Skip to main content

เมื่อคืนฉันฝันถึงเธอ ฉันมักจะฝันถึงเธอเสมอเวลาที่เราอยู่ไกลห่าง เธอยังเหมือนเดิม ส่งเสียงแจ้ว ๆ ไถ่ถามสิ่งต่าง ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น

เธอคือเด็กน้อยน่ารักที่สุด ความรู้สึกของเธอ หัวใจของเธอ ฉันรู้จักดีที่สุด แม่ของเธอคิดถึงเธออยู่นะสาวน้อย พ่อทางใจน้ำตาคลอขณะพับเสื้อกระโปรงตัวจิ๋วของนกน้อยต้อยตีวิด ส่วนพี่สาวที่ชอบข่มขู่ดุว่า แต่ก็ถลาไปปกป้องน้องยามมีภัยบ่นอยู่นั่นแล้วว่า คิดถึงเธอเหลือเกิน

ใครจะรู้สึกถึงดินฟ้าได้เท่าเจ้านกน้อย สำหรับเธอแล้ว ก้อนกรวดที่พบตามพื้นดินหรือในลำธารสวยเสียจนต้องเก็บมาพินิจ เช่นเดียวกับลูกปัด ลูกแก้ว พลาสติกหรือพลอยเทียมราคาถูก ต้นไม้ดอกไม้ แมลงตัวเล็ก ๆ นกและกระต่ายป่า สำหรับเธอแล้วช่างน่าอัศจรรย์ เธอถึงกับกำชับทุกคนว่า อย่าลืมเตือนเมื่อถึงเวลาดู สารคดีสัตว์โลก รายการโปรด

 

 

18_06_1

 


แม่ก็เหมือนแม่ทุกคนนั่นแล้ว ลูกเอ๋ย มีสายตาไว้มองเจ้าเพียงผู้เดียว มีหัวใจไว้ให้ลูกคนเดียว ในสายตาของแม่แล้ว ลูกของตัวงามน่ารักที่สุด คำพูดคำจาของลูกเหมือนน้ำทิพย์ชื่นใจ กิริยาพาทีของลูกก็ฉะอ้อนฉอเลาะพาจิตใจหวั่นไหว


แม่รักลูก เจ้าปิ๊ดตะลิวน้อย รู้ว่าพ่อของเจ้าก็เช่นกัน ลูกเล็กของแม่นั้นย่อมรักทั้งแม่และพ่อ เขาพูดขึ้นด้วยความไม่เดียงสา อยากให้พ่อกับแม่แต่งงานกัน ลูกจะได้ไม่ต้องเดินทางไป ๆ มา ๆ นี่คงเป็นความปรารถนาของเด็กทุกคนในโลก แม่ขอโทษ ขอโทษนะลูกรักที่แม่ไม่อาจทำเช่นนั้นได้
...


เกตากูสคงเหงา มันเคยมีเจ้าขี่เล่นสมมติเป็นม้า เรียกชื่อใหม่มันไม่ยอมหัน น้ำตาลหมาดอยต่างหากคร้าบไม่ใช่เกตากูส กับเจ้ากะทิ หมาพันธุ์ทาง ของขวัญวันเกิดของลูก ไม่มีใครพาพวกมันไปวิ่งเล่นตอนเย็น แสงแดดยามพลบที่ออกสีเหลือง ทำให้ฟ้า ภูเขาและต้นไม้สวยสว่างนั้นแสนงาม เมื่อมีลูกน้อยในชุดนักเรียนอนุบาลของแม่เดินกวัดแกว่งหางเปียมาตามถนน


