หกตุลา รำลึก : เร่าร้อน หรือ ลืมเลือน

              ๑ .  รอยอดีต

                    @   บูม !    บูม !

                  วิด !   บุ่ม !

                  ระเบิดบาป เปล่งเสียงดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว

                                         ปัง !    ปัง !

             เปรี้ยง  !   เปรี้ยง !

                ตูม !   ตูม !

       ศาสตราวุธ ร้ายแรง นา นา ชนิด  ตามต้อย  ติด   -   ติด

            ซัดสาดสู่เป้าหมายแห่งมัน อย่างบ้าคลั่ง หื่นกระหาย

                              ร่วง   เหมือน   ใบไม้    ร่วง

                                    ร่วง ….  ร่วง ….

                           ร่วงผล็อย

                    ผี เสื้อตัวน้อยๆ  ร่วงหล่น

             ณ   ลานดิน แห่ง แม่โดม

                 - - -  สู่ ท้องสนามหลวง – สนามราษฏร์

             ฝูง ปีศาจกระหายเลือด นานาพันธุ์

              เริ่ม กรูกราว  กรู เกรียว กราดเกรี้ยว ออกล่าเหยื่อ อย่างเมามัน

                           โอ …   วันนั้น  เพื่อนเอ๋ย

             หกตุลาฯ หนึ่งเก้า

             วันฟ้ามิทันสาง

             เลือดผู้รักชาติ รินหลั่งไหลรด ปฐพี

              มหกรรมการเข่นฆ่า นานา ชนิด

             ถูกนำมาอวดโชว์ ให้ชาวโลกได้ชื่นชม

            ด้วย มือที่เปื้อนเลือดของฆาตกร!

            บนผืนแผ่นดินแห่งบวรพระพุทธศาสนา

              ณ ใจกลางเมืองหลวงศูนย์กลางอำนาจรัฐแห่งนี้

                     ฟัง ซิ    จงฟัง !

                ดูซิ    จงดู !

    เพื่อนเอ๋ย …  มหกรรมอัปยศอดสู เริ่มต้นแล้ว

           …  ทุบ   ถีบ   กระทืบ      กระทืบ

             เตะ  ต่อย  ชก   ชก

            ข่มขืน    ข่มขืน   ฆ่า   ฆ่า

            เอา ผ้า รัดคอ   มัดคอ  

       ฉุด กระชาก     ลาก    ลาก !

         เอาลิ่ม ตรึงตอกอก  …. ตอกอก !~

     บา     !  นั่นไง  ต้นมะขาม   สนามหลวง!

 มา   ! จับมัน  จับมัน มา!

 แขวนคอ      แขวนคอ

    ฆ่า    ฆ่า    ฆ่า    ฆ่า !

  ฆ่า แล้ว    เผา ….  เผา!

           ๒ .   ปรัตยุบัน  สู่  อนาคต

        - - -    ภาพ เพื่อน  ล้มร่วงผล็อย ชีพลอยลับ

             ก็นานนัก นับแล้ว เพื่อนแก้วเอ๋ย

             ใช่ รื้อฟื้นเรื่องราว ดั่งคราวเคย

              แต่ ก็ใช่ ต้องเฉย ให้ลืมเลือน

                  . . .  ประวัติศาสตร์ มนุษยชาติ มิอาจฝืน

              เมื่อผองชน หยัดยืน มิ คล้อยเคลื่อน

               เพื่อกู้ สิทธิ์ เสรี ที่ย้ำเตือน

               ถึง ดาว   เดือน  ก็สอยได้ หากพร้อมกัน !!! @

                - - -   ภาพ   มหกรรม  การเข่นฆ่าโหด ที่ท้องสนามหลวง และใน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ยังจำติดตาในใจ ฉัน ไม่ รู้ลืม  เหตุการณ์  ๖ ตุลาฯ มหาโหด  ปี  ๒๕๑๙ …  ที่ นักเรียน นิสิต นักศึกษา ประชาชน รวมพลังต่อต้านขับไล่จอมเผด็จการ จอมพลถนอม  กิตติขจร  ที่เข่นฆ่า นักศึกษาประชาชน ครา รวมพลังเดินขบวน เรียกร้องประชาธิปไตย จากเผด็จการรัฐบาล ถนอม – ประภาสฯ เมื่อ  ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖    …  และขับไล่เผด็จการออกไปจากเมืองไทย  แต่   เขาก็กลับเข้ามาเมืองไทยโดยการบวชเณร เข้ามา  จึงมีการรวมพลังต่อต้าน แต่ในที่สุดผู้รักชาติประชาธิปไตย ก็ถูก ปราบปราม เข่นฆ่าอย่างทารุณ  โดยมี  “มือที่มองไม่เห็น”  อยู่เบื้องหลัง!  …  ตอนนั้น ทั่วประเทศ  เหนือ กลาง  อิสาน  ใต้   ออก   ตก  ก็รวมพลังต่อต้านหนุนช่วยทางส่วนกลาง  … ฉัน  และ เพื่อนนักศึกษาประชาชน ก็รวมพลังต่อต้าน ที ศาลากลางเชียงใหม่  พอ   ข่าวเกิดการ    ล้อมปราบที่กรุงเทพฯ 

              “  รีบสลายตัวไวๆ   มันล้อมปราบเพื่อนๆเราที่ กรุงเทพแล้ว ”   โฆษก บนเวทีเราประกาศ บอก   เราต้องรีบสลายตัว  …. พี่น้องเพื่อนๆคับ   หลังจากเราสลายตัวไปไม่กี่นาที  พวก อันธพาลการเมือง  ที่จัดตั้งโดยทางการก็ เข้ามาหมายห้ำหั่นพวกเรา  … พวกลูกเสือชาวบ้าน  พวกอาชีวะ  ที่ทางการจัดตั้ง ฯลฯ

                            ฉัน  หลั่งน้ำตา เมื่อฟังข่าวจากวิทยุ  และภาพจากหนังสือพิมพ์  ในชีวิต ที่ฉันหลั่งน้ำตา ก็คือ ช่วงพระคุณพ่อพระคุณแม่ ต้องจากฉันไป  และ เหตุการณ์ การลุกขึ้นสู้  ๑๔ ตุลาคม  ๒๕๑๖  อันยิ่งใหญ่  ที่ประชาชนถูกปราบปราม สูญเสียชีวิต ฯลฯ   และในเหตุการณ์ ๖ ตุลา มหาโหด ปี ๒๕๑๙ นี้อีก

              ฉั น ไม่มีวันลืมเลือน  เมื่อก่อนโกรธแค้นมาก  แต่มาวันนี้ ฉัน  นิ่งแล้ว  อโหสิกรรม  ให้เป็น  กรรมของเขาที่กระทำ  แต่   ฉัน ไม่มีวันลืมเลือน !

                     โอ  …   เดือนตุลา   ๑๔  ตุลาฯ  ๑๖ …  ๖ ตุลาฯ   ๑๙…   ฉั น    รั ก  เ ธ อ …   ฉั น   รั ก  เ ธ อ  !  @

            ยามสายลมหนาวเหนือ พัดโชยมา

   ๗ ตุลาคม ๒๕๕๕, ล้านนาอิสระ , เจียงใหม่.