งคุยกัน ปูตัวหนึ่งคลานมาข้าง ๆ เรา

เพื่อนคนหนึ่ง ส่งเสียงดัง ตกใจกลัว

อีกคนบอกว่า น่ารักเดินตลกมาก

แต่เธอที่มาจากอีสาน บอกว่า จับโยนใส่ไฟกลิ่นมันจะหอมมาก

ฉันอาจจะมีดวงตาที่บอกอะไรสักอย่างที่ทำให้เพื่อนหวั่นไหวในสิ่งที่พูด เธอรีบอธิบายว่า ที่อีสานที่เธออยู่มันเป็นอาหาร ทุกอย่างที่กินได้ถือเป็นอาหาร แล้วเธอก็เล่าถึงเรื่องมะละกอ เธอบอกว่า เมื่อเธอไปอยู่ที่นั้นใหม่ๆ เธอสับมะละกอแล้วเอาไส้ทิ้ง แต่ต่อมาเธอเห็นว่า เขาไม่ได้ทิ้งกัน แค่เคาะเม็ดทิ้งแล้วเอาหมดทั้งลูก

หลายวันต่อมา เพื่อนรุ่นน้องเดินทางมาจากภาคใต้ เธอมาจากยะลา เธอมีของกินมากมาย ทั้งกะปิอย่างดี ทุเรียนกวน ลองกอง ภาคใต้นั้นอาหารอุดมสมบูรณ์มาก แต่ฉันเดินทางมาอยู่เมืองเหนือนาน กินอยู่แบบที่นี่ นาน ๆ จึงจะกินอาหารใต้สักครั้ง

เช้าวันหนึ่ง ฉันตบยุงที่เกาะอยู่บนเสื้อ เธอบอกฉันว่า พี่ตบยุงทำไมมันแค่เกาะเสื้อเท่านั้น

ฉันแปลกใจทำไมตบยุงไม่ได้ จึงถามเธอว่า เธอไม่ตบยุงหรอกหรือ

เธอบอกไม่ตบจะตบมันทำไม แค่ไล่มันไปก็พอ

ฉันหันไปถามเพื่อนหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า คุณตบยุงไหม

เขาตอบว่าไม่ตบ

"คุณไม่ตบยุงเหมือนกันหรือ" ฉันถามอีกครั้ง

"ไม่ตบ ไปตบมันทำไม"

ยุงควรตายเป็นที่สุด ฉันอยากให้ยุงหมดไปจากโลกนี้ด้วย กลางคืนฉันตบยุงด้วยมือตบไฟฟ้าด้วย เดี๋ยวนี้มีมือตบไฟฟ้าสำหรับตบยุง มีก้อนแบตเตอรี่สำหรับชาร์ทไฟเข้าไป

สาวน้อยยังอธิบายต่ออีกว่า ไปฆ่ามันทำไม ถ้าเราฆ่ามันก็ต้องฆ่าไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

ชายหนุ่มรีบเสริมว่า ใช่ ใช่

ฉันว่า ฉันรู้สึกจ๋อยๆ แต่ใจก็ยังคิดว่า ไม่เป็นไร ก็มันเป็นยุงที่มีเชื้อโรค และบ้านฉันอยู่ใกล้ป่าที่ยุงชุมมาก พวกเธอไม่รู้ว่าฉันเผชิญกับยุงมาอย่างไร ยิ่งเมื่อครั้งที่สร้างกระท่อมใหม่ ๆ ไม่มีมุ่งลวดติดหน้าต่าง นั่งทำงานไปตบยุงไป

การสนทนาเรื่องยุงจบไปแล้ว เพื่อน ๆ กลับกันหมดแล้ว

ฉันคิดถึงเพื่อนที่เลี้ยงปลวกเอาไปให้ปลาดุกกิน เพื่อให้ปลาดุกอ้วนพี ก่อนเอาปลาดุกมาเป็นอาหาร เพื่อชีวิตให้อยู่รอด ส่วนเพื่อนสาวที่อยู่อีสาน เธอบอกว่า ปูหรือสัตว์ต่าง ๆ ล้วนเป็นอาหาร อะไรที่กินเป็นอาหารได้ก็ต้องกิน

ฉันรู้สึกหวั่นไหว แต่เพียงเล็กน้อย เพราะฉันยืนยันว่า ถ้ามันกัดเราป่วย ถือว่าเพื่อความอยู่รอดเหมือนกัน

คิดได้ดังนี้ฉันจึงไปนอน