18_06_2


แม่ยังไม่ลืมสัญญาจ้ะว่า เราจะเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้ แม้ว่าอาจเศร้าและคิดถึงกัน แม่บอกตัวเองว่า ฉันจะทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง จะหยุดพักหายใจหายคอเพื่ออาบน้ำ กินข้าว กวาดบ้านนิดหน่อยเท่านั้น แม่บอกลูกว่า เวลา
5-6 เดือนน่ะไม่นานหรอก ขอเพียงลูกมีความสุขกับเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่ แข็งแรง เบิกบาน แจ่มใส ได้พบสิ่งดี ๆ น่าสนใจ ได้เล่น ได้ฝึกฝนเรียนรู้ทุกวัน หนึ่งเทอมก็จะผ่านไปชั่วพริบตา เราจะมาพบกันอีกครั้ง ภูเขายังรอลูกอยู่ รวมทั้งต้นไม้ใหญ่และท้องฟ้ากว้าง ๆ ของหนู บ้านสวนของเรา ต้นหญ้าโตพรวดพราด แต่ป๊ะป๋าก็สะพายเครื่องตัดหญ้าตระเวนตัด ขาดก็แต่เด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น เขาตัวเล็กบอบบาง แต่ร่าเริงแจ่มใส ยิ้มแย้มอยู่เสมอ บางวันรดน้ำต้นไม้ บางวันไล่จับแมลง ครั้งหนึ่ง เก็บก้อนหินรูปหัวใจมาให้แม่สุดที่รัก


กลางคืน แม่ไม่ลืมมองดาวเลย ตามที่เราสัญญากัน มองไปที่ดาวและเห็นความรักของแม่อยู่ในนั้น แม่ส่งความรัก ความคิดถึง ความห่วงใยมาทุกคืน ในแสงดาวมีอ้อมกอดของแม่ เมื่อหัวใจเรานึกถึงกัน เรารู้สึกถึงความรัก รู้สึกถึงอีกคนเหมือนอยู่ใกล้ ๆ


แม่ใกล้จะอ่านนิทาน คาราวานนางฟ้า
* บทต่อไปให้ฟังแล้วล่ะ ลูกรออยู่หรือเปล่า? อดใจนิดหนึ่งนะจ๊ะ แม่ต้องรีบทำงานให้เสร็จตามเวลา ดูเหมือนคอมพิวเตอร์จะดูดทั้งเรี่ยวแรงและเสียงของแม่ไป เพราะแม่รู้สึกเหนื่อยจนพูดไม่ออก แต่มีเรื่องตื่นเต้นจะบอก เจ้านกน้อย แม่ไม่ใช้วิธีอัดเทปคาสเซ็ตแล้วล่ะ แต่จะใช้อุปกรณ์ที่ทันสมัยกว่านั้น บันทึกเสียงลงเป็นแผ่นซีดีได้เลย แล้วลูกรู้อะไรไหม นิทานที่เราเล่าสู่กันฟังแค่สองคนจะกระจายไปถึงเด็กคนอื่นด้วย แจกให้ใครก็ได้ที่เขาอยากฟัง หัวใจเล็ก ๆ ของลูก เวลาเผื่อแผ่ เมตตา รักและให้อภัยจะกว้างใหญ่ไปถึงทุกคนในโลกได้ จำไว้นะจ๊ะ เวลาโกรธหรือเอาแต่ใจ หัวใจจะหดแคบลง แล้วลูกก็คือคนแรกที่ไร้สุข


ตอนนี้ที่บ้านของเรา นอกจากหญ้าแล้ว ดอกไม้ยังพากันออกดอกหอม ป๊ะป๋าชวนแม่ดูดอกไม้ทุกเช้า ให้แม่ทายว่า วันนี้หอมดอกอะไร สายหยุด เกดถวา มหาหงส์ หรือว่ากระดังงา สายน้ำผึ้งของลูกมีตุ่มช่อดอกอ่อนเรียงรายเต็มกิ่ง อีกไม่นานก็จะบานสะพรั่ง ลูกกลับมาอีกครั้ง แม่คงทำม้านั่งที่นอกชานแล้ว ลูกจะได้นั่งเล่นสำราญใจ มีดอกไม้ชนิดใหม่ที่กำลังจะออกดอกครั้งแรกในปีนี้ด้วย คือ ชบาสีม่วงใกล้ประตูรั้ว ต้นนี้มาจากยอดดอย พิเศษสุดเลยนะสีนี้


