ใ น ห้ ว ง คำ นึ ง ข บ ถ โ ร ม า น ซ์ : ก็ แ ม่ ก็ อยู่ ข อ ง แ ม่ อ ยู่ ดี ดี

@ - - - ป รา ก ฏ กา ร ณ์ธรรมชาติดูเหี้ยมโหด
เกรี้ยวกราดโกรธทำลายไปทั่ว
ดิน ฟ้า อากาศ ดูน่าสะพรึงกลัว
แตกตัว เติบใหญ่ ไปทุกที่

ลูกเอ๋ย... แม่ก็รู้ ลูกเจ็บปวด
ร้าวรวด ทุกข์ทรมาน เหลือที่
ก็ แ ม่ ก็ อยู่ ของ แ ม่ อยู่ ดี ดี
แล้ว ลู ก อัปรีย์ ไยมาย่ำยี
กดขี่ข่มเหง แ ม่ ทำ ไม ?

แ ม่ เองก็เจ็บปวดรวดร้าวนัก
เหน็บหนาว รุ่มร้อนประจักษ์ เจ็บป่วยไข้
ไฉนเล่ามาเฆี่ยนโบยตี มาสุมไฟ
รุกไล่ ทำลาย ล้างผลาญ

เจ้า ลู ก ริ ยำ เอ๋ย ...
ไย เ ธ อ ไม่รู้ ?
อวิชชาพรั่งพรูกรูกลบหมดสิ้น
โลภ โกรธ หลง เมามัว เข่นฆ่า
แ ผ่ น ดิ นพังภินท์ไปหมดทั่วเอกภพ จักรวาล

ลูกหลานเอ๋ย ... แ ม่ก็ปวดเจ็บ ...
หนาวเหน็บเมื่อม า ร ลู ก มาล้างผลาญ
หยุดเถิดยังมิสาย... หยุดก่อการ
หยุดร่านเผาผลาญ แ ม่ ป ฐ พี

ปรากฏการณ์ โลกร้อนแล้งเลวร้าย
ใดเล่าทำลายในทุกที่ ?
ก็ แ ม่ รั ก - โ อ บ ก อ ด เ จ้าอยู่ ดี ดี
แล้วลูกอกตัญญูมากดขี่ข่มเหงแม่ทำไม?

ลูกหลานเอ๋ย..."ที่เห็น เห็น และเป็นอยู่"
เจ้าย่อมรู้อย่าได้ฉงนสงสัย
เ ร็ ว ! เร่งเร็วเข้าเถิด ... เร่ง สุม ไ ฟ เข้า ไ ว้ !
โ อ ! โ ล กจึงลุกลามไหม้ โ ช น โ ชติ ฉา น งามงดใสสดแล้ว !!!

ปลายฤดูหนาว - ต้นฤดูร้อน, 2550 -2551,
ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.