ในห้วงคำนึงขบถโรมานซ์ : 'ใ ห้ รั ก นำ ทา ง เ รา ไ ป'

@ * " ใ ห้ รั ก นำ ทา ง เ รา ไ ป "

ให้หัวใจเราโอบกอดกัน

- - - มิว่าจักอยู่บนสรวงสวรรค์

- - - ฤา ใต้ขุมนรกอเวจี

โ อ . . . เพียงดวงจิตวิญญาณเสรี

จิ น ต นา กา ร ย่ อ ม โ บ ย บิ น !

\\/--break--\>

โ อ้ . . . พ ระ เ จ้า

 

โ อ . . . อ ง ค์ อั ล ลา ฮ อ ร์

โ อ้ . . . อ ง ค์ สั ม มา สั ม พุ ท ธ เ จ้า

โ อ . . . แ ม่ พ ระ ธ ร ร ม ชา ติ

โ อ้ . . . เ พื่ อ น มิ ต ร ส หา ย ที่ รั ก

... ฯลฯ ... ฯลฯ ... ฯลฯ ...

ฉั น คื อ ฉั น

ให้ตายสิ ฉันมิได้สับสนแน่นอน

ฉั น มี ทา ง เ ดิ น ของ ฉั น เอง

. . ." M Y W A Y "

ฉั น ก็ขอถามกลับ เ ธ อ เองว่า... เ ธ อ เอง สับสนหรือเปล่า ?

โปรดอย่าเอาอัตตา อัตมัน มาตัดสินเพื่อนมนุษยชาติ

ฉั น คือ ค น ข บ ถ ที่ช่างแสนจะเบาหวิวโหวง

ล่องลอยไปตามสายลม ... ไร้คุณค่า

โปรดอย่ามาเป็น DICTATER ชีวี ฉั น เลย

ฉั น เป็นเพียงฝุ่นผงธุลีแห่งเศษเสี้ยวจักรวาลเท่านั้นเอง

โปรดอย่าได้มา เ ผ ด็ จ กา ร คาดคั้นหวังจาก ฉั น เลย

ฉั น เคารพ เ ธ อ แล เ ธ อ พึง เคารพ ผู้อื่นด้วย

วิพากษ์วิจารณ์ ฉั น ได้ ไม่เป็นไร ฉั น น้อมรับฟังเสมอ

ทว่า อย่าใช้ กึ๋ น ของ เ ธ อ มาพิพากษา ตัดสินคนอื่น

เพราะมันดูน่าขำ

โ อ้ . . . เพื่อนผู้เสพสมอุดมการณ์สุดโต่งบักเดียวอันดื่มกินมิได้

ฉั น ป ล ด ป ล่ อ ย วา ง แลให้อภัยเพื่อนมนุษยชาตินิรันดร์มา

- - - อา เ ม น

- - - สา ธุ

ฯลฯ ... ฯลฯ ... ฯลฯ @

 

* จากบทเพลงของ " เอี้ยว ณ ปานนั้น "

ฤดูฝน , 18 พฤษภาคม 2552

ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.