...
แม่อยากชี้ชวนให้เจ้าดู


เรากำลังทยอยปลูกต้นไม้ดอกไม้เพิ่ม เพราะเรียนรู้แล้วว่า สายฝนจะดูแลต้นไม้ได้ดีที่สุด ถึงแม้หน้าหนาวกับร้อนอันแล้งและยากลำบากจะรอท่าอยู่ก็ตาม แม่กำลังพยายามแบ่งเวลาระหว่างเขียนและแปลหนังสือ ทำงานบ้านกับการลงดิน แม่ยังเหมือนเดิมจ้ะ ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านไปไหน คิดถึงหนู ไม่เศร้า และยิ่งจะมีความสุข ถ้ารู้ว่าลูกเบิกบานเริงร่า แม่จะไม่ยอมเศร้า เพราะมันอาจทำให้ลูกน้อยของแม่เศร้าตามไปด้วย แม่เชื่อ สำหรับคนที่รักกัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เราใกล้ชิดกันยิ่งกว่าใครที่ร่วมชายคาแต่เหินห่าง


นางฟ้าคุ้มครองลูกอยู่นะจ๊ะตัวเล็ก พวกเขาคือเพื่อนของแม่เอง แม่ฝากเขาดูแลลูกเองแหละ แล้วแม่จะเขียนมาใหม่นะจ๊ะ สุดที่รัก
(ถ้าลูกอ่านถึงตรงนี้ ให้นึกถึงเพลงที่แม่ร้องกล่อมในรถตามไปด้วย)


.................


ไม่กี่วัน ลูกโทรศัพท์มา ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว บอกแม่ว่า ตอนนั่งอยู่ในห้องเรียน หนูฝากความคิดถึงมากับก้อนเมฆที่ลอยผ่านหน้าต่างด้วย ลูกร่าเริงเบิกบาน มีความสุขกับเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่ และท่องบทอาขยานให้แม่ฟังยืดยาว


*
วรรณกรรมเยาวชนเรื่อง คาราวานนางฟ้า (The Fairy Caravan) ของ บีทริก พอตเตอร์ (Beatrix Potter) สุทธิ โสภา แปล

 

 

บล็อกของ รวิวาร

รวิวาร
เมื่อคุณออกไป ทุกอย่างก็พังทลาย  ยินเสียงชายชรารำพึงในความเงียบ  ...ไปกันเถอะแพลทเทอโร นั่นไม่ใช่ที่สำหรับเรา *
รวิวาร
  มาพร้อมกับดีเปรสชั่น ซึ่งอ่อนแรงผันแปลงจากไต้ฝุ่น..น้ำฟ้า ซึ่งทำคุณบ้า เที่ยวสำรวจตรวจตราต้นไม้ ขุดหลุมลงต้นกล้ารุ่นสุดท้าย ความลุ่มหลงผูกพันต่อสิ่งที่ลงมือ ปลูก สอดส่องดูแล รดน้ำ ถอนหญ้า ใส่ปุ๋ย อาณาจักรหัวใจคุณขยายไปตามมุมสวน ลักษณาการของกิเลสแบบpassion แนบเนื่องและยึดติด คุณเฝ้ามองชีวิตแต่ละช่วง แต่ละขณะ เคลื่อนไปสู่จุดต่าง ๆ ตัวตนซึ่งเคลื่อนไหวอยู่บนพื้นดินหลักแห่งอุปนิสัย แต่ละช่วงเวลา มันได้ใส่สิ่งใดลงไป คุณนั่นเองใส่รายละเอียดลงไป แม้บางครั้งไม่รู้เนื้อรู้ตัว คุณกลายเป็น กลายเป็น และกลายเป็น...สิ่งใหม่เรื่อย ๆ
รวิวาร
สมมติว่าแม่พูดอยู่กับลูก สมมติว่าลูกเข้าใจทุกอย่างที่แม่พูด...   เช้าวันนี้ แม่รู้สึกเศร้าๆอยู่บ้าง แม่พลิกดูปฏิทินเมื่อสองสามวันก่อน บิลค่าไฟฟ้าใกล้จะมาแล้ว แม่เปิดกระเป๋าสตางค์ทุกใบในบ้าน เดินไปค้นกระป๋องคุ้กกี้ในห้องพี่เชน นับธนบัตรไม่กี่ใบที่มีอยู่ในกระเป๋าราวกับมันจะงอกเพิ่มขึ้นมา แม่ออกมามือเปล่า แหงนดูฟ้า ฝนยังทำท่าว่าจะตก
รวิวาร
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปล่อยผ่าน  สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่า ถูกแล้ว  เราต้องลับดวงตาให้แหลมคมสว่าง  ระมัดระวังอย่าสับสนกับถ้อยคำทั่วไป “ง่าย ๆ สบายๆ ไม่ซีเรียส”  ความโง่เขลามักง่ายมีโฉมหน้าคล้ายกันนี้
รวิวาร
ชีวิตเป็นเรื่องลึกซึ้ง อีกเพียง 2 ฤดูฝนฉันก็จะอายุสี่สิบแล้ว เมื่อวาน หัวใจยินดีที่ตระหนักขึ้นว่า ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ที่มีความหมาย เมื่อคืนยังตั้งคำถาม ค้นลึกไปในพฤติกรรมของตน...
รวิวาร
ฉันมีภูเขาทั้งลูก จริงๆแล้วมากกว่านั้น จู่ๆฉันก็พบว่า แดดยามเช้าที่สดใสเป็นสีทองทำให้ริมฝีปากเผยอยิ้ม  เมื่อคืนเราพูดคุยกันบนที่นอน สมมติว่าถ้าฉันมั่งมีขึ้นมา ฉันจะมีความสุขมากกว่าตอนนี้ไหม  ฉันอยากจะได้อะไรบ้างหนอ ฉันซักไซ้ไถ่ถาม คอยกวนไม่ให้เขาหลับ นั่งพร่ำเพ้อ จินตนาการเล่นๆ และคอยเขย่าตัวเขาเรื่อยๆ เพื่อตรวจสอบว่าเขายังฟังฉันอยู่  เขาหลับๆตื่นๆแต่มีรอยยิ้มฉาบหน้า  เขาแค่งีบเล่นๆเท่านั้น ก่อนจะตื่นขึ้นมาทำงานกลางดึก  ฉันพูดออกมาดังๆว่า ถ้าให้ไปอยู่ในสวนสวรรค์ของพระเจ้าแลกกับที่อยู่ตอนนี้จะเอาไหม  จากนั้นก็ส่ายหน้าปฏิเสธตัวเองทันใด  ไม่เห็นสนุก…
รวิวาร
 เช้าจรดเย็นของเดือนสิงหา มีเสียงโป๊กเป๊กของลูกลำไยหล่นกระทบก้นถังไม่ขาด สวนนี้สวนนั้นทยอยกันเก็บ ที่กว้างมากก็จ้างคน  บ้างฮึดเหนื่อยเอง บางเจ้าคร้านจะลงทุนในเมื่อราคาทรุดฮวบ ถูกกว่าปีที่แล้วเท่าตัว ตัดสินใจขายเหมามันทั้งสวน
รวิวาร
  ความรักของแม่หวานจับใจดั่งน้ำอ้อยน้ำตาล วันเดือนปีล่วงผ่าน ลูกปรารถนาดื่มกินเสมอ...
รวิวาร
มันแน่อยู่แล้ว ที่คุณรู้สึกอึกอัก เก้อกระดากหากจะกล่าวถึงความจน บางครั้งคุณคิด การเขียนถึงชีวิตตัวเองนั้นช่างเปล่าเปลือย เชื้อเชิญผู้อื่นเปิดหม้อข้าว เข้ามาดูถึงในมุ้งเชียวหรือ มันเหมือนบอกเล่ากับคนอื่น ขณะเดียวกัน พูดคุยกับตัวเอง เมื่อคุณถ่ายเทความคิดผ่านอักษรปีแล้วเดือนเล่า คุณก็คุ้นเคยที่จะทำส่วนตัวให้กลายเป็นสาธารณะ
รวิวาร
 ฤดูนี้เป็นฤดูตามหาดอกไม้ ฉันยอมรับกับตัวเองเมื่อสำรวจผืนดินแล้วพบว่า ที่หัวใจใฝ่หาคือมวลมาลีสวยสด มากยิ่งกว่าพืชผัก ผุดขึ้นก่อนปากท้องคืออาหารตาอาหารใจ เถอะน่า ติดตามหัวใจไป ใช่จะละทิ้งร่างกายเสียเมื่อไหร่ ผักบุ้งปลูกแล้ว รวมทั้งผักชี กุยช่าย แคต้น กะเพราขาว กระเพราแดง ผักชีฝรั่ง มะกรูด มะนาว แมงลัก ถั่วพูที่เพาะไว้ในกระถางแอบเลื้อยไว ๆ เมล็ดน้ำเต้าที่น้องสาวเก็บมาฝากจากสวนพันพรรณของพี่โจน จันใด แตกใบ แต่ตกเป็นอาหารหอยทาก
รวิวาร
 หนูมาเยือนในวสันตฤดู เช้านั้นโลกนุ่มนวล หมอกฝนแผ่ละอองไอชื้น ขาวๆนุ่มๆทั่วภูเขา วันคล้ายวันเกิดป้าผ่านไปเพียง 4 วัน แม่ของหนูก็ส่งข่าวมาบอก ได้ลูกสาวแล้ว ป้าพูดกับลุงว่า วันนี้ช่างเป็นวันดีเสียจริง มีเด็กหญิงเล็กๆคนหนึ่งมาเยือนโลก คิดดูสิ เด็กทารกน้อยตัวแดงๆ นอนบริสุทธิ์อยู่บนเบาะ ป้าหลับตา เห็นหนูตัวเปล่งประกาย วิญญาณพรายพร่าง รอบเบาะนอน มีนางฟ้าแย้มยิ้ม เห่กล่อมเพลง เทวดาต้องยินดีแน่ๆที่มีดวงวิญญาณจุติในโลก เพราะว่าสถานที่นี้แสนงดงามและมีความหมายพิเศษ พระพุทธองค์บอกว่า โอกาสในการได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก เหมือนเต่าตัวหนึ่งซึ่งนานนับกับกัลป์กว่าจะลอยคอขึ้นมาในมหาสมุทรสักครั้ง…
รวิวาร
  29 พฤษภาฯ 52ตุ่นน้อยลูกรักเช้าวันนี้ ฤดูฝนมาแล้ว อากาศเย็นสบาย ภูเขาของเราซ่อนตัวอยู่ในเมฆหมอก ดูสิ แม้แต่ฤดูกาลเปลี่ยนแม่ก็อยากบอกลูก อยากคุยกับลูก ชี้ชวนกันดู ตอนเช้า แม่นั่งฟังเสียง ‘กะโล๊กโป๊ก' ที่เอามาจากมะขามป้อม ลูกจำได้ไหม วันของเล่นจาก "ลม" ไง ปิดเทอม ตอนที่ลูกอยู่ แม่ไม่ได้เอาขึ้นไปแขวน แต่ว่าวันก่อน น้ารจกับน้ากาน และน้องนานามา น้าเขาถามว่านี่อะไรดูเหมือนหน้าไม้ แม่ก็เลยถือโอกาสจัดแจงตามที่ค้างคาใจ แม่ถอดด้ามพัดไม้ไผ่ที่ซื้อมาจากคุณยายแก่ๆ หน้ากรุงเก่า อยุธยามาผูกห้อยแทนไม้ไผ่สานรับลม แล้วขอปะป๊าเอาขึ้นไปแขวนตรงเสาสำหรับเถาดอกสายน้ำผึ้ง ทีนี้มันดูโดดเด่นเห็นชัด เสียงดัง…